| Duik 505 (Bergse Diepsluis, woensdag 26-2-2014, 20.30u)
Na zondag een mislukt poging te hebben gedaan om tijdens een
nachtduik de zeehond bij de Bergse Diepsluis te spotten, planden
we
ook voor de woensdagavond maar een duik voor poging 2. Dit keer
met Raymond en Fred, een trio duik dus.
In de ochtend kreeg ik nog een berichtje van Raymond, of hij zijn
macro- of groothoeklens zou monteren. Ik hoopte natuurlijk de
zeehond te gaan zien, dus een macrolens was uit den boze voor
vanavond vond ik. Dat kan een heel jaar nog en stel je toch eens
voor…! Fred meldde ook dat hij nog zou komen, dus voor de laatste
woensdagavond dat ik het zonder mijn vaste buddy Frank moet
doen waren we gezellig met zijn drieën.
Op de parkeerplaats trof ik Fred als eerste, hij was er al een flinke
tijd
en ik vroeg meteen of hij de zeehond toevallig al had gespot. Het
was immers pas 19.15u en de avonden beginnen stiekem al wat
langer te worden. Er was nog wat restlicht boven de Oosterschelde.
Fred bevestigde dat hij de zeehond nog even gezien heeft. Ik was
niet te houden en ging ook boven aan de dijk kijken en tuurde het
hele water oppervlak af naar enig spoor van de zeehond. Maar na
zo’n dik 10 minuten had ik nog niets gezien, heel even dacht ik een
kop te hebben gezien, maar dat wimpelde ik maar af als een
hersenspinsel.
Raymond was ook lekker op tijd en hij maakte even kennis met Fred,
waarna we snel onze spullen optuigde. Wederom had ik een
gezonde dosis spanning en ook Raymond gaf toe meer spanning te
voelen dan bij een normale duik. Gelukkig, ik hoef me dus niet te
schamen….
Bij het water aangekomen liet ik mijn duiklamp eens goed over het
water scheren in de hoop al iets te zien. Dat was niet het geval en
dus trok ik op mijn gemak mijn vinnen aan, poetste mijn duikbril nog
eens schoon en gingen we gezamenlijk te water. We zouden naar
rechts gaan en maar zien waar we een beetje uitkwamen. Diepte
hadden we geen zin in met het idee om tijdens een nachtduik een
zeehond voor je neus te zien verschijnen.
We doken over de wat saaie zandbodem en bij de oesterbankjes
speurde ik met 1 oog naar interessante onderwerpen en met het
andere hield ik de achtergrond in de gaten. Het blijft een vreemd
idee vond ik.
Ik maakte maar wat testfoto’s van deze oesterbankjes, zodat ik wist
of mijn instellingen goed stonden. Ook probeerde ik nog even wat
flitsposities uit, zodat ik maximaal gereed was voor een eventuele
ontmoeting.
In het water passeerde weer een aantal glasaaltjes en ik zag zowaar
weer het eerste meloenkwalletje voorbij drijven. Over de millennium
wratslakken struikel je bijna, maar met de 9-18mm lens gemonteerd
zijn dat niet de onderwerpen die mijn interesse hadden. Een aantal
oude sepiatentjes, vol met zakpijpjes, waren dan weer wel een leuk
foto object en dus belaagde ik die maar even met wat flitsgeweld.
Bij Fred zijn octopus zag ik lekken en besloot hem daar even op te
wijzen. Zo gaf ik hem de kans om hier rekening mee te houden en
het eventueel op te lossen. Maar zulke lekkage zijn onder water
meestal niet op te lossen. Een stukje verder seinde ik Raymond om
wat modelfoto’s te maken. Eerst maakte ik er een paar van
Raymond
en hij maakte er daarna een paar van mij. Best lastig in het
pikkedonker, ondanks de focuslampjes. Je ziet op je display amper
waar je de ruimte op de sensor mee vult. Maar wel leuk om te doen
en zo hebben we iets om te ruilen.
Na deze fotosessie seinde ik Fred en Raymond om te keren, beiden
seinden me OK terug en startten we onze weg terug. Op het zand
vond ik een flinke schol die een groot litteken had bij zijn vin. Foto’s
maken was lastig en ik liet Fred maar zijn gang gaan.
Inmiddels waren we op zo’n 3m diepte aan het duiken en naderden
we de trap weer. Raymond bleef wat achter en Fred volgde me
wel.
Ik was inmiddels wat harder gaan vinnen, want ik had het fris en
met
dik 70minuten op de teller vond ik het weer welletjes. Net voordat
ik
bij de instap was, kwam er een dikke zilverkleurige paling op me af
gezwommen en bleef nog even mooi op het zand zitten voor een
foto. Zo…die heb ik dan nog even in de pocket dacht ik. Bij de
instap kwam ik boven en Fred volgde. Raymond lag nog een stukje
terug en ik zag dat hij nog aan het fotograferen was. We wachtten
nog even op hem en met zijn drieën liepen we toch wat
teleurgesteld terug naar de auto’s.
Helaas ook deze duik dus geen zeehond en ik moet zeggen dat ik er
ook maar niet meer aan ga denken. De volgende keer gaan we maar
weer naar een andere duikstek…...denk ik.
Max. diepte 6.5m, temp. 6gr.C., zicht 2-3m, duikduur 74min.
|
| |
