| Duik 565 (Zeelandbrug, woensdag 15 oktober 2014, 20.00u)
Soms lukt het weken niet, soms een paar keer in een aantal weken
wel. Duiken op de kentering bij de Zeelandbrug op de vaste avond is
natuurlijk fijn. Ik spreek met Frank af en Goof laat weten dat hij ook
graag aanhaakt. Nou dat kan hoor, gezellig!
Helaas moet Frank op de dag zelf afzeggen omdat hij last heeft van
zijn oor door een lichte ontsteking. Verstandig van hem om niet te
gaan duiken en gelukkig heb ik Goof nog om toch te kunnen duiken.
Ik heb er weer zin in en neem mijn nieuwe camera natuurlijk weer
mee om wat te experimenteren. Bewust neem ik nog een keer de 14-
42mm lens mee, ook nu weer met de +10 diopter. Ik heb mijn zinnen
gezet op wat slakjes.
Goof haalt mij thuis op, ik kan dus een keer relaxt meerijden en op de
terugweg heerlijk inkakken. Ook wel eens fijn moet ik zeggen,
ondanks dat ik echt geen hekel aan autorijden heb. Zoals gewoonlijk
praten we de gehele weg naar Zeeland aan een stuk door en vliegt de
tijd. Als we bijna bij de Zeelandbrug zijn, begint het te regenen. Bah,
dat hebben we niet verdiend hoor! Er staan slechts drie andere auto’s,
allemaal onder de brug geparkeerd.
We treffen Marco en praten kort even, waarna we snel gaan
omkleden. Het was zulk mooi weer, maar dit is echt even wat minder.
Ik zorg er daarom voor dat ik snel in mijn droogpak sta, zodat ik in
ieder geval niet nat mijn droogpak in hoef. De lekkage aan mijn rits
heb ik provisorisch geplakt en afgelopen zondag heeft me dat al een
stuk droger gehouden. Maar ook toen regende het, dus ik kon niet
echt goed inschatten of ik onderwater wel droog ben gebleven.
Vandaag hoop ik maar weer op het beste en vol goede moed lopen
we richting de oude instap. Bij hoog water is dat prima te doen en als
we eventueel naar de pijler willen vanzelfsprekend ook de kortste weg.
We staan nog maar net in het water en merken op dat de deining
toch flink aanwezig is. Het stroomt ook nog wat en plotseling doemt
er een grote witte schim op in het water. Het blijkt een
zeepaddenstoel te zijn, een grote kwal die erg mooi kan zijn om onder
water te ontmoeten. Dat geluk heb ik helaas nog niet gehad, dus het
blijft hierbij. Het water ziet er toch wat grauwig uit en ik ben daarom
ook bang dat het zicht wat gaat tegenvallen. Als we allebei klaar zijn,
duiken we onder.
Eenmaal onder water is het zicht niet heel slecht, maar echt goed ook
weer niet. Ik zet koers richting de pijler, maar besluit er niet onder te
gaan kijken. Daar gaat Goof ook naartoe en Marco zal er ook al wel
liggen. Ik vestig mijn hoop op wat slakken op de steenstort. Al snel
vind ik de eerste eilegsels, maar geen slak te bekennen. Op de stenen
wandelen grote kreeften en ik zie de eerste gewimperde zwemkrab al
parmantig zitten op een steen. Ik besluit te proberen om, ondanks het
aanwezige stof, een mooi plaatje te schieten. Het zijn prachtige
krabben en hun kleuren komen er mooi uit, vooral de rode ogen
steken erg mooi af tegen de rest.
Een stukje verderop vind ik nog zo’n mooie krab en besluit nu mijn
diopter te monteren en het dier met 2 snoots te gaan belichten. Het
resultaat ziet er op de display goed uit, wat me een tevreden gevoel
geeft. Op het zand naast de volgende steen zie ik mijn eerste slak van
de avond. Het is een millennium wratslak van een mooi formaat en
ook dit diertje krijgt wat flitslicht te verduren. Sorry maat, maar je
bent de klos! Even wat kiekjes en dan ben ik weer weg!
Tussen de stenen schiet een steenbolkje weg, ik probeer mijn camera
snel in te stellen voor zo’n vis, maar helaas is het me niet gegund. Ik
zie hem nog wel liggen op het zand, maar zodra ik in zijn richting
beweeg schiet hij weg. Een brutale sepia trekt mijn aandacht, het lijkt
erop alsof dit dier wel geďnteresseerd is in het extra licht wat ik
meeneem. Heel schichtig komt hij dichterbij….om vervolgens weer net
zo hard weg te schieten. Dit herhaalt zich een paar keer en ik probeer
ondertussen wat foto’s te maken. Dat wil niet echt lukken naar mijn
smaak, dus ik geef het maar op.
Mijn manometer geeft inmiddels al weer zo’n 70 bar aan en ik voel de
stroming vrij plotseling weer optrekken. Tijd om richting kant te gaan
dus. Net voordat ik de terugweg wil inzetten, wordt ik vergezeld door
een sepiola. Deze vertoont een beetje hetzelfde gedrag als de sepia en
qua foto’s is het ook het zelfde resultaat…teleurstellend dus, hooguit
1 foto waar ik wat mee kan. Ik laat mezelf richting de kant drijven en
daar steekt een grote zeenaald heel mooi zijn kop door het wier en
kijkt me aan. Ik positioneer me voor een foto en druk af…ondertussen
voel ik iets tussen mijn benen en zie een grote kreeft! Ik schrik me
dood en ben meteen klaar met de duik. Iets ten oosten van de trap
kom ik boven en zie dat Goof er ook al aankomt. Mooie timing dus.
Samen lopen we terug naar de auto en zijn tevreden over de duik.
Helaas werkt het weer nog steeds niet mee, het regent behoorlijk. De
spullen gaan weer in de auto en even vul ik mijn beide 12 liter flessen
weer bij. Goof brengt me netjes thuis en onderweg zit ik heerlijk in te
kakken….lekker hoor!
Max. diepte 9.0m, temp. 15gr.C., zicht 1-3m, duikduur 75min.
|
| |
