| Duik 580 (Dreischor Reefballs, dinsdag 13 januari 2015, 20.00u)
Vandaag heb ik niet veel buiten gekeken en ben ook niet buiten
geweest. Het was een beestenweer, de hele dag al. Maar toch zijn de
voorspellingen niet eens zo verkeerd. Goof post dan ook vrolijk op
Facebook de weersvoorspelling voor de hele dag om mij te laten zien
dat we gewoon kunnen gaan.
De Oosterschelde laten we maar weer links liggen, het waait er te hard
voor en afgelopen weekend was Nederland nog in de ban van een
serieuze zuidwesterstorm. Het originele plan voor vanavond was om
bij de Bergse Diepsluis op jacht te gaan naar heremietkreeftjes om
nieuwe plaatjes te kunnen maken voor de opdracht van Aquashot
Regio Noord-Brabant. Maar van onze razende reporter Raymond kreeg
ik maandagavond al de actuele zichtberichten uit de Oosterschelde.
Met nog geen halve meter zicht was het niet veel bijzonders,
ofwel...dan maar weer naar het Grevelingenmeer.
Ook in het Grevelingenmeer heb je met deze weerscondities plaatsen
waar je dan beter niet kan zijn. Zo weten we nu ondertussen wel dat
we echt niet naar Den Osse Nieuwe Kerkweg hoeven te gaan. We
maken daarom een veilige keuze, namelijk Dreischor Reefballs. Deze
duikstek ligt immers aan de Noordoosten kant van het eiland, dus het
water ligt lekker in de luwte. Het is inderdaad droog geworden en we
zien vanuit de auto al een sterrenhemel. Op de parkeerplaats wijst
Goof mij al op een prachtig heldere lucht en samen genieten we even
van dit schitterende plaatje. Ik zie net boven de dijk het sterrenbeeld
“Ursa major” en een stuk naar het oosten zie ik “Orion”. Een satelliet
zweeft boven ons langs en langzaam aan wordt het tijd om ons om te
gaan kleden. We beginnen in ieder geval heerlijk relaxt op deze
manier.
De wind is stiekem toch wel guur en ik zorg dat ik snel in mijn pak
sta. Goof pakt zijn spullen ook bij elkaar en samen wandelen we naar
de steiger. Met mijn duiklamp schijn ik alvast in het water en zie dat
het niet het fantastische zicht meer is van afgelopen week. Eenmaal in
het water voel ik het weer prikken in mijn bovenlip, het is toch nog
steeds “lekker fris”. Samen duiken we onder en ik besluit eerst eens
onderaan de paal van de steiger te kijken om te zien of de groene
zeedonderpad van een paar weken geleden toevallig nog aanwezig is.
Helaas is er geen spoor van een groene zeedonderpad te vinden.
Goof duikt meteen richting de reefballs, die gaat op zoek naar een
reefball waar hij vorige week nog een slanke knotsslak zag. Ik hang in
de buurt en maak wat testfoto’s om mijn snoots af te stellen. Het
duurt niet lang of Goof geeft het signaal om even te komen kijken. Hij
wijst mij zijn vinger naar een slakje van slechts een paar millimeter
groot, ik herken het meteen. Het is zo klein dat ik echt via de display
van de camera moet kijken om er kaas van te kunnen maken, maar
dat zijn we gewend met deze slakkensoort.
Er staat een hele lichte stroming vanuit het oosten. Net genoeg om
het plukje waar de slak op zit te laten bewegen. Met deze afmetingen
is iedere beweging te veel, dus ik besluit het plukje tussen mijn
vingers te klemmen en met mijn andere hand de camera te bedienen.
Leuk zo’n slakje, maar fotogeniek vind ik ze niet en echt voldoening
haal ik hier ook niet uit. Waar ben ik toch mee bezig denk ik nog. Ik
zie op de display dat het gelukt is dus ik besteed er verder geen
aandacht meer aan.
Het zicht is vanavond echt niet best, ik kan maar één reefball verder
kijken en waar ik ook kijk, echt interessante dingen vind ik niet. Maar
dan zie ik op de bodem, langs de rand van een reefball een donker
vormpje verschijnen. Ik weet meteen dat het weer om een juveniele
vorskwab gaat en probeer het dier te fotograferen. Maar zoals altijd, is
ook dit exemplaar erg schuw en moet ik het al snel opgeven. Ik ben
vanavond inspiratieloos en besluit na vijfenveertig minuten langs de
dijkwand terug naar het ondiepe deel te gaan om daar te zoeken naar
eventuele groene wierslakken of gewillige garnalen.
In het ondiepe deel moet ik alle lucht uit mijn pak en wing dumpen
om een beetje stabiel te kunnen liggen. Wat dat betreft ben ik wel
goed uitgelood, maar voor het gemak en comfort gedurende de
winter, is een kilootje extra niet verkeerd eigenlijk. Voor nu lukt het
wel en ik ga op zoek naar garnalen. Boven de reefballs trof ik weer af
en toe een vrij zwemmende gewone garnaal aan, dus het zal hier ook
vast lukken. En ja hoor, al snel zie ik een mooie gewone garnaal met
een zeer rustig karakter. Langzaam zie ik dat hij zichzelf ingraaft en
uiteindelijk moet ik datzelfde doen met de poort van het
onderwaterhuis om de diopter goed zijn werk te laten doen. Ik maak
wat foto’s en ben tevreden. Het wordt nu wel erg fris en stiekem
bedenk ik hoe lekker het door Goof beloofde kopje soep zal gaan
smaken na de duik. Ik besluit er een eind aan te breien en net als ik
de trap op stap is ook Goof weer boven water. Bij de auto genieten
we na onder het genot van een warme kop soep en hebben we er
weer een mooie nachtduik op zitten.
Max. diepte 8,2m, temp. 5gr.C., zicht 2-3m, duikduur 67min.
|
| |
