| Duik 495 (Den Osse Haven, zondag 5-1-2014, 10.00u)
De eerste duik van 2014 werd er 1 met prachtig weer! Volledig
blauwe lucht en een prachtig opkomend zonnetje. Frank en ik
genoten al in de auto onderweg naar duikstek Den Osse Haven en
toen moest het duiken nog beginnen. Heerlijk om zo de eerste
zondag van 2014 te kunnen beginnen!
Ik parkeer de auto onderaan op de parkeerplaats en loop daarna
even terug naar boven voor een snapshotje om op Facebook te
zetten. Even iedereen laten weten hoe mooi duiken in Nederland in
de winter kan zijn. Althans, winter….het lijkt wel een vroeg voorjaar,
heerlijk gewoon. We kleedden ons op ons gemak om en wandelen
daarna naar de duikstek. Er staat een fris en stevig windje, maar daar
hebben we bij het water geen last van. De duikstek ligt mooi in de
luwte.
We spreken af om eens wat dieper te gaan kijken als het zicht
overal zo goed is als bij de instap. Want daar leek het wel
kraanwater en we popelden daarom ook om aan de duik te
beginnen. Ik had deze keer de standaard lens gemonteerd en daar
had ik toch een beetje spijt van. Beter was geweest om de 8mm
fisheye mee te nemen of de 9-18mm groothoek. Nou ja, misschien
komen we nog wel een naaktslakje tegen wat ik dan in ieder geval
ook macro kan fotograferen. Die staat nog mijn todo-lijstje voor
Aquashot.
We duiken onder en we worden omarmd door het heldere water
van 6 graden, het goede zicht en de eerste zonnestralen van het
zonnetje, dat net over de duik uit kwam. Prachtig gewoon!
Ik stelde mijn camera meteen in en maakte wat overzichtsfoto’s met
een landschapje op de voor- en achtergrond. Balen zeg, ik nam me
meteen voor dat ik bij duiken overdag voortaan altijd een
groothoeklens zou monteren. Maar goed, nu we er toch zijn….kan ik
er maar beter het beste van maken.
Na wat foto’s te hebben genomen, doken we verder om wat dieper
te gaan kijken. Toen we over de rand heen doken, zag ik al dat het
zicht niet overal zo goed was. Het leek wel of er een deken hing
onder ons. We zakten onder de 6m en meteen zaten we in zeer
dichte mist. Ik zag Frank nog wel, maar het zicht was hier niet meer
dan 1m. Pfff, valt dat even tegen. We zakten door tot tegen de
10m en na een paar minuten had ik al wel zoiets van…laten we maar
weer naar boven gaan. Toevallig draaide Frank zich op dat moment
naar mij toe en seinde dat we maar wat moesten stijgen. We doken
verder op zo’n 7-8m en daar was het iets beter, maar nog steeds
niet zo goed als in het ondiepe deel. We doken om de landtong
heen en aan die kant viel het zonlicht op de helling.
Na een half uurtje steeg Frank iets en ik volgde hem. Het water zag
er daar uit alsof zoet en zout water zich niet goed mengde, dus alles
was onscherp. Een stukje daarboven leek het wel alsof iemand in 1
ruk de mist wegtrok. In 1 woord WAUW!!! Wat een zicht weer, zo
mooi als het zonnetje op de voornamelijk roodgekleurde wieren
scheen. Echt schitterend gewoon. Wat is dit genieten, ook al was
het maar op 6m diepte. Hier houd ik van, zicht…!
Onderweg terug zagen we qua leven niet veel bijzonders, het zijn
vooral de krabben die zich laten zien. In de oesterschelpen zaten
ook wel wat grondeltjes, maar veel andere dieren zijn me niet
opgevallen. Een verdwaald zeeappeltje geeft het geheel nog wat
extra kleur, maar dat was het dan ook wel. Verder veel sponzen en
rode wieren.
Toen we weer terug om de landtong gedoken waren merkte ik
ineens dat ik een serieus koude rechterhand kreeg. Ik wist meteen
dat ik dus een lekke rechter droogpakhandschoen moest hebben.
Meteen probeerde ik het te zoeken en ik zag het meteen. Een
scheurtje van zo’n 5mm op de rug van mijn hand. Vreemd, ik kan
me niet herinneren dat ik met daar heb gestoken aan een oester.
Maar het zou wellicht gebeurd kunnen zijn tijdens het nemen van
een van mijn laatste foto’s. Daarbij moest ik een wat lastige positie
innemen om het zonnetje in de foto te krijgen.
Ik seinde Frank en liet mijn lek zien, we besloten daarom maar
richting de instap te duiken om niet al te lang meer in het water te
zijn. Leuk gezegd natuurlijk, maar als ik in kraakhelder water lig met
een camera dan ben ik niet meer te stoppen. Ik probeerde nog van
alles en nog wat om maar te leren van diverse instellingen.
Uiteindelijk was het gedaan met de pret, ik moest er nu echt uit.
Het werd nu echt veel te koud aan mijn rechterhand en onderarm.
Terug bij de auto genoten we van een lekkere eierkoek en een
bakkie koffie en zijn we nog even onze flessen gaan vullen bij het
dichtstbijzijnde duikcentrum in Scharendijke en hebben we nog even
wat 50cent muntjes “getankt”. Wij konden er dus weer tegenaan,
laat 2014 ook maar een net zo goed duikjaar (of zelfs beter) worden
dan 2013!
Max. diepte 9,6m, temp. 6gr.C., zicht 1-5m, duikduur 65min.
|
| |
