| Duik 556 (Zoetersbout, woensdag 27 augustus 2014, 19.30u)
Onze vakantieplanning zorgt er ook dit jaar weer voor dat we in de
zomerperiode maar weinig samen duiken. Maar deze week hebben
Frank en ik weer een kans om samen een duik te plannen. We kiezen
voor duikstek Zoetersbout, want daar zijn we al een hele tijd niet meer
geweest en mijn herinnering vertelt me dat het juist in de late zomer
erg leuk kan zijn.
Onderweg naar Zeeland praten we bij, we hebben elkaar ondertussen
al weer zo’n vijf weken niet gesproken, dus de tijd vliegt. Voor we het
weten zijn we bij het vulstation van Duikcentrum Waterworld, want er
moet nog wel even lucht “getankt” worden. Bij het vulstation treffen
we Janny en Bruno die net een duik bij de Zeelandbrug gemaakt
hebben en melden dat het zicht daar niet echt geweldig was, maar dat
ze wel een leuke duik gemaakt hebben. Janny een beetje kennende zal
vast weer een paar mooie plaatjes gemaakt hebben, die te zijner tijd
op Facebook of in het blad Duiken te zien zullen zijn. We kletsen wat
tijdens het vullen en rijden daarna terug naar duikstek Zoetersbout.
Het is rustig, er staat maar één andere auto met daarbij drie duikers.
Het is een prachtige rustige avond, wind staat er niet en de zon zakt
sierlijk richting de horizon. Je kunt al wel merken dat de avonden flink
korter worden, voor we het weten is het herfst! Maar eerst gaan we
ons gereed maken voor een zomeravond duik. Mijn droogpak is voor
reparatie bij Mr. Seal, dus vandaag moet ik noodgedwongen in mijn
nat pak duiken. Daar ben ik niet echt een fan van, maar het is ook niet
zo dat ik om die reden thuis blijf, daarvoor is het duiken veel te leuk.
Ik wurm me dus in mijn dubbel zeven millimeter pak en daarna
wandelen we richting de trap.
Het is ongeveer anderhalf uur na hoogwater en ook nog eens springtij,
dus we verwachten rond de kop van de dijk wel wat stroming. We
spreken af om wel die richting op te gaan, maar bij stroming terug te
keren. We gaan voor lekker lui vandaag. We duiken onder en worden
aangenaam verrast door goed zicht! We nemen onze tijd om het
zanderige deel voor de trap te bekijken, want traditie getrouw zijn hier
in de zomer veel pitvissen te vinden en de welbekende jonge sepia’s.
De sepia’s zie ik niet meteen, maar pitvissen zitten er genoeg. Het is
erg lang geleden dat ik van deze vissen een foto heb kunnen maken,
dus ik doe mijn uiterste best. Maar helaas, ze zijn erg schichtig en
draaien steeds met hun kop weg van de lens. Het lukt me vandaag niet
en ik geef het na een paar pitvissen dan ook maar snel op.
We duiken verder rond de kop en zoek ondertussen naar slakjes,
ondanks dat ik eigenlijk niet weet welke slakken er hier momenteel te
vinden zouden moeten zijn. Maar waar ik ook kijk, geen slakjes te
vinden. In een holletje zie ik nog net de schaartjes van een galathea
kreeftje, een diertje wat hier ook een vaste bewoner is. Een enkele
Noordzee krab verschuilt zich half onder het zand om later deze avond
op jacht te kunnen gaan. Opeens zie ik wat lampen opdoemen en voor
ik het weet is het goede zicht tot slechts een paar centimeter
gereduceerd. Mijn tegenligger is blijkbaar nog niet echt bekend met de
juiste vintechnieken en slaat met de vinnen flink wat zand omhoog. Ik
sein Frank om wat dieper te gaan, zodat we hier uit komen.
De verwachte stroming blijft lang uit, maar dan begin ik vrij abrupt
toch wat te voelen. Ik heb hier vandaag echt geen zin in en we zijn
ook al weer bijna drie kwartier onderweg. Ik maak het sein “omkeren”
en Frank bevestigt dit met een OK teken. We hadden immers
voorafgaand aan deze duik allebei zin om aan het einde van de duik
nog even op het zand te gaan zoeken naar de sepia’s. De hele lichte
stroming brengt ons een stuk terug naar de instap en als de stroming
weg valt, zwemmen we op ons gemak verder. Op een diepte van
ongeveer negen meter zie ik een knoepert van een zeenaald en laat
hem aan Frank zien.
De eerste sepia laat zich al snel zien als we het zanderige stuk
benaderen. Deze laat zich goed benaderen en ik kan er wat foto’s van
maken. Frank vindt ondertussen een ander exemplaar en kan dus zelf
ook genieten van deze diertjes. Ze verstoppen zich achter
oesterschelpen of in het zand, maar ik raak ze niet kwijt. Met mijn
macrolens probeer ik wat leuke plaatjes te schieten en geniet van hun
grappige gedrag. Op een gegeven moment tel ik er vijf, zes, zeven…!
Ok, dit begint een serieuze samenscholing te worden! Erg leuk om te
zien is ook dat ze van allerlei formaten zijn. Het zicht is hier erg goed
en ik zie ze vanaf een afstand al verschijnen in mijn lamplicht. Op het
moment dat we de duik willen beëindigen vind ik nog een zeer brutale
sepia van een redelijk formaat. Ik geniet nog even van een van mijn
favoriete dieren en dan is het tijd om naar boven te gaan. We komen
ietsje naast de trap boven water en kunnen er nog redelijk gemakkelijk
uit komen.
De parkeerplaats is ondertussen helemaal leeg en het is al weer
volledig donker. De LED strip aan de achterklep van mijn auto gaat
vanaf nu dus weer erg nuttig zijn in de avonden! Ik trek mijn nat pak
uit en word weer even herinnerd aan het feit dat het dan al snel frisjes
aan voelt. Komend weekend kan ik weer lekker met mijn droogpak
duiken! Toch heb ik vanavond heerlijk genoten en Frank en ik waren
het er over eens dat vooral de sepia’s de duik hebben gemaakt.
Maximale diepte 10.5 m, watertemperatuur 17 gr.C., zicht 3-4m,
duikduur 80 minuten.
|
| |
