| Duik 574 (Nieuwe Kerkweg, woensdag 10 december 2014, 19.45u)
Deze woensdag begint met harde wind en veel regen, ik stuur Goof
nog een berichtje om mijn zorg te delen. Zijn antwoord is echter weer
lekker nuchter…”wat nu valt, valt vanavond niet meer”. Een waarheid
als een koe, we zullen dus wel zien vanavond op onze vaste
duikavond.
Gelukkig verandert het weer gedurende de dag en wordt het steeds
beter. Het heeft de afgelopen dagen flink gewaaid uit het zuidwesten
en de zichtberichten over de Oosterschelde zijn daarom niet om
enthousiast van te worden. We nemen dus maar het zekere voor het
onzekere en plannen een duik in het Grevelingenmeer bij de Nieuwe
Kerkweg. Dat is weer eventjes geleden en altijd een welkome
afwisseling, daarnaast ligt het redelijk beschut voor de nog altijd
stevige zuidenwind die er vanavond staat.
De parkeerplaats is leeg, zoals we ondertussen wel gewend zijn in dit
seizoen. Ik parkeer de auto met zijn neus naar de wind, wat betekent
dat ik dwars in twee parkeervakken sta. Nee, dat is niet zoals het
hoort, maar het is dan ook geen zondagmiddag wat betreft de drukte.
Met de achterklep omhoog hebben toch genoeg beschutting tegen de
zeer frisse wind. Muts op, handschoentjes aan en dan pas de
duikspullen pakken. Ook een lekkere dikke winterjas over mijn
onderpak doet zijn werk, zo krijgen we het in ieder geval niet koud
voordat we in het water liggen. Dat het water weer een paar graden
kouder zal zijn dan vorige week is wel duidelijk. Beetje bij beetje
wordt het onderwater ook serieus winter…
Als we alles gepakt hebben, lopen we in het donker naar de steiger.
We zien vanaf de dijk dat er toch nog best een flinke golfslag staat
door de wind. We gaan rechts van de steiger te water via een van
trappen die dit jaar zijn aangelegd. Toch wel handig moet ik zeggen!
We trekken onze vinnen aan en ik doe mijn automaat in mond om
alvast de eerste ademteug te doen. Helaas ontdek ik dat mijn kranen
nog dicht staan en ik moet Goof nog even vragen om te helpen. Goof
zijn plan is om richting de reefballs te gaan en ik meld dat ik het nog
niet echt weet, maar dat ik eerst maar een stuk met hem mee duik.
Eenmaal onder water valt het zicht wat tegen. Het is melkachtig door
het stof en het deint nog best redelijk ook. We duiken in een rechte
lijn richting de oude dijkwand en ik doe wat lucht in mijn pak en wil
ook een pufje lucht in mijn wing doen. Op het moment dat ik dat
doe, blokkeert de knop en blaast mijn wing volledig op. Ik hang dus
vrij snel weer aan het oppervlak, wat natuurlijk niet mijn bedoeling
was. Nu kwam ik slechts vanaf twee a drie meter, maar toch. Met wat
klappen op de knoppen en een beetje spoelen is het probleem snel
verholpen en daal ik weer af om de duik voort te zetten. Ik zie dat
Goof ook even is komen kijken, maar zijn hulp is nu niet meer nodig.
Bij het bereiken van de dijkwand zak ik af naar een diepte van vijf
meter. Goof zijn duiklamp verdwijnt vrij snel door het aanwezige stof.
Ik merk ook meteen dat er een lichte stroming richting het oosten
staat, dus ik besluit naar het westen te duiken. Op die manier lig ik
met mijn snufferd in de goede richting voor het fotograferen, anders
wordt ik door het eventuele stof wat ik maak achtervolgd.
Meestal heb ik voorafgaand aan een duik wel een idee wat ik wil gaan
fotograferen, vandaag heb ik dat niet. Dus ik kijk rond of ik iets
interessants kan vinden om met de 45mm macrolens op de sensor te
zetten. Het aantal zeeappeltjes valt me erg op, de ene is nog mooier
dan de andere. Ook zitten ze op goed toegankelijke plekjes dus ik sla
mijn slag en probeer het diertje er mooi op te zetten. Met mijn snoots
richt ik zodanig dat ik alleen het zeeappeltje raak en het diertjes mooi
geïsoleerd op de foto kan zetten. Op mijn display zie ik de mooie
kleuren goed terug komen, ik ben dus tevreden.
Tussen de oesters zie ik ook een aantal koornaarvissen die goed
benaderbaar zijn. Deze vissen komen vaak erg dichtbij, maar het lukt
me nooit om ze goed op de foto te krijgen. Ook vandaag is het weer
hetzelfde verhaal, wat ik ook probeer, het wil niet lukken en dus geef
ik het maar op. Toch jammer, want ik wil echt graag eens een mooi
visportret van deze vis maken. Hier moet ik dus nog meer op oefenen.
Op een rotsblok zie ik een mooie zeedonderpad liggen, ik kijk of er
een nestje in de buurt is. De periode dat de zeedonderpadden nestjes
maken is nu wel aangebroken, maar ik kan niets ontdekken. Hij is
goed te benaderen en ik kan er een paar foto’s uit peuteren, voordat
hij weer tussen de oesters gaat liggen. Een groot exemplaar van een
steurgarnaal zit er goed voor en ik probeer zijn kop goed groot in
beeld te krijgen. Als ik afdruk zie ik dat zijn ogen van het scherm af
spatten, hij staat er dus goed op.
Ik duik verder en zoek naar interessante onderwerpen, maar ik vind
het vanavond toch maar een beetje saai. Er is weinig leven te
bekennen op wat kreeften en Noordzee krabben na. Grondels zijn er
wel, maar ook maar zeer beperkt en andere vissen zie ik niet. Ja, het is
echt winter geworden. Ondertussen ben ik een dik uur aan het duiken
en besluit weer richting de kant te gaan. In het ondiepe deel probeer
ik nog een gewone garnaal te fotograferen, maar die heeft er geen zin
in. Mijn zin is ook op en ik zwem in één streep door naar de steiger en
zie dat Goof er ook net uit klimt. Dat is mooi getimed!
Goof vertelt me dat hij nog een sepiola gezien heeft bij de reefballs en
laat zijn foto’s even zien, maar hij was het wel met mij eens dat het
verder een saaie boel was vanavond. Toch zijn we blij dat we gegaan
zijn, volgende keer weer beter. De flessen vullen we onderweg nog
even voor volgende week en we drinken een bak koffie met een
inmiddels keihard geworden stroopwafel. Toch smaakt hij er niet
minder om. Onderweg naar huis kijken we alvast vooruit naar
eventuele andere duikavonden, met onze zin om te duiken in de
winter is dus niets mis. Volgende week weer een nieuwe duik!
Max. diepte 7,5 m, temp. 6gr.C., zicht 2-4m, duikduur 70min.
|
| |
