| Duik 577 (Zeelandbrug, dinsdag 30 december 2014, 20.00u)
Het einde van het jaar nadert, oudjaarsavond valt op woensdag, dus
de laatste duik van 2014 plan ik met Goof op de dinsdagavond. De
kentering valt wat laat, maar we nemen de gok en plannen een duik
bij de Zeelandbrug. Of dat een goede keuze is, vind ik van het begin
al wat twijfelachtig….
Het is de afgelopen dagen flink onstuimig geweest, maar toch lezen
we af en toe wat berichten over redelijk zicht. Van een aantal
fotografen verschijnen al een tijdje foto’s van slakdolven op
Facebook, dus de Zeelandbrug is ook nu een aantrekkelijke locatie om
te gaan duiken.
Als we op de parkeerplaats aankomen, zien we dat deze geheel leeg
is. Niet onlogisch, want een uur voor de kentering duiken in het
pikkedonker is ook eigenlijk niet de meest gekozen optie onder
duikers. Maar omdat we anders zo weinig bij de Zeelandbrug kunnen
duiken doen we het toch. We kijken even over de dijk en zien dat de
Oosterschelde er in ieder geval redelijk rustig uit ziet, maar ook wil
hier niet veel zeggen en is hier altijd een verrassing. We zien wel wat
we gaan aantreffen.
Met de complete uitrusting en de camerasets gereed, lopen we
richting het water. We kiezen er voor om bij de oude instap te water
te gaan, zodat we eventueel de pijler van de brug kunnen bezoeken.
Goof stapt als eerste het water in en ik volg. Als ik in het water sta,
voel ik al dat er nog een flinke stroming staat en ik zie dat het water
erg grijzig is. Dat belooft niet veel goeds. Ik ben van nature al geen
echte held als het om diepte, veel stroming en slecht zicht gaat. Deze
drie factoren gecombineerd tijdens een nachtduik zijn voor mij helaas
echt een cocktail die mij het genot van duiken niet kunnen geven.
Goof duikt onder en ik stel nog even mijn kompas in de juiste positie.
Daarna duik ik ook onder en begin met mijn hoofd tegen de stroming
in. Het water giert langs mijn ademautomaat en ik heb moeite wat te
zien tussen het stof door en het wapperende wier. Ik laat me zakken
tot een diepte van zo’n vijf meter en bekijk hier wat stenen. Het valt
me op dat er op het wier veel veranderlijke steurgarnaaltjes zitten. Ze
kleuren van groen tot bruin of bijna doorzichtig tot geel. Grappig, dit
soort dingen vallen nu soort van noodgedwongen op, want het zicht
is echt niet veel meer dan een halve meter, misschien één achter een
grote steen.
Het vervelende stemmetje in mijn hoofd zorgt voor onrust en ik kan er
niet van genieten. Dieper dan dit wil ik ook niet gaan in mijn eentje.
Dit is echt zo’n duik die ik liever niet maak en heb stiekem spijt dat ik
instemde met deze locatie, ik zeg het maar eerlijk. Ik besluit dus niet
veel langer door te duiken en dat ik tegen de stroming in naar de
nieuwe instap ga om de duik te beëindigen. Onderweg valt ineens
mijn oog op een vreemde vis, ik moet even goed kijken wat het is en
dan herken ik hem. Het is een vijfdradige meun! Dat is lang geleden
zeg, ik denk wel vijf jaar ongeveer. Afgelopen week had ik er al wel
over gelezen bij andere duikers op Facebook, dus het zal ook voor
deze vis wel het seizoen zijn om er meer kans op te maken. Toch nog
een lichtpuntje in deze duik. Een foto maken is onmogelijk, het visjes
schiet al net zo snel weg als dat ik hem ontdekte.
Ondertussen heb ik het idee dat ik al bijna bij de trap ben en bekijk
nog even wat stenen, voordat ik de duik echt ga beëindigen. Ik vind
een stoere galatheakreeft, die de stroming trotseert en bovenop een
steen zit. Ik kan het dier gek genoeg heel goed benaderen en besluit
toch mijn camera te pakken en een poging te doen ondanks het vele
stof. Met twee snoots en de macrolens moet het lukken. Ik druk af en
zie dat het oog haarscherp is en de rest van de foto maar
twijfelachtig, voldoende om er een uitsnede van te maken ter
begeleiding van mijn duikreport denk ik. Het is dan ook de enige foto
van deze duik.
Ik ben er klaar mee, ik ben niet op mijn gemak, de condities zijn voor
mij persoonlijk ronduit klote. Mijn duikcomputer geeft net twintig
minuten aan en ik steek mijn hoofd weer boven water bij de nieuwe
trap. Als ik op de trap sta en het water uit ben, kijk ik nog even of ik
Goof toevallig al zie met zijn duiklamp of flitslicht. Maar meer dan het
schijnsel van de straatverlichting op de Zeelandbrug zie ik niet in het
water, dus ik loop alvast naar mijn auto terug om de spullen op te
bergen. Daarna wacht ik geduldig op Goof, die komt pas na een uur
het water uit. Hij heeft wel kunnen genieten van wat vlokslakjes onder
de pijler, ondanks het slechte zicht. Ik zou willen dat ik dat knopje in
mijn hoofd ook zo zou kunnen programmeren, maar ik denk dat ik die
gave helaas niet heb en ook nooit meer ga krijgen ook. Dit was niet
de manier waarmee ik het duikjaar 2014 had willen eindigen, maar
het is niet anders. Deze duik moet ik maar snel vergeten en hopen dat
2015 wel weer een hoop mooie duiken gaat opleveren!
Max. diepte 6,0m, temp. 5gr.C., zicht 0,5m, duikduur 20min.
|
| |
