| Duik 506 (Zoetersbout, woensdag 5-3-2014, 20.00u)
Het was al weer 2 maanden geleden dat ik met mijn vaste buddy
Frank op pad was gegaan, maar vanavond was het weer zover! We
besloten geen poging te wagen om de zeehond te spotten, want
daar ben ik toch anders over gaan denken. We kozen daarom voor
een “veilig” alternatief in de Oosterschelde en reden naar
Zoetersbout.
Het voelde weer even onwennig, Frank thuis ophalen. Ondanks dat
de tijd snel gaat, leek het toch best lang geleden. Maar het voelde
ook weer wel lekker vertrouwd om met hem te gaan duiken.
Onderweg bespraken we onze plannen om nog een keer overdag
een poging te doen naar de zeehond, maar dan overdag. Daar
waren we het gelukkig snel over eens, het blijft een unieke kans
natuurlijk.
Het was prachtig weer geweest vandaag en de wind was nauwelijks
aanwezig. Stiekem hoopten we dus op redelijk tot goed zicht. De
Oosterschelde lag er mooi rustig bij toen we Bruinisse naderden, dus
we konden genieten van een mooi avond tafereel. De zon was al
wel onder, maar toch was er nog een mooi rose lucht te zien.
Via Facebook had ik van Fred een oproepje gezien voor een buddy
of iemand waar hij bij aan mocht sluiten. Ik had hem al laten weten
dat hij van harte welkom was. Bij het naderen van de duikstek zag ik
zijn auto al vanuit de verte staan. Mooi, Fred heeft dus niet te veel
last van zijn hooikoorts. Frank en Fred maakten kennis met elkaar en
we gingen heerlijk op ons gemak aankleden. Frank moest weer even
in het ritme komen, maar na een paar minuten waren we klaar voor
de actie!
Fred liep voorop en ging als eerste te water, vanaf de dijk zagen we
eigenlijk meteen dat het zicht niet best zou zijn. Het was net hoog
water geweest, maar het zag er duidelijk zeer melkachtig uit.
Jammer, dat belooft weinig goeds zeiden we nog. Fred beloofde
met een geintje aan Frank om “de snotolf” (alsof hij er 1 wist te
zitten) wel even aan te wijzen, gezamenlijk lachten we er om.
Nadat Fred onder was gegaan, volgenden wij ook. Wij zouden linksaf
gaan en Fred bleef een beetje bij de instap. Maar nog geen 2
minuten nadat we onder water waren gegaan, zag ik Fred zijn lamp
op en neer bewegen om te seinen. We doken meteen naar hem
toe en zag daar op zo’n 4,5m diepte een mooie snotolf van zo’n
30cm groot. Het diertje zat goed weggedoken tussen wat stenen,
dus ik was echt verbaasd dat Fred hem zo gevonden had. Frank nam
ook even een kijkje en ik deed hetzelfde. Foto’s maken was voor mij
geen optie, want ik had de macrolens bij me. En dan nog….met
deze mate van stof en de plek waar hij zat….
Leuk zo’n snotolf, maar je raakt verwend, dus doken we vrij snel
door. Naar een stil liggende snotolf kijken is ook niet veel aan
natuurlijk. Er stond wat stroming richting de kop van de dijk, dus het
kostte weinig moeite om daar aan te komen. Ik speurde het zand af
op zoek naar slakjes, we hadden immers in de Duikersgids app gezien
dat er wat vlokslakken zouden moeten zitten. Dat leken me mooi
onderwerpen om te fotograferen, maar ik vond er helaas geen.
Wel vielen me de galathea kreeftjes op die heel brutaal open en
bloot op oesters of stenen zaten en zich verrassend genoeg ook
nog
eens goed lieten benaderen. Dus daar kon ik dit keer redelijke
plaatjes van schieten. Een paar dan, want door het stof waren ze
niet allemaal even aantrekkelijk om aan te zien.
Onderweg passeerden we 2 fuiken, die altijd net even te snel
opdoemen bij dit zicht. Ik schrik er toch altijd een beetje van. Maar
even wat hoger gaan en je bent er overheen. Toen we de kop van
de dijk naderden trok de stroming toch flink aan. Daar had ik eigenlijk
helemaal geen zin in en ik zag dat Frank ook weer richting mij kwam.
Die zat immers wat voor me. Ik seinde hem om terug te keren en
dat vond hij best.
Bij het te water gaan was Frank zijn rechter droogpakhandschoen los
geschoten en was er wat water in gekomen. Dus ik had al zo’n idee
dat hij een flink koude rechterhand zou moeten hebben. Echt heel
lang zou de duik toch niet gaan duren.
Uiteindelijk zag ik nog diverse galathea kreeftjes en opvallend veel
koornaarvissen. Op het zand vond ik nog een relatief grote
zeedonderpad, maar het zicht was daar toch weer barslecht
geworden. Het was echt met vlagen redelijk tot slecht deze duik.
Na
zo’n 52 minuten kwamen we boven water, maar we zaten wat te
westelijk van de trap. We doken nog even onder en na 55 minuten
stonden we weer op de kant.
Het zat er weer op, dat er nog maar veel woensdagavondduikjes
mogen komen met Frank dit jaar!
Max. diepte 8,1m, temp. 6gr.C., zicht 1-2m, duikduur 55min. |
| |
