| Duik 622 (‘t Koepeltje, dinsdag 14-7-2015, 20.30u)
Na het debacle van vorige week bij Zoetersbout, gaan we weer met
hernieuwde hoop richting Zeeland. Door het slechte weer van de
afgelopen twee dagen twijfelen wat een goede keuze is.
We besluiten in de auto pas te beslissen waar we naar toe rijden…
De duik bij Zoetersbout vorige week woensdag was dermate
waardeloos voor wat betreft het zicht, dat Goof al na dertig minuten
op de kant stond en ik na veertig minuten. Beiden hebben we geen
foto’s kunnen maken, dus dat was een gevalletje “snel weer vergeten,
zonde van de tijd”.
Vandaag hebben we ook twijfels en we weten allebei niet goed wat
wijsheid is of waar we zin in hebben. Een aantal duikstekken passeren
de revue, maar net voor de afslag richting de A16/A17/A59 besluiten
we dat we bij Burghsluis willen gaan kijken dus ik zet koers voor het
eiland Schouwen-Duiveland.
Onderweg zien we dat de windmolens niet eens zo hard draaien, we
hadden verwacht dat de westenwind wat sterker zou zijn. Als we langs
de Oosterschelde rijden richting de Plompetoren zien we een mooi
rustig wateroppervlak en krijgen we wat hoop. Een tussenstop bij
duikstek Plompetoren doet onze hoop echter verdwijnen, we zien
duidelijk de modder aan het oppervlak en de rest van het water ziet er
ook te licht uit, veel stof dus. Bij Burghsluis besluiten we daarom ook
maar even bij de instap te gaan kijken, ook hier ziet het eruit alsof de
Oosterschelde in een modderstroom is veranderd. Snel besluiten we
naar het Grevelingenmeer te rijden en eens bij het Koepeltje te gaan
duiken. Dat is erg lang geleden voor mij en Goof heeft er überhaupt
nog nooit gedoken. Mooi, goed plan!
Er zijn wat mensen die op hun bootje in het haventje zitten te
genieten van hun rust en een jong stel is een potje aan het tennissen
op de parkeerplaats, er is wat bedrijvigheid zo in de zomer. Ik vertel
Goof waar ik altijd te water ga en dat is een opluchting voor hem,
even dacht hij helemaal naar de steiger te moeten lopen en dat is
natuurlijk een flinke wandeling. Maar wij tuigen onze spullen op om
net naast de haveningang te water te gaan en dan in oostelijke
richting te duiken. Helaas trek ik mijn siliconen polsseal kapot, maar
gelukkig heb ik ook mijn droogpakhandschoenen bij me. Beetje
overdreven in de zomer natuurlijk, maar ik kan nu gelukkig wel
gewoon duiken. We ronden af en wandelen naar het water.
Het Grevelingenmeer ligt er mooi rustig bij en het water in het
ondiepe baaitje achter de golfbrekers ziet er kraakhelder uit, dat oogt
een stuk aantrekkelijker dan de Oosterschelde! Ik heb vandaag mijn
zinnen gezet op een ontmoeting met een sepiola, want dat is in de
zomerperiode bij deze duikstek bijna een garantie. We spreken af
maximaal een uur te duiken en duiken onder.
Het zicht is goed, beter dan ik had durven hopen. Ik zet koers richting
het oosten en scharrel langs de oesterbankjes als ik richting de zes
meter diepte ga, hier zie ik het begin van een doodse schimmelbodem
en weet dat ik vandaag niet dieper hoef te gaan. Ik zie ook dat het
zicht hier steeds slechter wordt, dus voor de foto’s blijf ik vandaag
lekker ondiep op zoek naar sepiola’s. Ik passeer een heuveltje welke ik
vandaag kan overzien. Al een aantal keer heb ik op deze duikstek mijn
oriëntatie verloren als ik het alleen op zicht deed, dit heuveltje werkt
verwarrend zie ik nu wel.
Het “rif” is begroeit met vele weduweroosjes die er mooi fris bij staan,
ik zie grondels wegschieten, krabben over de bodem kruipen, een
puitaaltje wat nieuwsgierig komt kijken en de nodige oorkwallen in de
waterkolom. Af en toe zie ik een kleine zeenaald en het valt me ook
op dat er wat legsels van slakken zijn. Als ik goed kijk, zie ik een paar
bruine plooislakjes zitten. Leuk! Helaas zitten ze erg onhandig om er
foto’s van te maken. Een stukje verderop zie ik ze nog een paar keer.
En dan zie ik waar ik voor kwam…een kleine schim die een typische
beweging maakt! Onmiskenbaar een sepiola! Yes, de ontmoeting is er,
nu nog een mooie foto. Ik stel mijn camera in en maak de eerste
foto’s. Meteen besef ik me weer dat de 60mm macrolens niet de
meest ideale is voor dit diertje, ik had beter de 45mm kunnen hebben
nu. Maar ik doe mijn best en het goede zicht zorgt er voor dat ik toch
op flinke afstand het sepiola’tje kan fotograferen en met mijn snoots
kan belichten zonder al te veel stof. Dit is genieten, wat zijn dit toch
leuke diertjes. Ik maak foto’s van het diertje op de bodem, maar
gelukkig is deze ook zo nieuwsgierig dat hij steeds in het licht van
mijn focuslamp komt kijken. Dit houd ik wel een half uur vol en
uiteindelijk zie ik twee van deze diertjes. Een aantal foto’s zijn naar
mijn zin en kan zou nog wel langer willen blijven, maar ik moet het
helaas voor gezien gaan houden, het uur is bijna voorbij.
Tevreden zwem ik terug naar de instap waar ik Goof al boven water
aantref, we hebben ons weer netjes aan de afspraak gehouden. Helaas
heeft Goof geen sepiola’s gezien, dus we zullen nog een keer terug
moeten. Maar dat zal pas na zijn vakantie zijn. De komende 3 weken
zal ik op zoek moeten naar een andere compagnon…
Max. diepte 8,0m, temp. 20 gr.C., zicht 2-4m, duiktijd 65 min.
|
| |
