| Duik 516 (Zeelandbrug, zondag 6-4-2014, 20.00u)
Goed zicht berichten en een mooi tijdstip van de hoogwater
kentering, dat vraagt om een duik ter afsluiting van het weekend.
Samen met Goof plannen we een duik bij de Zeelandbrug, gewoon
omdat het kan!
Steevast vraag ik eerst Frank en op plaats twee staat tegenwoordig
Goof als het gaat om een buddy om mee te duiken. Toch wel
handig zulke vaste buddy’s, bovendien is mijn passagiersstoel dan
ook gevuld en heb ik genoeg aanspraak. Het was deze zondag
wederom prachtig weer, wel stond er iets meer wind. Maar de
berichten in de “Duikersgids App” waren lovend over het zicht dit
weekend, dus we hadden goede hoop dat ook wij wel een beetje
zicht gegund waren.
Wederom had ik ruime keuze in parkeerplaatsen, want er stond
slechts 1 andere auto. Even wierp ik een blik over de dijk en het zag
er prachtig uit met een mooie ondergaande zon. Heerlijk die langere
avonden, dat scheelt zoveel in het comfort vind ik. Goof en ik
gingen meteen aan de slag om onze spullen te pakken, want we
waren maar krap aan op tijd om precies rond de kentering te duiken.
En aangezien we allebei het liefst zo weinig mogelijk stroming
hebben, wilden we geen tijd verliezen.
Bij het water aangekomen zag het er al best aardig uit, ik kreeg
steeds meer zin. Goof en ik spraken wederom af om elkaars gang te
gaan. Dat werkt gewoon het beste voor ons, aangezien we allebei
fanatiek fotograferen en dan toch al geen oog voor elkaar hebben.
Eenmaal onder water voelde ik meteen wat water in mijn linker
droogpakhandschoen lopen, nu via de O-ring. De wijsvinger had ik
vandaag dus blijkbaar wel goed geplakt, maar nu moest ik toch weer
even de handschoen losmaken en opnieuw monteren. Ik zat op dat
moment op 2m diepte, dus ik liet me nog snel even naar het
oppervlak stijgen om het probleem op te lossen. Snel vervolgde ik
mijn start en zag dat Goof al lag te fotograferen toen ik hem weer
zag op 6m diepte.
Het zicht was voor mij echt goed te noemen. Dit was lang geleden
zeg! Met het resterende daglicht kon ik nog erg veel zien, ook
zonder lamp. Voordat ik het wist, zat ik op 9m diepte en ook daar
had ik nog geen lamp nodig. Wauw! Hier houd ik van, zo mag het
van mij altijd wel zijn!
Op de stenen zag ik weer veel galathea kreeftjes vrij rond wandelen.
Het kan aan mij liggen, maar het lijkt wel of die diertjes steeds
brutaler worden. Enkele exemplaren lieten zich prima fotograferen,
maar ondanks het zeer goede zicht was er toch wat te veel stof op
en rond deze stenen en waren ze niet naar mijn zin.
Ik dook verder en ging op zoek naar slanke waaierslakken, deze mooi
rood gekleurde zee naaktslakken zijn immers een mooi onderwerp.
Echt veel zag ik er niet en vaak waren ze of te klein of hun kopje zat
de verkeerde kant op gericht. Uiteindelijk vond ik een mooi
exemplaar van redelijk formaat en ook nog eens in de juiste positie.
Hier kon ik wel wat mee en probeerde het diertje er zo goed
mogelijk op te zetten. Leuke sessie moet ik zeggen.
Langzaam maar zeker werd het toch wat donkerder onder water en
door het goede zicht kon ik met mijn lamp heerlijk ver kijken. Ik zat
inmiddels op 11.5m en zag op de stenen veel plukken
dodemansduim en tubularia. Beiden kunnen mooie foto objecten
zijn, maar die dodemansduimen zijn me toch te lastig. Ook hier vaak
te snel stof in beeld en dan hoeft het voor mij al niet meer. Ik
stortte me dus op wat tubularia waar ook een vlo kreeftje in zat en
probeerde er wat toonbaars van te maken.
Met een schuin oog hield ik mijn omgeving in de gaten, je weet
immers nooit of er al wat pijlinktvissen in de buurt zijn. Zou wel weer
eens mogen van mij, het is weer veel te lang geleden. Toch wist ik
eigenlijk wel dat die kans erg klein was, dan had ik beter richting de
sepiatentjes van Joop en Felice Stalenburg kunnen gaan. Dat is weer
iets voor de volgende keer.
Opeens doemde er een grote schim op en ik schrok er een beetje
van. Ik keek nog eens goed en zag dat het een van de pilaren van
de pijler was. Het werd hier ook veel mooier wat begroeiing betreft
en baalde toch een beetje dat ik niet bij de oude instap te water
ben gegaan. Ik scharrelde nog even wat rond en zag wederom wat
slanke waaierslakken.
Op een paar stenen ontdekte ik een explosie van rosse sterslakken
en hun eitjes. De slakken zaten echt met tientallen op elkaar gepakt
op deze stenen en 1 van deze stenen was volledig bedekt met de
eitjes. Gaaf zeg, zoveel slakken heb ik überhaupt nog nooit op 1
vierkante meter gezien. Deze slakjes lenen zich niet echt voor mooie
foto’s vind ik, daar zijn ze te plat voor en niet contrastrijk. Toch
probeerde ik er het beste van te maken.
Ik genoot vol op en het mooiste was ook dat er nog steeds
nagenoeg geen stroming op te merken was! Helaas gaf mijn
manometer nog maar 50bar aan op 8m diepte en werd het tijd om
richting het droge deel van de wereld terug te keren. Ik zette koers
richting de oude instap en daar kwam ik dan ook na zo’n 72 minuten
aan. Van Goof was geen spoor te bekennen, die lag dus nog onder
water. Die kerel lijkt wel kieuwen te hebben vergeleken met mij!
Een kwartier later dan ik, kwam Goof ook aanlopen. Ik was inmiddels
omgekleed en was bezig met het vullen van mijn duikflessen. Ook hij
kwam dol enthousiast uit het water, dit was weer eens een prachtig
mooie Zeelandbrug duik! Dat er nog maar vele mogen volgen….
Max. diepte 11.5m, temp. 10gr.C., zicht 3m, duikduur 72min.
|
| |
