| Duik 485 (Zoetersbout, 13-11-2013, 19.41u)
Na een paar toch wat onstuimige weekjes en dus een paar duiken in
het Grevelingenmeer, kriebelde het weer om de Oosterschelde
weer eens te gaan bezoeken. Het weer was vandaag best aardig en
de wind was ook gaan liggen. De kentering stond helaas niet
gunstig, dus kozen we voor Zoetersbout. Dat was ook al weer even
geleden, dus een logische keuze.
Frank en ik hebben allebei een beetje een haat-liefde verhouding
met deze duikstek. De ene keer kun je er prachtige duiken maken
en de andere keer zie je werkelijk niets interessants en is het
gewoonweg saai. Soms denken we achteraf dat we beter in de
Grevelingen hadden kunnen duiken. Maar vanavond gingen we niet
met deze instelling te water natuurlijk, we gaan altijd uit van het
beste.
Op de parkeerplaats was het weer donker en verlaten. Zelfs de Dixie
lag er somber bij, want blijkbaar zijn er mensen op deze aardbol die
het nodig vinden om zo’n mobiele wc in de fik te steken. Wat een
stakkers zeg! Erg zonde, want de kans is nu groot dat er de gehele
winter geen Dixie meer terug geplaatst gaat worden. Iets wat toch
wel fijn is op die koude kale parkeerplaatsen langs de Zeeuwse
dijken.
De maan scheen door een dun laagje bewolking door, dus we
konden zonder lampen toch best wel iets zien. Uiteraard heb ik in
mijn auto al een bak licht, maar het maanlicht is natuurlijk een stuk
sfeervoller. Met wat handigheid had ik dit keer mijn wing snel aan en
was ik klaar voor de duik. Frank stond ook al klaar en samen liepen
we op het gemak richting de trap. Het was vanavond opkomend
water, dus we moesten weer voorzichtig te water gaan. Gelukkig
was het water hier zeer helder, dus kon je nog goed zien waar je je
voeten moest zetten. Eenmaal in het water hadden we onze vinnen
ook zo aan begonnen we de afdaling.
Zoals de meeste keren dat we hier gedoken hebben, gingen we
ook nu weer richting de linkerkant. Dat is immers toch de meest
interessante kant. Voor de Aquashot Regio Zeeland avonden had ik
weer wat huiswerk, namelijk het fotograferen van een
heremietkreeft op een zo interessant mogelijke manier. Ik had die
diertjes al weer even niet gezien, dus ook dit speelde mee in de
keuze om weer eens in de Oosterschelde te duiken. Bij de instap zijn
ze meestal wel te vinden, dit is immers het meest zanderige
gedeelte en daar houden ze van!
Het zicht was best aardig en Frank dook rechts van me, een stukje
achter me. Toch kon ik hem goed zien, dus dit beloofde een relaxt
duikje te worden. Er stond een heel lichte stroming richting de kop
van de dijk, maar het mag bijna geen naam hebben.
Vrij snel al vond ik de eerste heremietkreeft en meteen ook een
exemplaar van formaat. Mooi, snel mijn camera pakken en instellen
voor wat leuke plaatjes. Door het toch wel aanwezige stof
monteerde ik de Subsee +10 diopter ook meteen maar even, want
vanavond zou het toch in het teken staan van macrofotografie. Het
heremietkreeftje bleef mooi liggen en ik kon er wat leuke plaatjes
van schieten. Maar meer dan “leuk” werden ze niet. De oogjes
waren steeds niet vrij door zijn armpjes of de oogjes waren niet
scherp. Lastig onderwerp, dat is me al wel weer duidelijk.
We doken verder en rond de kop van de dijk werden we heel licht
meegevoerd richting het oosten. Op een oester liet een Galathea
kreeft zich brutaal zien en ik probeerde hem op de foto te zetten.
Helaas zat hij zodanig lastig, dat ik er niet voldoende flitslicht bij kon
krijgen. Ik gaf het dus al vrij snel weer op. Daarna focuste ik mezelf
maar eens op het vinden van wat slakjes. Ik weet uit ervaring dat
die hier niet veel zitten, maar omdat ik gelezen had dat de
millennium wratslak weer goed vertegenwoordigd was op andere
duikstekken in de Oosterschelde had ik toch wat hoop. Maar waar ik
ook keek, geen slak te bekennen.
Na zo’n half uur besloten weer om te keren en weer ging ik op zoek
naar leuke onderwerpen, maar ik had vanavond niet echt een
topavond. Ik vond niet echt inspiratie om leuke dingen te doen qua
fotografie.
Na een klein uur waren we bijna bij de instap en op een diepte van
7,5m hoorde ik het zware geluid van een scheepsmotor. Niet veel
later bewogen we van links naar rechts door de deining! Dit was
echt een flinke zeg, zo sterk heb ik het nog niet meegemaakt op
een diepte van 7,5m. Bah, je zou er nog zeeziek van worden zeg.
Aan het einde van de duik moesten we ineens door een flinke laag
water waar het zicht heel slecht was, vermoedelijk dus door dat
schip wat net was gepasseerd. Toen we boven kwamen zagen we
dat we toch zo’n 20m ten westen van de trap terecht gekomen
waren, dus zwommen we op onze rug terug naar de instap. Beiden
moesten we concluderen dat dit geen top duik was helaas. Toch
hadden we er geen spijt van, want we waren immers weer lekker
onder water geweest!
Volgende keer hopelijk weer een meer interessante duik.
Maximale diepte 9.5m, temp. 10gr.C., zicht 3-5m, duikduur 65min. |
| |
