| Duik 543 (Zeelandbrug, woensdag 25 juni 2014, 20.00u)
Het begint langzaam aan vakantietijd te worden, deze week duik ik
voorlopig weer even voor de laatste keer met Frank. De laag water
kentering staat gelukkig weer eens gunstig, dus we kiezen voor een
duik bij de Zeelandbrug, hopend dat het zicht nu eens wat beter wil
zijn…
De parkeerplaats is nog vrij rustig als we aankomen, we zijn aan de
ruime kant voor de kentering. Maar vanaf de dijk ziet het water er al
prima uit. We gaan dus niet wachten en kleden ons meteen om.
Het is rustig weer en de zon laat zich nog zien ook. Een mooie
zomeravond wat mij betreft en perfect voor een duik.
We besluiten gewoon de nieuwe trap te pakken en met de
resterende stroming mee naar rechts te dobberen. Verder hebben
we niet echt een plan, behalve leuke dingen spotten. En uiteraard
maak ik graag weer wat mooie foto’s vandaag. Met de “Vrijdagavond
veiling” van Onderwaterhuis.nl had ik mijn tweede flipsnoot voor de
Inon flitsers voor een mooie prijs kunnen bemachtigen en ik was dus
erg nieuwsgierig of ik met twee snoots overweg zou kunnen. Ik had
er helemaal zin in.
Bij de trap wachten we even op een buddypaar wat net voor de
trap ligt en daarna is het onze beurt om onder te duiken. Het zicht
valt niet tegen in eerste instantie en we zetten koers richting het
westen. Het stroomt maar zwakjes, perfect voor een rustige duik
dus. Frank hangt rechts van me en ik probeer op iedere steen iets
leuks te ontdekken. Net als de vorige keer zie ik weer veel eilegsels
van de bruine plooislak en ik spot ook vrij snel een trio van deze
slakjes. Omdat deze slakjes met zijn drieën bij elkaar zitten moet ik
met de 60mm macrolens vrij ver weg blijven. Mijn snoots probeer ik
zo goed mogelijk te richten en na het afdrukken lijkt het warempel
nog goed te werken ook. Dit heeft potentie en eigenlijk had ik dit al
veel eerder moeten doen.
We duiken verder en ik zie de ene na de andere dodemansduim.
Sommigen zijn wit, sommigen zijn oranje, sommigen staan mooi open
en sommigen zijn gesloten. Ik probeer het slakje te vinden wat op
de dodemansduim voorkomt, maar ik zie niets. Ook nu weer ga ik
aan de slag om de vangarmpjes van dit zachte koraal op de foto te
krijgen en met wat tegenlicht lukt dat aardig. Tussen de
vangarmpjes zie ik spookkreeftjes zitten en af en toe een
vlokreeftje. Op mijn display zie ik dat ze allemaal druk bezig zijn om
wat te eten te scoren.
Een enkele kreeft laat zich zien en heft brutaal zijn scharen op om
me te waarschuwen hoe gevaarlijk hij wel is. Nou meneer of
mevrouw kreeft, daar ben ik niet van onder de indruk hoor! Maar
het blijft een leuk gezicht hoe ze zich naar je gedragen als je ze te
dichtbij nadert. Zijn kleinere broertje de galathea kreeft zie ik ook,
maar helaas is deze te schuw om er een plaatje van te schieten. Die
laat ik maar verder met rust.
Eigenlijk heb ik voor vandaag toch wel de wens om een blauwtipje
mooi op de foto te zetten. Vorige week lukte dat al aardig met één
snoot en nu wil ik het met twee proberen. Ik zoek me suf, maar ik
zie maar niets. Eigenlijk zie ik alleen maar bruine plooislakken en vind
geen enkele andere soort. Wellicht ben ik het verleerd of ze zijn er
gewoon echt niet.
Een mooi oranje exemplaar van een dodemansduim staat er zo
schitterend bij dat ik mezelf goed positioneer en er wat foto’s van
probeer te maken. Ik zie duidelijk een aantal grote spookkreeften en
ik probeer ze goed in beeld te brengen. Van alles probeer ik en
uiteindelijk lukt het me wel, maar echt heel bijzonder vind ik de
foto’s niet. Ik besluit verder te gaan op zoek naar de blauwtipjes.
Als ik op kijk zie ik Frank niet meer en kijk even rond richting het
westen, maar tevergeefs. Ik besluit daarom maar naar de kant te
gaan, want dan zal ik hem daar wel gaan treffen zoals we normaal
gesproken ook met elkaar afspreken. Eenmaal aan het
wateroppervlak zie ik zijn luchtbellen erg dichtbij en zie dat hij mijn
kant op komt. Het duurt dan ook niet lang voordat ook hij zijn hoofd
boven water steekt. Frank zat blijkbaar iets oostelijk van me terwijl ik
dacht dat ik hem ten westen van me zou gaan vinden, niet vreemd
dus dat we elkaar kwijt raakten.
We duiken weer onder en besluiten op een diepte van zo’n acht
meter weer richting de trap te gaan, we hebben op dat moment
beiden nog 100 bar en dus nog meer dan genoeg lucht voor wat
extra duiktijd. Vrij snel vindt Frank de eerste blauwtipjes. Mooi, nu
kan ik meteen aan de slag voor een mooi plaatje. Frank duikt een
stukje verder weg en ik probeer er niet te lang mee bezig te zijn,
want anders is hij alleen maar op mij aan het wachten en dat is ook
niet de bedoeling.
Mijn manometer geeft al weer aan dat het tijd wordt om de duik te
beëindigen en op dat moment seint Frank net dat hij richting kant
wil. Dat komt dus prima uit en duiken rustig richting de kant. Tussen
de stenen schieten her en der zeebaarzen en harders weg. Een
harder is wat nieuwsgieriger en laat zich goed zien, voordat hij
uiteindelijk toch als een raket er vandoor schiet.
Frank is uiteindelijk toch weer van me weg geraakt en staat al bij de
auto als ik daar aan kom. We kleden ons weer om en gaan weer
richting huis, voorlopig was dit weer even onze gezamenlijke
woensdagavond duik. De komende paar weken ga ik dus weer op
pad met mijn alternatieve buddy’s!
Max. diepte 9.3m, temp. 18gr.C., zicht 1-2m, duikduur 85min. |
| |
