| Duik 502 (Sint Annaland, woensdag 12-2-2014, 20.00u)
“In de middag en avond kans op zware windstoten tot maximaal
100km/u aan de kust en kans op regen”. Zo luidde de
weersvoorspelling enkele uren voordat ik zou gaan duiken bij Sint
Annaland. Niet echt de meest uitnodigende condities om te gaan
duiken in het donker, maar ook deze keer was mijn zin in het duiken
erg sterk aanwezig.
Deze woensdagavond had ik met Goof afgesproken om te gaan
duiken. Hij had later nog contact gehad met Cornelis en die zou ook
mee gaan. Via Facebook kreeg ik een berichtje van Fred of ik nog
duikplannen had en ook Raymond meldde zich om te polsen welke
plannen ik deze week had. Ok…zo heb je geen buddy’s en zo moet
je gaan oppassen dat het geen duikclub gaat worden! Maar leuk
hoor dat enthousiasme van deze personen, allemaal fotografen en
blijkbaar zo gek als een deur om gewoon te gaan duiken met de
voorspelde condities.
Uiteindelijk meldde Raymond zich toch af, omdat hij het niet ging
halen. Fred stuurde me erg vroeg al een foto van de duikstek. Hij
was er dus al klaar voor. De foto die hij stuurde was echter allerminst
motiverend, zware regen op de voorruit van zijn auto. “Pfff, wat
gaan we toch doen”, dacht ik nog heel even. De buienradar liet
echter een strook met neerslag zien, die waarschijnlijk net rond
19.30u voorbij het eiland Tholen getrokken zou zijn. Dus ik was
weer
positief gestemd.
Goof en Cornelis arriveerden bij mij thuis en we besloten dat het
handiger was dat hij zou rijden. Lekker, kan ik ook eens relaxt
plaatsnemen, want normaal gesproken rijd ik altijd. Onderweg
voelden we de rukwinden erg goed en het regende flink, maar ik
hield hoop. Toen we in Sint Annaland aangekomen waren, kreeg ik
gelijk…het was nagenoeg droog. Fred kwam ons al tegemoet en we
maakten even een praatje, daarna trokken we snel onze spullen aan
om het risico te verminderen dat we toch nat in ons droogpak
moesten.
Klaar voor de strijd liepen Fred en ik als eerste richting het lage
water. We stapten in ter hoogte van de groene boei voor het
strandje. Het water zag er gelukkig niet heel slecht uit, behalve het
stof dat we zelf hadden veroorzaakt. Toen we onder gingen zagen
we dan ook even geen hand voor ogen, maar na een paar meter
klaarde het op en was het zicht zelfs meer dan redelijk, zo’n 2-3m
schat ik.
We doken op ons gemak richting het noordwesten en speurden
naar wat interessants. Ik had vandaag mijn macrolens gemonteerd,
omdat ik niets bijzonders verwachtte en ook gewoon zin had in wat
klein spul. Dan is de keuze voor de 60mm vrij logisch, groothoek
heeft niet veel zin vond ik. Fred dook rechts van me en was al snel
wat foto’s aan het maken. Bij mij duurde het nog even voordat ik
wat gevonden had om te fotograferen. Er is natuurlijk genoeg, maar
ik had niet veel inspiratie en genoot toch wel van de duik.
Op 5m diepte vond ik een hol van een kreeft, in de wand van dit hol
stak een soort wit handvat naar buiten en gevoelsmatig moet dat
toch een vrij oud voorwerp zijn. De kleilaag erboven is namelijk zo’n
40cm dik. Het had mijn interesse, maar ik kon er verder weinig mee,
ik wilde immers niet het hol van deze kreeft vernielen. Het hol is een
soort wandje in een kleilaag en heeft voor de ingang een kuil.
Bovenop dit wandje zat een gat, waardoor ik de kreeft goed kon
zien. Allemachtig wat een joekel was dit! Letterlijk een gepokt
lichaam, scharen zo groot als mijn eigen handen en er groeit zelf een
mossel en een zakpijp op zijn achterlichaam. Dit dier moet toch wel
flink wat jaren oud zijn. Echt gaaf om te zien. Fred seinde ook
enthousiast “OK”.
We doken verder en op het zand zag ik vele wormen uit een gaatje
in de grond komen. Grappig gezicht en ik probeerde het nog in
beeld te brengen, maar daarvoor was het dan toch net te stoffig.
Het viel me op dat er weer voldoende zeeappels te vinden waren op
de oesterbegroeiing en natuurlijk blijven dat ook mooie fotografie
onderwerpen. Ik maakte van 1 exemplaar wat meer foto’s en ik
merkte dat Fred kwam kijken, die dacht vast “wat heeft die kerel
toch gevonden”.
Niet veel later zag ik in mijn ooghoek licht flitsen, even dacht ik aan
het fotograferen van Fred. Toen ik echter beter keek zag ik dat hij
het met zijn lamp deed. Ik wist eigenlijk vrijwel meteen waarom hij
seinde….een snotolf!! Leuk, mijn eerste ontmoeting van dit jaar met
dit mooie dier. Fred begon driftig te fotograferen en ik liet hem zijn
gang gaan. Ik had immers mijn macrolens bij me en dan wordt foto’s
maken toch wat lastiger. Het diertje was ook erg actief en zwom
steeds een stukje verder, dook dan even tussen wat oesters en
zwom weer verder. Fred gaf me ook de gelegenheid om wat foto’s
te maken, maar dat lukte maar met moeite door de beweeglijkheid
en de plekken waar hij ging zitten.
Met mijn hand naast dit diertje kon ik een inschatting maken van zijn
grootte. Het bleek een nog relatief klein exemplaar te zijn van
maximaal 25cm, hij was immers niet veel langer dan mijn handen met
handschoenen. Om beurten maakte Fred en ik foto’s en ik had
daarbij iets meer aandacht voor het kleine spul. Op de rug van deze
snotolf zaten zoals gebruikelijk de parasieten en probeerde die in
beeld te brengen. Ook een close up van zijn oog en bek en van zijn
staartvin waren een doel. Na een tijdje was het welletjes, we lagen
er inmiddels al een uur in en het diertje was weer toe aan zijn rust.
Onderweg terug richting het strandje vond Fred nog een mooi klein
langwerpig visje. In eerste instantie kon ik het niet plaatsen, maar
toen ik het beter bekeek in het lamplicht wist ik vrijwel zeker dat we
te maken hadden met een jonge paling van zo’n 10cm lang en
volledig doorzichtig! Wat een leuke ontmoeting, ook dit is voor mij
een eerste keer.
Goof en Cornelis hadden een uur gedoken en waren al bezig met
hun spullen. Zij hadden helaas geen snotolf gezien en vonden de
duik maar matig, wat ik wel kan begrijpen. Goof had wel de juiste
lens, maar vond geen snotolf. Ik had de verkeerde lens, maar zag
wel een snotolf…zo kan het ook gaan.
Toch reden we met een tevreden gevoel richting huis en troostten
we onszelf met stroopwafels en chocolade koekjes! Thuis
aangekomen werden mijn duikspullen door Goof en Cornelis in de
garage gezet, dat is nog eens service! Bedankt mannen!
Zo zie je maar, iedere duik heeft wel iets bijzonders, maar het is
maar
net wat je wel of niet ziet.
Max. diepte 6.5m, temp. 5gr.C., zicht 2-3m, duikduur 71min. |
| |
