| Duik 487 (Bergse Diepsluis, 24-11-2013, 19.48u)
Het weekend zat redelijk vol met activiteiten en dan zou je denken
dat ik wel eens op de bank wil ploffen. Maar het tegendeel is waar,
ik wil het water in! Ondanks de watertemperatuur die momenteel
keldert. Ik doe een oproepje op Facebook en Goof reageert zeer
snel met “Buddy gevonden...!”. Top, het weekend wordt dus
afgesloten met een verfrissende nachtduik.
Afgelopen vrijdagavond ben ik als afgevaardigde van Aquashot Regio
Brabant-Oost naar een vergadering van het bestuur van Aquashot
geweest, waarbij de diverse afgevaardigden van alle regio's kennis
hebben kunnen maken het het bestuur en de andere regio's.
Diverse zaken zijn besproken om van elkaar te leren en de eventuele
knelpunten boven water te krijgen. Aangezien ik zowel naar de regio
Zeeland ga als de regio Brabant-Oost, voel ik me zeer betrokken bij
Aquashot en de gedachte er achter.
Met het “huiswerk” dat we bij regio Zeeland mee kregen moest ik
dringend nog aan de slag en door de vergadering van afgelopen
vrijdag had ik het idee om er maar een hele duik aan te gaan
spenderen.
Goof vond een fotoduik ook een prima plan en dus was dat ook een
van de gespreksonderwerpen onderweg naar de duikstek. Ik had
van te voren al aangegeven dat ik graag bij de Bergse Diepsluis wilde
gaan duiken, want het zou hoogwater zijn en dan kun je daar
heerlijk rondscharrelen op het vlakke ondiepe gedeelte van de
duikstek. Daar krioelt het altijd van het kleine spul en dus ook van
mijn hoofdonderwerp voor deze avond, de Heremietkreeft.
Voor de duik vulde ik eerst nog even mijn duikfles af bij de
vulautomaat en daarna reden we een donkere parkeerplaats op.
Geen levende ziel te bekennen....ook geen Dixies meer trouwens!
Toch jammer voor de dames, of de heren met hoge nood. Wij
maakten dus nog maar even dankbaar gebruik van de berm, voordat
we te water zouden gaan.
Goof ontdekte al vrij snel dat hij zijn droogpak handschoenen
vergeten was mee te nemen, dus dat was even vloeken. Gelukkig
had ik wel een setje 5mm natte handschoenen meegenomen, dus
we konden gewoon gaan duiken. Tijdens het aankleden begon het
even een klein beetje te regenen, dus helemaal droog gingen we
niet in ons droogpak. Snel de boel de dichtritsen en gaan met die
banaan.
Bij het water aangekomen, keken we naar mooi helder water wat
boven de anti-sliptreden van de trap stond. Heerlijk makkelijk te
water gaan dus en het vooruitzicht van goed zicht is natuurlijk ook
een lekker begin. We besloten om lekker op ons gemak rechtsaf te
gaan en ieder ons eigen ding te gaan doen. Beiden duiken we zeer
regelmatig solo, dus we weten precies wat we aan elkaar hebben.
Ik stak mijn hoofd onder water en meteen voelde ik al dat het
water weer flink was afgekoeld. Mijn duikcomputer gaf 7 slechts
graden Celsius aan, vorige week was het nog 10...brrr. Het is weer
even wennen zeg maar. Op de bodem vond ik de verwachte
diersoorten, vele alikruiken kropen op de stenen, vergezeld door
steurgarnalen en krabben. Op het zand zag ik gewone garnalen van
een flink formaat en her en der kropen de Millenium wratslakken. Ik
geloof niet dat ik er ooit zoveel gezien heb bij deze duikstek. Wel
leuk om te zien, maar er is nagenoeg geen fatsoenlijke foto van te
maken. Zo saai zijn ze eigenlijk.
Ook vielen me de vele hooiwagenkrabbetjes op en natuurlijk vond ik
weer wat platvisjes. Een van deze platvisjes wilde wel even poseren
en dat leverde wel een aardig plaatje op. Maar ik moest me gaan
bezig houden met mijn hoofdonderwerp van vanavond, de
heremietkreeft. Er wandelden tientallen exemplaren rond in huisjes
van de alikruiken, maar eigenlijk had ik voor mijn plan een wat groter
exemplaar nodig. Dat kostte best wat moeite om ze te vinden, want
zoveel grotere exemplaren lopen er gewoon niet rond.
Ik probeerde van alles om ze rustig te benaderen voor een close up
van hun kopje, maar dat viel nog niet mee. Ze leken vanavond erg
zenuwachtig en ik moest dus echt goed zoeken voor een
heremietkreeftje die er goed voor zat en zo ook bleef zitten.
Meestal kreeg ik maar 2, maximaal 3 kansen voor een foto en moest
ik weer verder gaan zoeken. Heel frustrerend, maar tegelijkertijd ook
best grappig eigenlijk. Het zijn zeer vermakelijke diertjes. Ze laten
zich op een zeer grappige manier van een steen of oester rollen,
waarbij ze zich kortstondig in hun huisje terugtrekken en dan naar
voren rollen. Eenmaal terug op het zand, komen ze vliegensvlug
weer tevoorschijn en wandelen ze verder.
Uiteindelijk heb ik flink wat foto's gemaakt van de heremietkreeft,
tot ik er genoeg van kreeg. Ondertussen was Goof ook weer bij mij
in de buurt gekomen en gaf hij het signaal dat we maar eens naar
boven moesten. Ik seinde OK, maar meteen leek Goof zich weer te
gaan storten op een nieuw foto onderwerp. Ik deed dus maar
hetzelfde en vond nog een mooi gekleurde Weduweroos die met
een groot diafragma mooi uit de verf kwam vond ik zelf. Intussen
begon ik het wel een beetje fris te krijgen....
Uiteindelijk kwamen we na 78minuten pas weer boven water, dus
we mogen niet klagen met deze watertemperatuur. Beiden waren
we tevreden over de duik en we waren het er dan ook over eens
dat het beter is dan een beetje bank hangen. Met een stuk
appeltaart in de hand, vulden we onze duikflessen nog even af en
keken we al weer uit naar de volgende duik. Beetje bij beetje wordt
het winter....maar de zin in het duiken neemt daarmee niet af!
Max. diepte 6.4m, gem. diepte 4.0m, temp. 7gr.C., zicht 3-5m,
duikduur 78min. |
| |
