| Duik 498 (Dreischor Reefballs, zondag, 19-1-2014, 20.00u)
Zondagavond, tijd voor een duik. Ook nu weer gaat Goof mee op
pad, beiden zijn we gewapend met onze camerasets en besluiten
toch maar weer eens bij de zeedonderpadden te gaan kijken. Er zijn
immers al wat kleintjes ontsnapt, genoeg reden om een poging te
wagen om ze te fotograferen.
Zaterdag en zondag zie ik de ene na de andere zeedonderpad foto
voorbij op Facebook en eigenlijk begint al weer te vervelen. Maar ja,
eerlijk is eerlijk, ook ik wil toch graag net die ene mooie foto maken
die een ander niet maakt. Gewoon voor mezelf, dus lonkt het
heldere water van het Grevelingenmeer toch meer dan ik de vorige
duik nog hardop uitriep.
De kentering stond niet gunstig en dan is de keuze gewoon
beperkt. Bij de Nieuwe Kerkweg werd minder goed zicht vermeld
onder de 6m en ook bij Den Osse haven scheen dat nog steeds het
geval te zijn. Dus ja, reden genoeg voor deze ietwat niet-originele
keuze van duikstek. Ik moet binnenkort wel weer nodig eens naar
de Oosterschelde, want het duiken bij iets minder zicht ga je zo wel
erg snel verleren.
We zijn rond 19.30u op de parkeerplaats en zoals verwacht zijn we
helemaal alleen. De meesten hebben in rijtjes mogen aansluiten
overdag, dus toch voelen we ons weer heerlijk bij het idee dat we
het rijk weer alleen hebben. We kleedden ons snel aan en zien vanaf
de steiger hoe helder het water is. Mijn duiklamp schijnt vanaf de
steiger zo op de bodem die net voor de steiger ongeveer 4 a 5
meter diep is. Mooi! Daar krijg je zin van!
We duiken onder en Goof stort zich meteen op de eerste
steigerpaal
op zoek naar de Noordelijke knuppelslak. Ook zo’n onderwerp die nu
al iets te veel voorbij gekomen is, maar waar een duiker nu eenmaal
vrolijk van wordt. Ik laat dat onderwerp nog even voor wat het is en
zie later wel of ik dat slakje kan vinden. Mijn prioriteit van vanavond is
toch het vinden van eventuele jonge zeedonderpadjes die net uit
hun eitje gekropen zijn. Ik duik dus in 1 lijn richting het bewuste
nestje, wat zo heerlijk onhandig onder een halve reefball zit.
Daar aangekomen, wurm ik mezelf in allerlei houdingen om maar
goed bij de eitjes te kunnen komen met mijn lenspoort. Maar met
mijn duiklamp had ik eigenlijk al gezien dat er op dit moment geen
jonkies meer uit hun eitjes kruipen. De broertjes en zusjes van de
reeds ontsnapte zeedonderpadjes zitten nog rustig vanuit hun
beschermde omhulsel te turen naar het water waar ze zeer
binnenkort vrij in kunnen rondzwemmen.
Helaas, vanavond dus geen foto’s van jonkies. Ik maak wat foto’s
van
de eitjes en besluit nog een te gaan kijken bij het andere nestje,
wat nog niet zo ver ontwikkeld is. Op deze manier dacht ik ook
ruimte te kunnen geven aan Goof die ik een stukje verderop al zag
naderen. Na dit 2e nestje ben ik op zoek gegaan naar een geschikt
onderwerp om eindelijk ook eens wat te experimenteren met een
snoot. Ik heb die nu al zo lang en ik heb er volgens mij goed en wel
2 keer foto’s mee gemaakt. Het merendeel van mijn duiken heb ik
hem dan ook niet bij, maar vandaag moest het dan toch eens
gebeuren.
Voordat ik mijn eerste poging deed, stuitte ik nog op een zeer mooi
klein weduweroosje. Dit leende zich erg goed voor wat
experimenteren met scherptediepte. Ook had ik deze duik de lens
de hele tijd op de 1:1 stand op manuele focus staan, dus dat gaf
het
wel een extra uitdaging. Het is dat je dan de meeste vergroting
hebt, want anders is de autofocus toch stiekem wel een stuk
handiger. Maar uiteindelijk lukte het volgens mij best aardig.
Althans…
op de display zag het er veelbelovend uit.
Een stuk verder begon ik dan eindelijk aan mijn pogingen om met
een snoot te fotograferen en besloot hiervoor een mossel te
nemen. Die zitten immers mooi stil! Na wat gepruts met het afstellen
van de snoot, lukte ook dit wel aardig, maar ik heb nog een hoop te
oefenen merk ik al wel.
Na zo’n 75minuten hield ik het voor gezien, de tijd was voorbij
gevlogen zeg! Goof naderde de steiger ook en we seinden OK met
onze lampen. Ik besloot alvast naar de auto te gaan, want met Goof
weet je het nooit. Achteraf maar goed ook, want die halve vis
kwam
er pas na 96minuten uit….en dat in water van 6 graden Celsius! Ook
ik had het trouwens na 75minuten nog steeds niet koud, wat dat
betreft is dit een perfecte winter temperatuur. Van mij mag het zo
lekker blijven…heerlijk gewoon!
Max. diepte 8.5m, temp. 6gr.C., zicht >5m, duikduur 75min. |
| |
