| Duik 589 (Zoetersbout, 10 maart 2015, 19.30u)
Deze week wordt het de dinsdagavond waarop ik een duik met Goof
plan, de woensdagavond namelijk staat in het teken van twee extra
logeetjes in huis. Natuurlijk kan ik mijn vrouw Cindy niet alleen voor
die vier aapjes laten zorgen en dus zorg ik dat ik thuis ben.
Afgelopen zondag dook ik nog bij Zoetersbout met Gijs, vanavond
weer met Goof. Het zicht was toen erg goed en de berichten die ik
vandaag nog ontving waren ook erg positief. We hebben er weer zin
in ieder geval. Goof pikt mij dit keer thuis op, dat geeft mij wat extra
tijd wat ook wel eens lekker is. Onderweg word ik nog even gebeld
door mijn dochtertje en zoontje, want die hebben papa vanavond
helaas niet gezien. Altijd gezellig om even met ze te kletsen natuurlijk
en ik hang pas op als ik ben gedwongen tot het beloven dat ik ze nog
een kusje kom geven als ik thuis kom. Nou daar hoeft papa echt niet
lang over na te denken hoor, natuurlijk doet hij dat!
De parkeerplaats is leeg als we aankomen en we merken dat het
steeds langer licht blijft. Het is helder, de eerste sterren laten zich al
zien. Er staat amper wind, dat maakt het zeer aangenaam. Het kleine
stukje beton naast de weg gebruiken we als parkeerplaats om te
zorgen dat onze spullen niet meteen onder het zand liggen. Toch
jammer dat er niet wat budget is om dit zandhoekje om te toveren in
een geasfalteerde parkeerplaats, het is immers toch een redelijk druk
bezochte duikstek.
Ik moet mijn draai even vinden, want mijn spullen liggen niet zoals ik
ze gewend ben. Zo’n routine-dier ben ik wel, dus ik sta wat te
hannesen. Uiteindelijk hebben Goof en ik alles gewoon aan zoals het
hoort en trekken we ten strijde. Het is bijna hoog water, te water gaan
is daardoor erg relaxt hier. Het water is kalm en een paar kleine
golven bereiken de kant, duidelijk veroorzaakt door het
scheepvaartverkeer. Ik zie dat het water niet kraakhelder en ben
verbaasd en ook een beetje teleurgesteld. Eenmaal in het water merk
ik dat het water inderdaad een stuk minder helder is dan zondag. Dat
is op zich jammer maar voor een nachtduik met een macrolens op je
camera gemonteerd ook weer niet heel erg.
Ook vanavond trek ik er weer op uit om de Olympus OM-D E-M5II te
testen. Het voelt allemaal erg vertrouwd, want de set lijkt erg op mijn
eigen Olympus PEN E-PL7. Al vrij snel spot ik een mooie vlokkige
zeenaaktslak, een sierlijke slak die het op de foto eigenlijk altijd goed
doet. Het is voor mij persoonlijk ook een echte vertegenwoordiger van
de Oosterschelde, want deze slak is zo’n beetje de meest
voorkomende en opvallende slak die er is. Door hun lichte kleur en
afmeting vallen ze snel op als je lamplicht er op valt. Ik positioneer
mijn snoots en schiet wat plaatjes, het valt me wederom op dat deze
slakken niet eens zo heel langzaam zijn. De perfecte pose is vaak maar
heel eventjes te bewonderen en dan moet je er als fotograaf als de
kippen bij zijn natuurlijk! Het ziet er op het display bevredigend uit,
dus ik duik verder.
Er staat toch een redelijke stroming die me richting de kop duwt. Als
ik een stukje verder duik zie ik een fuik liggen. Het zicht is inmiddels
nog wat minder geworden, dus ik pas even goed op dat ik niet met
mijn spullen in het touw terecht kom. Gelukkig hangt dit touw aan
een boei en dus volledig verticaal, niet echt een probleem. Het stof
wordt er niet minder op en ik besluit vrij snel weer terug te keren naar
het stuk voor de trap, daar is het zicht toch net wat beter en ik wil nu
eenmaal niet al te veel stof op mijn foto’s. Onderweg zie ik nog een
galathea kreeftje weg schieten en diverse vlokslakken die voor mij als
fotograaf erg ongunstig zitten. Het aantal heremietkreeften is ook
vanavond weer relatief groot en er zitten af en toe flinke “jongens”
tussen. Ook deze dieren blijven ideale fotomodellen, met een beetje
geduld heb je zo een aantrekkelijk plaatje.
Ik probeer wat dingen uit, ook al een beetje met mijn deelname aan
het Open Nederlands Kampioenschap onderwaterfotografie 2015 in
gedachten. Echt veel voorbereiden deed ik de afgelopen twee keer
dat ik deelnam niet echt, maar het kan geen kwaad om bepaalde
ideeën af en toe uit te proberen. Her en der zie ik wat groene
bolletjes, het zijn de kenmerkende eitjes van de dieseltreinworm. Ik zie
de worm zelf niet helaas, toch neem ik even een foto van deze
legsels. Op de display zie ik pas de afzonderlijke eitjes zitten, niet
groter dan een zandkorreltje.
Een paar kleine paarse buisjessponzen vallen me op door hun kleur.
De naamgeving is in ieder geval erg goed gekozen bij deze diertjes, ze
zijn inderdaad paars en lijken inderdaad op buisjes…één hoeraatje
voor de wetenschapper die nuchter genoeg was om het diertje zo te
noemen!
Zeesterren zijn momenteel ook erg goed vertegenwoordigd op deze
duikstek. Ik neem wat detailopnames van een van de armen van de
zeester en besef me dat het eigenlijk erg mooie dieren zijn, zeker de
details die je met een macrolens kunt vastleggen zijn prachtig. Mijn
kinderen vinden ze ook leuk, maar dan alleen maar om ze te “vangen”
op het strand. Hopelijk zullen ook zij later in hun leven de schoonheid
van deze dieren op een andere manier kunnen waarderen. We zullen
zien….
Na iets meer dan een uur kom ik boven, Goof is ook niet ver weg zie
ik. Ik besluit niet te wachten en alvast naar de auto te lopen om daar
mijn spullen af te doen. Het is nu helemaal donker en de hemel staat
vol met sterren. Ik herken Orion en de Grote beer, maar veel verder
gaat mijn astronomische kennis helaas nog niet. Ik geniet in ieder
geval wel van het uitzicht, het is nu geen straf om even op Goof te
moeten wachten. Maar het duurt niet lang voordat Goof ook terug is
en onze spullen weer veilig in de auto liggen. De kachel gaat op
standje “hoog” en we tuffen tevreden en ontspannen weer richting
huis…
Max. diepte 9m, temp. 5gr.C., zicht 2-3m, duikduur 61min.
|
| |
