| Duik 514 (Dreischor Reefballs, zondag 30-3-2014, 20.00u)
Wat een prachtig lenteweer dit weekend! Dat vraagt om een mooie
afsluiting in de vorm van een duik. Met Goof plan ik daarom een
relaxte fotoduik bij Dreischor Reefballs. We willen ook eens kijken of
we de snotolf daar kunnen vinden.
Goof is op de afgesproken tijd bij mij, de spullen worden vanuit zijn
auto in de mijne geladen en we rijden richting Zeeland. De klok staat
sinds vandaag op zomertijd, dus we hebben weer wat langere
avonden in het vooruitzicht. We hoeven in ieder geval niet meer in
het donker aan te kleden voorafgaand aan de duik en wellicht is een
lamp in het begin van de duik ook niet eens meer echt nodig.
Op een verlaten parkeerplaats komen we aan. Het is windstil en er is
geen auto te bekennen. Alsof er nooit gedoken wordt. Maar wij
weten wel beter, dus genieten we van de rust. Heerlijk duiken
zonder gestoord te worden door andere duikers, dat hoort voor mij
persoonlijk bij het ultieme duikgevoel!
We klimmen over de dijk en als we boven aankomen, worden we
verrast door een prachtig spiegelglad Grevelingenmeer. Ongelofelijk
wat mooi zeg, dat is lang geleden dat ik het er zo bij zag liggen.
Even genieten we van het uitzicht om vervolgens onze weg richting
het water te vervolgen. Op de steiger zien we dat het zicht best
goed is, ondanks een klein beetje stof. Nou daar kunnen we wel
mee leven!
In het water zien we ontelbare oorkwallen, die allemaal even sierlijk
bewegen. Mooi om te zien natuurlijk en echt een teken dat ook in
het water de lente is begonnen. We dalen af richting de reefballs en
gaan ieder onze eigen weg. Ik had wat aanwijzingen gekregen van
de locatie van de snotolf, dus ik besloot daar eerst maar eens naar
te
gaan zoeken. Ik zocht naar die ene stoeptegel op het zand en keek
rond bij deze reefballs. Na nog geen minuut zoeken had ik hem al
gevonden, mooi aan de buitenkant van een reefball. Perfect voor
wat leuke plaatjes dus!
Ondanks dat de kans op deze ontmoeting redelijk groot was, had ik
toch gekozen voor de macrolens. Daar wilde ik het accent vanavond
toch op leggen en ik weet inmiddels wel dat een leuke close up ook
best te doen is, zolang het zicht maar meewerkt. En dat deed het,
de eerste laag van het water was een klein beetje stoffig en
bevatte
veel kwalletjes, maar onder de 3m diepte ging het gordijn open en
was het kraakhelder.
De snotolf bleef prachtig mooi stil zitten en ik maakte dankbaar
gebruik van zijn positie. Mijn flitsers zette ik eens op een andere
positie aangezien ik ver van mijn onderwerp af lag. En wat ik op mijn
display zag na het afdrukken, stelde me zeker niet teleur. Sterker
nog, ik was best tevreden. Ik probeerde wat verschillende posities
en maakte ook een foto van zijn wat misvormde staart. Opvallend
aan deze snotolf was de paarse kleur van de staart, wat hem
eigenlijk mooi van lelijkheid maakte. Ook de roeipootkreeftjes op de
huid van deze snotolf werden een onderwerp voor een foto.
Mijn focuslampje scheen richting de snotolf en het viel me op dat de
huid van deze vis schitterde als een sterrenhemel. Het was een
prachtig effect, maar je ziet het helaas niet terug op de foto’s. Na
een tijdje was de snotolf mij beu en begon weer wat rond te
zwemmen. Vlug seinde ik Goof om te komen kijken, want dat was ik
in mijn enthousiasme vergeten. Gelukkig kon Goof hem ook nog
even bekijken.
De snotolf had zo’n 20 minuten van mijn duik opgesnoept zag ik op
mijn duikcomputer en dus was het tijd voor wat speurwerk naar
leuke macro onderwerpen. Omdat het zicht zo goed was, kon ik
heel
mooi het landschap achter de reefballs bekijken. Het trekt me altijd,
maar gek genoeg ga ik nooit eens wat verder weg om op onderzoek
uit te gaan. Ook nu besloot ik maar gewoon bij de reefballs te
blijven.
Grondels zaten er genoeg, maar die willen niet echt graag meer op
de foto. Dat is in de winter wel anders, want dan maakt ik meestal
de mooiste grondelfoto’s, ze blijven dan heerlijk stil liggen. Ik besloot
dus op zoek te gaan naar vastzittende onderwerpen te zoeken en
met mijn snoot aan de slag te gaan.
Op de reefballs groeien mooie zakpijpen, weduwroosjes en
zeeanjelieren en die lenen zich altijd goed voor foto’s.
Het duiken ging relaxt, maar ik had verdacht vroeg koude rillingen. Ik
had het vooral op mijn borst koud en dus vulde ik mijn pak met wat
extra lucht in de hoop dat wat te verhelpen. Maar toen ik dat deed,
wist ik meteen wat er mis was. De lucht die ik in mijn pak liet lopen,
liep er net zo hard weer uit via mijn nekseal. De koude op mijn borst
was dus waarschijnlijk een natte plek. Bah, beetje jammer zeg.
Na zo’n 50minuten besloot ik toch al richting de steiger te gaan,
want ik kreeg het serieus koud. Misschien kwam het ook door het
grote contrast van vandaag, want boven water was het heerlijk
rond
de 20 graden geweest.
Eigenlijk wilde ik er dus al uitgaan, maar de dikke laag met oorkwallen
weerhield me daar toch van. Ik wilde graag eens een mooie
kwallenfoto maken, dus ging aan de slag met al die modelletjes. Maar
dat viel vies tegen, vooral de focussnelheid laat me in de steek in dit
soort situaties. Na bijna 20minuten extra was het echt tijd om uit
het water te gaan en net voordat ik dat deed, seinde ik Goof even
dat ik boven was en alles ok was. Hij seinde braaf terug.
Dik 20minuten later kwam Goof pas uit het water, die had ook
heerlijk gedoken en dan vliegt de tijd!
Wederom een geslaagde zondagavond duik!
Max. diepte 9m, temp. 9gr.C., zicht >6m, duikduur 71min. |
| |
