| Duik 571 (Zoetersbout, woensdag 19 november 2014, 19.30u)
De hele dag is het al grijs en de zon laat zich vandaag niet zien, het
wordt daarom extra vroeg donker en het is wel duidelijk dat het nu
echt richting de winter gaat. Goof en ik gaan echter gewoon weer op
pad voor een nieuwe woensdagavond duik. De kentering valt
wederom niet gunstig, dus kiezen we voor duikstek Zoetersbout.
Het liefst duiken we in de Oosterschelde, vandaar de keuze voor
Zoetersbout, daar kun je immers ook buiten de kentering goed
duiken. Het is laag water en dat betekent helaas wel dat het te water
gaan en het weer op de kant klimmen na de duik erg lastig zijn. Zeker
in het donker is het echt even oppassen geblazen. Vanavond hebben
we een nieuwe carpoolplaats uitgekozen om te kijken of dit fijner is
dan die van vorige week. Ik ben er iets eerder dan Goof en dus wacht
ik geduldig af, gelukkig is hij er ook snel en kunnen we richting
Zeeland knallen.
De duikflessen zijn vol, dus vullen bij Waterworld hoeft nu niet, we
rijden in één keer door naar de duikstek. In het pikkedonker komen
we aan en ik parkeer de auto maar op de stelconplaten, zodat onze
spullen na de duik niet zo onder het zand zitten. Ook zo’n nadeel van
deze duikstek, maar ja…het is niet anders. Er staat nauwelijks wind en
de temperatuur valt gelukkig best mee. Snel kleden we ons om en
gaan we richting het water.
Het water is rustig, de instap kunnen we dus ook op ons gemak
nemen. We gebruiken het touw dat aan de leuning vast zit om ons
een beetje houvast te geven bij het te water gaan. Vanaf de kant ziet
het water er redelijk helder uit, we hebben er zin in! Goof duikt als
eerste onder en ik volg hem op een afstandje. Allebei gaan we
richting de kop van de dijk en gaan daarna oostwaarts. Op het zand
zoek ik naar mooie dieren en stiekem ook alvast naar slakken, wellicht
vinden we weer eens een vlokkige zeenaaktslak. Voor december heb ik
immers nog een slakkenfoto nodig voor het thema van de Aquashot
Zeeland avond. Ook Goof heeft een slakkenfoto nodig, maar dan voor
Aquashot Limburg.
Er is nauwelijks stroming en ik hangt heerlijk relaxt in het water en
kijk naar mooie onderwerpen voor de foto. Door het goede zicht kan
ik een goed stuk vooruit kijken en probeer mezelf te focussen op wat
kleinere dingen. Ik zie in het water wat ribkwalletjes voorbij drijven en
net boven de bodem wat koornaarvissen. Hooiwagenkrabben laten
zich in grote getalen zien en het aantal heremietkreeftjes vind ik hier
ook opvallend hoog. Erg leuke beestjes, maar vandaag heb ik er niet
zo’n zin in om die te fotograferen. Ik duik rustig verder en af en toe
zie ik een flits van Goof, ik heb echter geen idee waar hij zich precies
bevindt.
Opeens zie een paar vissen in de waterkolom zwemmen en ik schijn
mijn lamp er op. Ze zwemmen zo’n twee meter boven de bodem en ik
merk dat ze ineens heel actief worden in het lamplicht. De vissen
beginnen door elkaar te schieten en raken daarbij de bodem
kortstondig aan en schieten weer omhoog. Hun weg terug naar boven
is erg chaotisch en ik voel de vissen gewoon tegen mijn lichaam
aanzwemmen! Echt heel vreemd dit, maar wat een gave ervaring is
dit…ik heb echter geen idee welke vissoort dit nu precies is. Dat moet
ik later toch eens nazoeken. Ik bekijk het schouwspel voor een paar
minuten en dan lijkt de meeste hectiek wel weg te vloeien, dus ik duik
op mijn gemak verder.
De begroeiing is momenteel wat grauw, niet echt veel kleur en ik kan
ook niet echt veel boeiende dingen vinden. Opvallend weinig gewone
strandkrabben, maar er zitten wel genoeg kleine krabjes. Die schieten
helaas snel weg als ze het licht van mijn focuslampje zien, een foto zit
er dus niet in. Een heremietkreeft zit wel heel erg mooi bovenop een
oester, deze kans laat ik niet voorbij gaan en schiet wat plaatjes. Ook
een mooie slibanemoon iets verderop in het zand vind ik mooi
genoeg om deze op de gevoelige plaat te zetten.
Ondertussen voel ik wat stroming opkomen en besluit op mijn gemak
weer richting de trap te duiken. Ik kom wederom die grappige vissen
tegen en het schouwspel laat zich nog een keer zien, echt superleuk
dit gedrag. Hier kan ik echt van genieten, toch weer zo’n verrassing in
de Oosterschelde! Ik laat de vissen weer met rust en duik verder. Mijn
handen zijn ondanks de drie millimeter handschoenen nog best
redelijk warm, dat valt me niet tegen. Toch zal ik blij zijn als ik
binnenkort mijn droogpak kan opsturen voor een nieuwe rits en
droogpakhandschoenen. Gelukkig is de watertemperatuur nog zeer
aangenaam met elf graden. Ik had het eerlijk gezegd al frisser
verwacht.
Met een extra trui onder mijn onderpak heb ik eigenlijk wat meer lood
nodig merk ik. Ik voel dat ik de laatste paar meter onder het
oppervlak echt moeite heb om neutraal te blijven. Een keer opnieuw
uitloden voor de winter is wel nodig dus. Ik laat me door deze licht
trekkende kracht meevoeren naar het oppervlak en beëindig de duik.
Ik heb er een dik uur opzitten en vind het nu wel genoeg geweest. Als
ik op de kant sta, zie ik dat Goof ook al weer bij de trap aangekomen
is. Wederom een prima timing van ons dus.
Na de duik vullen we de flessen nog even bij Waterworld en rijden we
onder het genot van wat koeken weer naar huis. Ik heb het toch wat
fris gekregen, dus de stoelverwarming gaat weer op zijn hoogste
stand…heerlijk!
Max. diepte 9,2 m, temp. 11gr.C., zicht 3m, duikduur 60min.
|
| |
