| Duik 499 (Bergse Diepsluis, woensdag 22-1-2014, 19.30u)
De maand januari is nog niet om en vanavond ga ik al met buddy
nummer 3 op pad. Dit keer plan ik een duik met Fred en kiezen we
voor de Bergse Diepsluis om een ontmoeting met een snotolf wat te
vergroten, we hebben immers al meerdere meldingen voorbij zien
komen.
De Bergse Diepsluis is voor mij slechts 45min rijden en daarmee de
dichtstbijzijnde duikstek in Zeeland. Toch kom ik er niet heel vaak,
reden daarvoor is dat ik het maar een erg zanderige stek vind en het
landschap daarmee verre van interessant. Gek genoeg is het wel
een
duikstek waar je toch altijd weer voor verrassingen kan komen te
staan, dus met enige regelmaat keer ik er wel terug. Het doel van
vanavond is toch wel het vinden van een snotolf, zo eerlijk moet ik
wel zijn.
Fred dacht daar hetzelfde over, dus daar waren we het snel over
eens. Ik kon vandaag lekker op tijd vertrekken en was dus ook al om
19.00u op de duikstek. Fred was er al eerder en na een kort praatje
werd het tijd om ons om te kleden. Het was gelukkig droog, maar er
werd nog wel regen voorspeld, geen tijd te verliezen dus. Eenmaal
klaar voor de duik trokken we erop uit, richting de trap. Het was
een
dik uur na hoogwater, dus het ondiepe gedeelte had nog voldoende
water om wat te speuren. Daar was deze week ook de snotolf
gezien, dus nemen we de gok en gaan naar rechts.
Eenmaal onder water merkte ik meteen dat mijn rechter
handschoen
lekte. Snel ging ik terug omhoog en kon de handschoen een
tweede keer wel lekvrij monteren. Gelukkig ging het echt maar om
een paar druppels, want ik was er snel bij. Het water voelde erg
koud aan op mijn gezicht, ik wist meteen dat het de 6 graden niet
meer zou overstijgen. Het water was wat melkachtig door het
aanwezige stof, maar door het ontbreken van andere duikers en
golven bleef dat in ieder geval netjes constant. Het rustige water
was daardoor prima om te zoeken naar een snotolf. Mijn lamplicht
kwam niet zo ver als de laatste duiken bij Dreischor, maar als hij
voorbij zou zwemmen zou ik hem zeker gaan zien dacht ik nog.
Fred volgde en maakte af en toe wat foto’s. Ik had voor vanavond
de 9-18mm lens gekozen en dat was achteraf een slechte keuze.
Door het zicht en eigenlijk ook door het ontbreken van een geschikt
landschap heeft zo’n 9-18mm lens niet veel zin. Stiekem hoopte ik
op een snotolf en dan zou het weer wel van pas kunnen komen.
Het werd daarom een beetje een alles of niets duik qua fotografie.
Ik probeerde nog wel wat op stukjes wier en de oesterbankjes,
maar
dat kwam allemaal kleurloos over door het fijne stof.
Ineens viel mijn oog op een oranje-groen vlekje op een stuk
wakame
blad naast een strandkrab. Ik zag het vanaf ongeveer 2m afstand,
maar meteen wist ik waar het om ging. Het was namelijk een jong
snotolfje, van zo’n 5cm!! Snel seinde ik Fred om ook te komen
kijken. Een snotolf van dit formaat had ik nog nooit gezien, dus ik
was erg enthousiast. Ik baalde nu nog meer dat ik niet de
standaardlens of de macrolens bij me had! Maar toch probeerde ik er
wat van te maken, zodat ik eventueel met wat hulp van Photoshop
een beetje toonbare plaatjes kon maken. Om beurten maakten Fred
en ik foto’s, want het diertje zwom vrolijk rond dit wakame blad,
alsof dit zijn huisje was. Na zo’n 10minuten was het leuk geweest en
kroop het diertje te diep weg en besloten we het verder met rust
te laten. Wat een leuke ervaring was dit zeg, normaal gesproken zie
je alleen die hele kleintjes van zo’n 1-2cm in de zomer.
We doken verder en op een gegeven moment wees Fred me op
een brutaal galathea kreeftje en ik moest 2 keer kijken voor ik zag
wat hij aanwees. Een stuk verder zag ik wat millennium wratslakken
kruipen en de nodige heremietkreeften natuurlijk. Verder barstte
het
ook van de garnalen die in groepjes op het zand zaten. Hun oogjes
lichtten mooi op in mijn lamplicht. Fred wees nog een galathea
kreeftje aan, die gek genoeg open en bloot over het zand liep! Wat
een vreemd gedracht.
Fred dook ietsje voor me uit toen mijn oog viel op een wel erg grote
grondel….oh wacht, dat is geen grondel, maar een vorskwab! Ook
dit dier lag open en bloot op het zand achter een met roodwier
begroeide oesterbank. Wat een vreemd gedrag voor een vorskwab
dacht ik nog. Meestal zwemmen nerveus rondjes in holletjes. Fred
kwam ook nog even kijken nadat ik wat foto’s had gemaakt, maar
helaas hadden we per ongeluk toch wat stof gemaakt en werd het
zicht even minimaal. Slecht van ons, maar ja…dat gebeurt nu
eenmaal wel eens.
Na zo’n 45minuten draaiden we om, om op een diepte van zo’n 3m
nog maar eens flink de omgeving af te speuren naar een volwassen
exemplaar van een snotolf. Maar dat mocht helaas niet baten. Na
een dik uur kwamen we boven, op zich wel tevreden met het kleine
snotolfje, maar toch enigszins teleurgesteld.
Een Belgisch buddypaar ging net te water en we wensten hen een
fijne duik. Toen wij echter bij de auto stonden en nog nagenoten
met een bakkie koffie, kwamen ze al weer terug. Het vriendelijke
buddypaar vertelde dat een van hen te weinig lood bij zich had en
dus maar 10minuten hadden gedoken. Maar dat waren dan wel
meteen de meest gave 10minuten die je maar kunt verzinnen!! Ze
werden namelijk vergezeld door een zeehond, die bij de dame van
het stel in haar vinnen had gebeten. Het dier heeft daarna ook nog
even op de kant gelegen, zodat ze hem goed konden bekijken. Fred
en ik wisten niet wat we hoorden en dus stoven we terug naar de
waterkant met onze duiklampen…..helaas, zonder resultaat. Geen
zeehond meer te zien. Wat een gave ervaring voor deze duikers
zeg,
wij waren maar wat jaloers!
Max. diepte 7.5m, temp. 5gr.C., zicht 1-3m, duikduur 67min.
|
| |
