| Duik 588 (Zoetersbout, 8 maart 2015, 16.30u)
Deze zondag gaat mogelijk de recordboeken in als warmste 8 maart
ooit. Het is inderdaad ineens prachtig weer en ik plan vrij spontaan
een duik met Gijs bij Zoetersbout. Het is lang geleden dat we samen
gedoken hebben, dus van deze gelegenheid wil ik graag gebruik
maken.
Afgelopen dinsdag had ik al de nieuwe Olympus E-M5 mark II mee
genomen om het filmen te testen. Na de eerst opgedane ervaring,
wilde ik nu met wat andere instellingen aan de slag en dit maal ook
bij daglicht filmen. Alles ligt al klaar, dus het is nog maar een kwestie
van inladen en in de auto stappen. Met Gijs had ik om 16.00u
afgesproken, lekker tegen het eind van de middag. Ik vertrok op tijd
van huis, dus ik kom als eerste op een lege parkeerplaats aan en heb
zo mooi nog even de gelegenheid om even wat te filmen voordat we
te water gaan. Gijs komt niet veel later aan en heeft voor de
gezelligheid ook zijn vriendin Gerbrich meegenomen.
We genieten van het zonnetje als we onze spullen aantrekken. Zodra
ik mijn pak dichttrek merk ik al dat het nu een stuk warmer is dan ik
gewend ben van mijn avondduiken. Dat is toch een groot verschil!
Met de extra trui aan wordt het snel warm, dus het is zaak om niet te
lang te treuzelen. Toch nemen we even de tijd om een foto van ons
samen te laten nemen. Een fotograaf staat immers bijna nooit zelf op
de foto.
De Oosterschelde ligt er prachtig zonovergoten bij. Er staat een licht
briesje en er is nog wat vracht scheepvaart, dus er is een klein beetje
golfslag. Vanaf de trap ziet het er al veelbelovend uit, het water lijkt
helder. We zijn een uur voor de hoogwater kentering, dus te water
gaan is nu een genot. We trekken onze vinnen aan en vertrekken dan
in oostelijke richting. Ik begin meteen met filmen, zodat ik ook Gijs
nog even in beeld heb. Het gaat me vanavond om wat losse shots.
Een echte filmer ben ik niet, veel interesse in filmen heb ik
gewoonweg niet. Ik ben meer van het vastleggen van dat ene
moment in een foto, maar in het kader van wat testwerk is dit wel
noodzakelijk. Ik maak korte shots en hoop maar dat het er een beetje
uitziet, gelukkig heb ik ook twee sterke videolampen bij me om de
onderwerpen te belichten.
Na een tijdje heb ik het idee dat ik genoeg gefilmd heb en besluit om
de boel op te bergen. Ik heb meer zin om nu eens te genieten van het
onderwaterlandschap, want dat is met het zicht van ongeveer drie tot
vier meter goed te overzien. Als we op de kop van dijk komen, voelen
we de stroming die ons tegenhoudt om verder te gaan. Vreemd
eigenlijk, wetende dat het opkomend water is en we dus eigenlijk
stroming mee moeten hebben. Zo’n dijkkop kan toch vreemde
stromingsprofielen generen. We besluiten hier niet tegen in te gaan
en keren om, langzaam zaken we naar ongeveer tien meter diepte en
ik speur de dijkwand af in de hoop om een snotolf te vinden. Af en
toe zie ik een vlokkige zeenaaktslak, wat krabben en relatief veel
heremietkreeftjes.
We passeren een fuik en kijken wat de vangst is. Naast de
gebruikelijke krabben zie ik ook een paar kreeften. De visser heeft dus
geluk deze keer. Op de fuik zit een heremietkreeft die een serieuze
afmeting heeft naar mijn gevoel. Ik houd mijn hand er naast en zie
dat het om een flinke wulkenschelp gaat. Prachtig diertje en ik laat
het verder met rust.
In het water zie ik af en toe een zeedruifje voorbij drijven en heel
soms ook een Amerikaanse ribkwal. Verder is het nog rustig in de
waterkolom. Het zonlicht zorgt er voor dat we op tien meter nog net
zo veel zien als aan het oppervlak. Voor mij is dit toch altijd weer
genieten, ondanks dat het water nog steeds maar vijf graden Celsius is
en het leven nog niet heel uitbundig is.
Na zo’n vijftig minuten sein ik Gijs om te keren. Hij bevestigt dit met
een OK gebaar en op een diepte van zo’n vijf meter gaan we weer
richting de trap. Nu we ondieper zijn, speur ik wederom de omgeving
af naar eventuele sporen van een snotolf. De kans is aanwezig, maar
blijft klein natuurlijk. Zeker als er nog geen meldingen van andere
duikers zijn gedaan van een snofolf met nestje. Met mijn lamp schijn
ik driftig in het rond, maar tevergeefs.
Gijs heeft stiekem even boven water gekeken waar we ongeveer zijn,
we moeten nog een stukje verder. De bodem krijgt weer herkenbare
vormen en niet veel later steken we onze hoofden weer bij de trap
boven water. Op de trap zit de Gerbrich te wachten en verwelkomt
ons. Samen zijn we het er over eens dat het een relaxt duikje was en
vragen ons ook af hoelang het eigenlijk geleden is dat we samen
doken. Het blijkt meer dan een half jaar geleden te zijn, maar met
goede buddy’s is het duikgevoel altijd alsof het nooit weg is geweest
en gaat het onder water vanzelf.
Ook nu worden we nog even met onze brede glimlachen vereeuwigd
en nemen we weer afscheid, wie weet hoe lang het nu weer duurt.
Maar we kunnen terugkijken op wederom een leuke duik samen!
Max. diepte 10.5m, temp. 5gr.C., zicht 3-4m, duikduur 61min. |
| |
