| Duik 569 (Den Osse Nieuwe Kerkweg, donderdag 6 november 2014,
21.30u)
Ineens is het winter voor mijn gevoel…we gaan van 20 graden Celsius
in het weekend naar 8 graden Celsius op de donderdag. Dit vergt
zowel enige aanpassing in de voorbereidingen als in het duiken. Ook
het gevoel is nu weer anders, het is donker en koud en je vraagt je
soms af waarom je toch die drang hebt om het water in te gaan. Toch
sluit ik aan bij Raymond en Corne voor hun “#duikdonderdag” om
lekker wat te gaan fotograferen onder water, want ontspanning heeft
een mens toch nodig!
We kiezen dit keer voor duikstek de Nieuwe Kerkweg, we weten al dat
het zicht goed is. Ook is er op deze stek altijd genoeg te fotograferen,
zeker met een macrolens tijdens een nachtduik. We spreken tussen
20.30u en 21.00u af, dus ik heb alle tijd om thuis op het gemakje
met mijn gezin te eten en de jongste in bad te doen. Daarna rij ik op
mijn gemak naar Zeeland met de volle maan aan de heldere hemel.
Het is saai onderweg en ik zet maar een stevig muziekje op om wakker
te blijven.
De parkeerplaats is leeg, het waait een beetje en het is gewoonweg
koud te noemen. Ik besluit de muziek nog even wat harder te zetten
en buiten op de parkeerplaats even lekker de benen te strekken door
wat te wandelen. Ik heb immers al weer de hele dag op mijn gat
gezeten en dan is een frisse neus halen geen straf. Met een lekkere
muts op mijn hoofd en dikke jas aan gaat dat prima en ik geniet van
lekkere beats uit de speakers van mijn auto.
Als Raymond en Corne ook aankomen heb ik ondertussen mijn
duikspullen al klaar staan. We kletsen wat en maken ons klaar voor de
duik. Gelukkig ben ik niet de enige die weer even aan de kou moet
wennen. Bij het opbouwen van de sets koelen de handen best wat af.
Een lamp hebben we vanavond niet nodig om bij het water te komen.
De maan schijnt relatief fel aan een zeer heldere hemel en verlicht
daarmee de omgeving meer dan voldoende. We besluiten maximaal
een uur te duiken, het is immers al weer 21.30u en anders wordt het
echt nachtwerk en morgen moet er gewoon weer gewerkt worden.
Ik duik onder en kies mijn eigen koers. Een echt plan heb ik niet
vanavond, maar ik heb wel zin om gewoon wat plaatjes te schieten.
Het zicht is echt super, het lijkt wel kraanwater hier boven in. Wel
voelt het water al erg fris aan en zie dat mijn duikcomputer elf graden
Celsius aangeeft. De koude nachten zorgen nu wel voor een serieuze
daling van de temperatuur, dus we zitten zo in de enkele cijfers ben ik
bang. Ik negeer het maar gewoon en zoek de bodem af naar
interessante dingen.
Dat duurt niet lang en zie een mooie groene wierslak zitten op een
stukje rood wier. Hij zit er mooi bij en ik kan er ook met de snoots
goed bij voor het plaatselijk belichten van deze mooie slak. Het kost
me enige moeite om mezelf goed te positioneren, maar uiteindelijk
kan ik de gewenste plaatjes maken. Ik duik verder en besluit iets
dieper te gaan om het wandje te bekijken. Onderweg vind ik een mooi
klein zeedonderpadje, donkerrood gekleurd. Hij blijft stil liggen en is
een gewillig model.
Als ik eenmaal over de oude zeedijk ben, wordt het zicht een tikje
minder, zeg maar een beetje melkachtig. Maar nog steeds is het zicht
wel goed en kan ik met mijn lamp de omgeving goed overzien.
Het valt me meteen op dat het water hier ietsje warmer aanvoelt, na
een paar minuten bevestigt mijn duikcomputer dat ook, want het is
op vijf meter diepte toch twee graden warmer dan in het ondiepe
gedeelte. Best lekker eigenlijk, ik blijf mooi even hier hangen.
Ook valt het me op dat er een flink aantal Noordzeekrabben vrij
rondlopen. Hoog op hun poten staan ze op het zand of op een
oesterbank en ze doen me denken aan de gevechtsrobots uit Star
Wars…alsof er zo een peloton “Storm Troopers” uit zou kunnen
stappen, maar dan in miniatuurvorm. Ok, mijn fantasie slaat op hol,
maar het zijn wel erg imposante krabben. Ze zitten mooi stil en ik
besluit het oog te fotograferen. Met die typische groene kleur is dat
erg fotogeniek. De kleine voelarmpjes ernaast maken het plaatje
compleet.
Ondertussen krijg ik het toch een beetje fris en besluit om weer naar
het ondiepe deel te gaan. Mijn duiklamp heb ik even niet aan en nu
zie ik heel goed dat de maan vanavond zo sterk is dat ik de omgeving
gewoon kan overzien. Uiteraard wel als silhouet, maar genoeg om er
mee te kunnen navigeren. Gaaf hoor, zo’n duik bij volle maan!
Eenmaal terug in het ondiepe deel voel ik de watertemperatuur weer
dalen. Ik probeer me nog te focussen voor wat foto’s, maar de koek is
op merk ik dus ik besluit er uit te gaan. Met een dik uur op de teller is
dat ook niet erg.
Als ik boven water kom, zie ik dat Raymond en Corne niet ver uit de
buurt zijn. Toch ga ik niet op ze wachten en loop alvast naar de auto
om mijn spullen op te kunnen bergen. Als ook zij terug zijn, praten
we nog wat na en begin ik aan de saaie weg terug naar huis. Dat is
wel een nadeel van het alleen naar Zeeland moeten rijden. Gelukkig
kan ik me onderweg wel weer vermaken met wat muziek, maar hier
moet binnenkort maar weer snel verandering in komen…!
Max. diepte 7.5m, temp. 11-13gr.C., zicht 7m, duikduur 67min.
|
| |
