| Duik 546 (Dreischor Reefballs, woensdag 16 juli 2014, 19.30u)
Twee weken geleden lag ik op een veel te drukke zondagmiddag in
het water om mee te werken aan een digitale uitgave van de
Onderwatersport met als thema “digitale onderwaterfotografie”. Dat
ging prima, ondanks die drukte, maar toch moesten een paar zaken
even opnieuw gedaan worden. Voor vanavond sprak ik dus weer
met Rob Aarsen af om te gaan duiken voor de herkansing, wederom
bij Dreischor Reefballs.
Rob is al sinds de middag in Zeeland en via Facebook zie ik een
Tweet van hem langskomen met de melding dat het rustig op de
bewuste duikstek is. Vanuit mijn kantoor kijk ik op een prachtige
blauwe hemel met wat wolken en de zin om te gaan duiken wordt
met het uur groter. Ik was vandaag lekker vroeg begonnen, ik kan
straks ook lekker vroeg naar huis. Mijn duikspullen liggen al te
wachten, dat is een kwestie van snel even inladen en naar Zeeland
knallen. Na werktijd moet er ook nog even gegeten worden en
heerlijk op tijd vertrek ik richting Dreischor.
Het is druk op de weg en bij knooppunt Hellegatsplein rijd ik zowaar
een file in. Dat had ik dan weer niet verwacht van te voren, maar
gelukkig rijdt het wel al is het maar langzaam tot aan de stoplichten
bij Ooltgensplaat. Tijdens het wachten meld ik me bij Rob per sms
en hij antwoordt dat hij met twee andere duikvrienden nog op een
terrasje zitten in Bruinisse, ik besluit nog even aan te sluiten om wat
mee te drinken. Het is warm, nog zo’n 24 graden Celsius in de
schaduw, dus het belooft een prachtige zomeravond te worden.
Wolken zijn er ook nauwelijks en daarom blijven we niet te lang op
het terras wachten, maar vertrekken richting Dreischor.
Aangekomen op de parkeerplaats, blijkt het nog steeds erg rustig te
zijn, er staat slechts één andere auto en ik herken meteen Harro en
Mike die gezellig een duikje gaan maken. We kletsen even wat, maar
ondertussen tuig ik mijn spullen op, want ik moet eerst nog even
een camerasetje ombouwen voor de film- en fotosessie die te
wachten staat. Eigenlijk heeft Rob niet veel film- en fotomateriaal
nodig, maar het moet toch nog even gemaakt worden. Het is leuk
om met zulke dingen mee te mogen werken, dus ik doe het met
alle liefde en plezier!
We hebben vandaag wat hulp in de vorm van Peter en René die
gelukkig wat spullen mee richting de steiger kunnen dragen. Dan
hoeven we tussendoor niet op en neer naar de auto om materiaal
te wisselen. Ik trek mijn vinnen aan en plons het water in, heerlijk
dat gevoel van verfrissing, want ik had het al weer aardig heet in
mijn droogpak. Ik neem mezelf al een hele tijd voor om eens een
dun onderpak te kopen voor de zomers, maar het komt er maar
nooit van.
Onder water blijkt het zicht niet al te best. Rob had me al
gewaarschuwd, maar toch valt het me erg tegen als ik rond kijk.
Wat is dat toch de laatste tijd, het lijkt wel of ik een soort van vloek
op mijn schouders heb rusten. Heb ik iemand of iets verkeerd
gedaan soms? Afijn, het is zo en ik kan er niet meer van maken.
Gelukkig heb ik mijn 8mm fisheye gemonteerd, dus dan kan ik dicht
bij mijn onderwerp kruipen voor een mooi plaatje.
Rob dirigeert me naar een goed plekje en begint te filmen. Ik heb
nu nog de van Onderwaterhuis.nl geleende compactset bij me, maar
al snel geeft Rob het teken dat hij alles heeft en kan ik mijn eigen
set gaan pakken. René is vanavond soort van kantwacht en kan
prima helpen bij het ombouwen van de set. Al snel lig ik terug in het
water met mijn eigen set en ruilen Rob en ik eventjes. Ook van Rob
zijn set moeten nog wat foto’s gemaakt worden en dus ga ik
wederom gezellig “modelhangen”. Oh oh, wat is dat saai zeg, ik heb
echt medelijden met mijn modellen…soms dan he!
Ook nu weer is Rob snel klaar en ruilen we weer terug naar onze
eigen sets. De zon zakt ondertussen al mooi weg en begint
prachtige zonnestralen te tonen net onder het oppervlak. Ik
positioneer me bij een paal en doe mijn best om die zonnestralen in
een mooi plaatje vast te leggen. Het aanwezige stof stoort daarbij
wel een beetje maar uiteindelijk lukt het wel aardig denk ik.
Naast me zie ik Harro en Mike weer terug komen van hun duik. Snel
vraag ik Mike of hij nog even een paar minuutjes model wil zijn voor
me. Gelukkig stemt hij in en ik dirigeer hem op de juiste plaats. Het
is natuurlijk niet gemakkelijk om zomaar even model te zijn en de
meeste foto’s die ik maak lijken nog nergens op. Ik probeer duidelijk
te maken dat hij anders moet gaan hangen en gelukkig lukt dat
aardig, daarbij help ik een beetje, want gek genoeg is er toch een
beetje stroming zo aan het oppervlak. Na een paar minuutjes is het
goed geweest en bedank ik Mike voor zijn bewezen dienst.
Nog eventjes laat ik mij afzakken naar de voet van de voorste
steigerpaal en maak daar wat foto’s met diverse flitserposities en
sluitertijden. Uiteindelijk heb ik een hele lange sluitertijd nodig om
een groene achtergrond te krijgen en focus me helemaal om dat
voor elkaar te krijgen. Ik kom uiteindelijk op een sluitertijd van één
seconde uit en de foto is nog scherp ook! Gaaf, als dingen ineens
naar je zin gaan.
Wat is onderwaterfotografie toch mooi!
Terug boven water komt Rob al weer aangelopen, die is er al een
tijdje uit en ik ben weer eens compleet de tijd vergeten. We praten
nog wat na en zijn tevreden over het materiaal wat we hebben
gemaakt. Aan Rob nu de schone taak om er een mooi geheel van te
maken. Maar dat komt vast helemaal goed.
Met een oranje zon aan de horizon eindigt deze mooie duikavond en
rijd ik tevreden naar huis…
Max. diepte 8m, temp. 21gr.C., zicht 2-4m, duikduur 90min.
|
| |
