| Duik 584 (Sint Annaland 18 februari 2015, 20.40u)
In 2015 wordt voorlopig voor het laatst aan de dijken gewerkt, de
Zeelandbrug en Sint Annaland worden binnenkort afgesloten voor
duikers. Goof en ik besluiten nog een keer te gaan kijken bij Sint
Annaland, want de periode van snotolven is weer aangebroken!
De laag water kentering valt vanavond rond 21.00u, dus we besluiten
wat later te vertrekken. Dat komt mij goed uit, aangezien mijn grijze
haren zo eerst nog een knipbeurt kunnen krijgen voordat we richting
het eiland Tholen rijden. Het weer is goed, er staat weinig wind en
het is droog. Op Facebook en de Duikersgids app zien we goede
berichten over het zicht bij Sint Annaland en de eerste snotolf foto’s
zijn ook al gezien. Natuurlijk voedt dit het enthousiasme en gaan we
beiden gewapend met de standaardlens op onze camera ten strijde.
De dijkwerkzaamheden zijn al begonnen en we zijn eigenlijk in de
veronderstelling dat we al niet meer mogen duiken. Eigenwijs als we
zijn, gaan we gewoon en met de ontvangen actuele informatie van Lia
kan het wat ons betreft niet meer stuk. Als we echter bij de
parkeerplaats aankomen, zien we dat je officieel gezien de weg naar
de parkeerplaats niet meer in mag rijden. Ook zien we dat het pad
naar het strandje doorkruist wordt door een sleuf van één meter diep
en één meter breed. We parkeren de auto toch op de oude
parkeerplaats en gaan te voet even kijken of we überhaupt wel bij het
water kunnen komen op deze manier. Dat blijkt gelukkig wel het
geval, hoewel het wel wat voorzichtiger moet dan normaal.
We trekken onze spullen aan en lopen over de dijk aan de kant van
het vakantiepark richting het water. Een bult zwarte grond is het
enige obstakel en die is gelukkig gemakkelijk te omzeilen. Daarna
lopen we gemakkelijk het strandje op. De groene boei ligt nu niet ver
weg, het water is inmiddels ver weg getrokken en we lopen een flink
eind door het glibberige slib. Eenmaal bij het water wordt onze
enthousiasme al meteen stuk minder. Het water ziet er erg melkachtig
uit en we zien eigenlijk vrijwel meteen dat dit niet komt door die paar
stappen die we in het water hebben gezet.
Enigszins teleurgesteld zetten w onze maskers op, wensen we elkaar
een fijne duik en duiken we onder. Ik besluit loodrecht vanaf het
strandje te gaan kijken en dan vervolgens maar te kijken wat ik
tegenkom. Helaas is het zicht inderdaad zo slecht als we vreesden. Ik
kan niet veel verder dan één meter kijken en die totaal niet waar ik
heen moet. Ik moet mijn kompas goed in de gaten houden. Na een
paar minuten rond dwalen moet ik mezelf er toe dwingen om onder te
blijven. Dit is niet wat ik had gehoopt en kan er weinig leuks van
maken voor mijn gevoel. Ik besluit om naar het oppervlak te gaan en
dan maar richting de dijk en dan naar het westen te duiken over de
oester begroeiing.
Ik peddel het stuk boven water terug naar de kant en daal daar weer
af. Meteen duik ik op de oesters die zo kenmerkend zijn voor deze
duikstek. Het zicht is hier iets beter, maar nog steeds houdt het niet
over. Met mijn lamp tuur ik in de rondte en hoop stiekem toch op een
toevallige ontmoeting met een snotolf, maar ik besef met dat de kans
echt nihil is met dit zicht. Tussen de oesters zie ik op het zand een
paar grote vlokslakken, maar ik kan er niet bij om een foto te maken.
Omdat ik vanavond niet op dit soort zicht had gerekend, had ik mijn
snoots niet gemonteerd. Het wordt dus sowieso lastig om een beetje
redelijke foto’s te maken met deze stoffige bende.
Een stukje verder valt mijn oog op een vlokslak die wel goed zit voor
een leuk plaatje en dus probeer ik er toch maar het beste van te
maken. Op mijn display zie ik dat deze vlokslak een passagier heeft,
het is een geknikte aasgarnaal, wat een grappig gezicht! Na een paar
keer afdrukken ben ik tevreden voor vanavond en besluit de duik niet
veel langer te laten duren dan nodig is. Het is op deze manier
gewoonweg niet echt genieten en dan is er voor mij ook geen reden
om langer in deze milkshake te blijven rond dwalen.
De kentering is zojuist gevallen en de stroming gaat weer heel lichtjes
richting het strand. Ik maak hiervan gebruik en voor ik het weet ben
ik terug waar we begonnen. Mijn camera berg ik op en loop het
strand op en zie achter mij al een lichtvlek in het water. Goof komt er
ook al aan, maar ik wacht niet op hem en besluit alvast mijn spullen
bij de auto uit te gaan doen. Een paar minuten later arriveert Goof
ook bij de auto en zijn we het er over eens dat dit niet bepaald het
zicht was wat wij verdiend hadden. Althans, dat vinden we zelf!
Later beseffen we pas dat het baggeren van de haven de boosdoener
is en dat je daar juist bij laagwater veel last van kan hebben. De hoog
water kentering is waarschijnlijk een betere keuze totdat de duikstek
echt volledig verboden gebied is. Ook de belemmering van het
parkeren make het al met al niet echt aantrekkelijk om hier nog te
gaan duiken. De kans is groot dat dit de laatste keer was hier voor
2015. Teleurgesteld rijden we terug naar huis…
Max. diepte 6.5m, temp. 4gr.C., zicht 0,5-1m, duikduur 45min.
|
| |
