| Duik 550 (Bergse Diepsluis, donderdag 31 juli 2014, 20.45u)
De laatste loodjes wegen het zwaarst….dus om dat een beetje te
verzachten ga ik nog maar een keer duiken deze week. Raymond en
Corne hadden het plan om op hun “duik donderdag” te gaan BBQ-
en na de duik en ik werd uitgenodigd. Dat laat ik me geen twee
keer zeggen, daar had ik wel zin in!
Mijn spullen had ik na gisteren avond niet eens meer gespoeld, dat
leek me een beetje overbodig. Ik heb dus wat extra tijd om even
langs de supermarkt te gaan om daar wat lekkere hamburgers te
kopen en wat sausjes. Ik kan natuurlijk niet zomaar aanschuiven
zonder enige inbreng. We hadden pas rond 20.00u afgesproken bij
de Bergse Diepsluis, dus heerlijk op mijn gemak rij ik richting Tholen.
Daar is het gezellig druk op de parkeerplaats en terwijl ik in
gedachten naar het water liep, roept Lia me. Ik had ze totaal niet
gezien en stop dus even voor een praatje. Tijd genoeg vanavond,
want langzaam aan ga ik in vakantiemodus! Ik maak nog even snel
wat boven water foto’s en zie Raymond in de verte aan komen
rijden. Een snelle blik op de Oosterschelde geeft me zin om te
duiken, het ziet er prachtig uit. Helaas vermoed ik dat het zicht dat
niet gaat zijn.
Ook Corne en Arnoud komen aanrijden en gebroederlijk staan we
naast elkaar geparkeerd, klaar voor de BBQ straks. We hebben nu al
de grootste lol om de late BBQ straks maar er “moet” eerst nog
gedoken worden natuurlijk! Dus eerst maar eens die duikuitrusting
omgooien en gaan met die banaan. We gaan bij de trap te water en
gaan ieder zijn weg. Ik heb vandaag het plan om te gaan zoeken
naar sepiola’s en baby sepia’s. Baby sepia’s heb ik namelijk nog niet
gezien, maar ze zijn al wel gesignaleerd.
Ik duik rechtsaf en zie al snel dat het zicht niet al te best is. Het
zand is vol op in beweging. Overal zie ik grondeltjes, kleine platvisjes
en kleine zeenaaldjes. Er zijn veel oorkwallen, maar die lijken allemaal
meer dood dan levend. Ze zijn duidelijk stervende. Dat zag ik
gisteren bij Den Osse Haven ook, wellicht heeft het te maken met
de hoge watertemperatuur? Ik weet het niet, wel zie ik veel nog
levende Amerikaanse ribkwallen. Prachtig seinend met hun felle
kleurtjes lijken het ruimteschepen van een verre planeet.
Elke vierkante meter zand bruist van het leven, maar niet door de
diertjes die ik eigenlijk zoek. Er is geen spoor te bekennen van
sepiola’s of baby sepia’s. Maar ik geef niet op en besluit mijn koers
naar het westen maar gewoon te vervolgen. Het is immers
hoogwater, dus ik kan er uit waar ik maar wil. Omdat het zicht niet
echt geweldig is, maak ik niet veel foto’s. Ik zie vanavond geen heil
in het maken van foto’s, behalve dan van de gewilde inktvisjes.
Eindelijk is het raak en zie ik een sepia van zo’n 2cm groot. Het
diertje is erg schrikachtig en ik laat het eerst maar aan me wennen.
Een aantal keer stopt hij met zwemmen en gaat op het zand zitten,
maar net als ik dan een foto wil maken verdwijnt hij weer van de
radar. Ik pak mijn lamp weer en speur vlak over de bodem naar de
sepia. Dit herhaalt zich een aantal keer en uiteindelijk lukt het me om
wat leuke foto’s te maken. Soms graaft het diertje zich ook helemaal
in het zand en moet ik echt goed op mijn display kijken of ik goed
zit. Geweldig, dit maakt deze duik in matig zicht weer helemaal
goed.
In de euforie van het fotograferen van deze vondst word ik bruut
wakker geschud. Het LED lampje van de lekdetectie in mijn
onderwaterhuis gaat ineens knipperen!! Ik denk foute boel…en kijk
snel op mijn duikcomputer om mijn diepte te controleren. Ik wist al
wel dat ik in het ondiepe stuk zat en dat bleek ook wel, het was
maar 3m diep hier. Ik besluit om richting het oppervlak te gaan om
te redden wat ik redden kan en hoop dat het vals alarm is. Eenmaal
aan het oppervlak kijk ik naar het onderwaterhuis, maar ik zie zo snel
niets. Er is nog hoop dus. Ik zwem naar de kant en onderweg blijkt
dat ik de deflator van mijn wing onderwater verloren ben, ook dat
nog. Dat gaat weer lekker zo...zucht.
Als eerste ben ik weer bij de auto’s en doe mijn spullen snel af om
te kijken of er water in het onderwaterhuis is binnen gedrongen.
Dat blijkt gelukkig niet het geval ik reset het lampje maar even. Hij
gaat gelukkig niet opnieuw aan. Raymond, Corne en Arnoud komen
er niet veel later ook weer bij, dus het wordt tijd om de “meeneem
BBQ” aan te gaan steken. Dat gaat natuurlijk niet snel genoeg zoals
altijd, dus blazen we met behulp van wat perslucht extra power naar
de vlammen. Vrij snel liggen de eerste stukken vlees op de BBQ en
zitten we onderuit gezakt met een biertje in de hand te genieten
van deze mooie zomeravond. Het is beregezellig en na het nodige
vlees met saus zitten onze buiken weer vol en wordt het tijd om
naar huis te gaan.
Het is 2.00u als ik thuis kom en weet dat ik daar morgen een beetje
spijt van ga krijgen. Ik zie morgen wel…het is toch mijn laatste
werkdag voor mijn vakantie. En zo’n gezellig avondje met gezellige
mensen hoor je niet te missen! Ach ja, leeft maar één keer toch?
Max. diepte 8,5m, temp. 22gr.C., zicht 1-2m, duikduur 71min. |
| |
