| Duik 623 (Bergse Diepsluis, woensdag 22-7-2015, 20.00u)
Het is weer woensdag, tijd voor een duik. Maar dit keer zonder mijn
vaste buddy Goof. Ik besluit weer eens lekker relaxt bij de Bergse
Diepsluis te gaan scharrelen in de hoop op sepiola’s of andere mooie
diertjes.
Het waait vandaag wel wat stevig uit het zuidwesten en ik lees in de
app van de Duikersgids dat het zicht bij de Bergse Diepsluis niet zo
heel goed is. Toch ga ik maar gewoon kijken, het is hoog water en
dan heb je altijd een flink stuk meer landschap om van te kunnen
genieten. Het ondiepe deel is altijd vol leven namelijk. Ik bouw mijn
camera set dit keer met de 45mm macrolens op, want de 60mm
macrolens was vorige week net iets teveel van het goede voor de
sepiola’s. En ook met de 45mm kan ik dan prima uit de voeten.
Vorige week trok ik de siliconenseal kapot van mijn rechter mouw,
gelukkig had ik toen ook mijn droge handschoenen bij me. Natuurlijk
ben ik weer vergeten om tussentijds ergens nieuwe seals te bestellen…
beetje jammer weer René! Dus ook vandaag mag ik mijn droge
handschoenen niet vergeten mee te nemen. Ik laad mijn spullen in en
vertrek. Onderweg naar Zeeland vermaak ik me in mijn eentje met wat
muziek en de mooie lucht die ik in het westen zie, ik krijg steeds meer
zin!
Als ik bij de Bergse Diepsluis arriveer, zie ik dat de wind inderdaad
golfslag veroorzaakt, dus het mindere zicht is dan wel logisch. De
parkeerplaats is al “gezellig druk” en als ik mijn auto geparkeerd heb,
komen er nog een flink aantal auto’s bij. Ik besluit dat ik straks maar
een richting op ga, waar de meesten niet voor kiezen om zo de drukte
een beetje te ontwijken. Nog even een slokje water en dan kleed ik
mezelf aan. Net als vorige week heb ik weer materiaal, ik trek bij beide
handschoenen de afdichtingsring los uit de montagering…@#%& !!!
Hier krijg ik het warm van…maar na wat geprul zitten ze weer op hun
plaats en kan ik eindelijk naar het water.
Ik ga via de trap naar het water om dan naar links te duiken. Als ik
onder duik voel ik het water mijn rechter mouw in lopen en ga
meteen weer naar boven. Wederom een hoop gevloek en getier
natuurlijk en ik zie ook meteen het probleem. De handschoen had
nog een vouw bij de afdichting, wat natuurlijk een open kanaaltje
vormt. Gelukkig krijg ik de handschoen los en kan ik hem nogmaals
monteren, dit keer zonder vouwen. Pfff, gelukkig maar anders had ik
de duik kunnen vergeten.
Eenmaal terug onder water zie ik dat het zicht vandaag inderdaad niet
helemaal top is, maar voor wat macrofoto’s moet dat wel lukken. Op
het zand zie ik de vele grondels wegschieten en in de waterkolom
zwemmen talloze Amerikaanse ribkwallen die goed aan de maat zijn.
Het water is stoffig en ik heb al vrij snel mijn lamp nodig om wat te
kunnen onderscheiden in deze groen/bruine waas, op acht meter
diepte is het toch al best donker vandaag, dat was vorige week bij ’t
Koepeltje wel anders. Als ik wat verder van de trap verwijderd ben,
klaart het gelukkig een beetje op.
Er staan veel weduweroosjes mooi overeind met hun tentakels netjes
naar buiten en ik besluit nog eens een poging te doen om ze op een
andere manier te fotograferen. Ik stel mijn flitsers in en ga aan de
slag. Als ik weer eens opkijk, zie ik dat ik gadegeslagen word door een
joekel van een zeebaars. Deze prachtige vis heeft zich op slechts een
meter afstand van me “geparkeerd” en begint pas weer met bewegen
als ook ik wat meer bewegingen maak. Wat een gave vissen zijn dit
toch, jammer genoeg zijn ze er maar een beperkte periode. Ik vervolg
mijn weg en doe mijn trucje bij nog een aantal weduweroosjes, maar
het wil niet echt lukken zoals ik het wil.
Onderwerpen genoeg zou je zeggen, maar toch heb ik vanavond niet
de echte inspiratie die ik zou willen hebben. Ik zie op het zand veel
kleine platvisjes, maar die willen vanavond niet op de foto. Ook zijn er
veel kleine zeenaalden en wandelen er her en der wat strandkrabben.
Slakjes zie ik niet, hooiwagenkrabben dan weer wel, die zitten er ook
genoeg. Het is wel vol leven hier, dat maakt deze duikstek toch wel
aantrekkelijk, eerlijk is eerlijk.
Gelukkig word ik door de natuur een handje geholpen en zie ineens
een klein propje onder me weg schieten. Hé een sepiola denk ik nog,
maar als ik nog eens goed kijk, zie ik dat het een baby sepia is. Het
diertje is vrij nieuwsgierig en laat zich goed bekijken. Ik hoef niet echt
moeite te doen om het te volgen en af en toe zwemt hij brutaal tegen
mijn lenspoort aan. Een paar foto’s kan ik maken met twee flitsers,
maar dan heb ik voor de tweede keer pech vanavond. Het flitskabeltje
breekt van de flitser af en dus ben ik genoodzaakt om met slechts één
flitser verder te gaan. Maar goed, ook dat is mogelijk, even een
andere positie kiezen.
Met twee tentakels omhoog denkt de kleine sepia mij af te schrikken
waarschijnlijk, zo jong en toch al zo dapper! Maar ik laat me door het
twee centimeter grote diertje echt niet afschrikken en geniet met volle
teugen. Af ten toe komt hij mooi voor de lens en willen de foto’s
lukken, maar door zijn beweeglijkheid kan ik het merendeel van de
foto’s thuis weer richting de prullenbak verwijzen. Toch ben ik
tevreden en moet ik na bijna anderhalf uur toch echt richting de kant
volgens mijn manometer. Ook had ik mijn vrouw beloofd op tijd weer
een berichtje te sturen, zodat ze weet dat ik weer boven water ben.
Het is mooi geweest zo.
Na 91 minuten kom ik het water uit en wandel tevreden naar de auto.
Mijn rechter mouw is natuurlijk kletsnat en snel trek ik alles uit om
weer mijn gewone kleding aan te trekken. De tussenstop richting huis
is bij het vulstation De Schakel en met een nieuwe voorraad lucht in
de twee twaalf liter flessen, kan ik weer gaan bedenken waar ik de
volgende duik zal gaan maken….
Max. diepte 8,5m, temp. 20 gr.C., zicht 1-3m, duiktijd 91 min.
|
| |
