| Duik 490 (Zeelandbrug, dinsdag 10-12-2013, 20.30u)
Het goede zicht in de Oosterschelde is door de sterke wind vast
verdwenen, toch nemen we de gok en plannen een duik bij de
Zeelandbrug. Het is immers weer veel te lang geleden en er worden
toch nog steeds leuke dingen gezien. Dit keer niet op de woensdag,
maar een dagje eerder om de kentering te kunnen halen.
We komen zoals verwacht op een lege parkeerplaats aan. De wind is
nauwelijks nog aanwezig, dus dat is fijn. We kunnen met deze
hoogwater kentering dus rustig te water via de nieuwe instap. We
kleedden ons op het gemakje om, want eigenlijk zijn we een uur te
vroeg. Uiteindelijk liggen we een uur voor de kentering in het water.
Het zicht is niet goed, maar gelukkig ook niet barslecht. We dalen
rustig af en hebben daarbij toch aardig wat stroming. Ik moet daar
altijd erg aan wennen, stroming, koud water, matig zicht en
nachtduiken. Niet mijn favoriete combinatie. Wat dat betreft ben ik
alles behalve een natuurtalent als het om duiken gaat. De eventuele
diepere duik laat ik voor wat het is, gelukkig weet Frank hoe ik ben,
dus hij maakt daar ook nooit een probleem van. Dat zijn de perfecte
buddy’s!
We duiken dus rond een diepte van zo’n 8m en zien daarbij de
nodige galathea kreeftje voorbij komen. Om de paar stenen zie ik er
el een. Het zicht is echter dermate slecht dat ik mijn fotocamera niet
eens aanzet. Ik heb daar tegenwoordig niets meer mee, foto’s
nemen onder dit soort condities. Dat worden toch alleen maar
snapshots zo van “kijk eens wat ik heb gezien”. Nee, mijn fotografie
ambities liggen inmiddels wat hoger en denk er dus niet aan om mijn
camera te gebruiken. Eigenlijk heb ik zelfs spijt dat ik hem heb
meegenomen.
De wetenschap dat het momenteel een goed moment is voor
slakdolven is dan nog de enige reden om een camera mee te nemen
onder dit soort condities, want dat is een vis die ik nog nooit gezien
heb. Maar ja, dan moet je wat dieper en helaas wil die grijze massa
tussen mijn oren daar niet aan mee werken. Jammer, hadden ze
voor die problemen maar een pilletje!
Na een tijdje seint Frank me te komen, hij heeft blijkbaar iets
gevonden. Even dacht ik toch aan die ene slakdolf, maar helaas…het
was een “doodsimpel” blauwtipje. Ok, ik geef toe, die had ik dit jaar
nog niet gezien en dus was dat best weer eens leuk. Nu we de
eerste gevonden hadden, vonden we er nog meer op en tussen de
stenen. Het zijn ook nog best grote exemplaren, dus het hadden
mooie foto onderwerpen geweest als het niet zo stoffig zou zijn.
Jammer, misschien wil het water nog een keer opklaren binnenkort?
Ineens ben ik Frank kwijt en besluit naar het oppervlak te gaan, zo
diep zitten we immers niet. Ik wacht even en zie dan zijn lamplicht
verschijnen en hij duikt ook op aan het oppervlak. We zijn het er
over eens dat de duik tot nu toe echt niet bijzonder is en dat we
het wel best vinden. We besluiten om te keren, maar dan nog wel
de duik op een meter of 7 diep af te ronden en de weg terug naar
de trap te zoeken. We zijn er nu immers toch.
Op de terugweg vinden we niets bijzonders meer, toch speur ik
iedere geweispons af naar sporen van een slakdolf, maar het is
tevergeefs. Eenmaal terug bij de trap meld ik aan Frank dat ik over
de basaltblokken wil duiken om toch een poging te doen om te
fotograferen. Hij stemt in en gaat alvast het water uit. Ik zie wat
paardenanemonen en probeer ze op de foto te zetten. Helaas ben
ik vandaag ook nog eens mijn Subsee +10 diopter vergeten, dus het
lukt me niet om stofloze foto’s te maken.
Ineens zie ik een grappig visje van zo’n 10cm lang. Het leek op het
eerste gezicht op een jonge kabeljauw, maar later begon ik daar
over te twijfelen. Wellicht was het toch een jonge zeebaars, daar
had hij ook wel wat van weg. Helaas wilde ook dit visje niet op de
foto en dus gaf ik het maar op.
In de auto verdronken we de koude saaie duik met een lekker
bakkie warme koffie.
Dit keer dus geen foto’s….
Max. diepte 8m, gem. diepte X.Xm, temp. 7gr.C., zicht 1-2m,
duikduur 65min. |
| |
