| Duik 472 (Dreischor Reefballs, zaterdag 7-9-2013, 14.00u)
De ochtendduik bij Dreischor Reefballs was als test goed verlopen,
dus ik besloot de 8mm fisheye op de camera te laten zitten en daar
mijn geld maar op te zetten. De 2e duik van de dag zou namelijk de
wedstrijdduik van de Olympus PEN Experience 2013 gaan worden.
Mijn wedstrijdgevoel kwam bovendrijven en ik nam me voor mijn
uiterste best te doen…..
De organisatie van deze dag lag bij Karin Brussaard en Herman en zij
zorgden ervoor dat het een gezellige boel werd. Olympus
ambassadeur Alexander Koenders was ook van de partij en
dirigeerde iedereen voor aanvang van de daadwerkelijke wedstrijd
eerst naar de trap van de duikstek. Daar zouden foto’s gemaakt
worden van alle camerasets bij elkaar en daarna was het tijd voor
een groepsfoto. Een groot aantal enthousiastelingen stelde zich
netjes op en er werd een zeer vrolijke foto gemaakt.
De sfeer van de Olympus PEN Experience 2013 zat er vanaf de
eerste minuut al lekker in. Vrolijke gezichten, gezellige
ontmoetingen, soms nieuw en soms een wederzien, het maakte
allemaal niet uit. Ik heb alleen maar vrolijke gezichten gezien.
Iedereen had er echt veel zin in en daarbij helpt de altijd vrolijke
Karin Brussaard natuurlijk ook aan mee. Deze lachebek en
“beroepschaoot” (sorry Karin) maakt er altijd een feestje van!
Ook ik had diverse nieuwe ontmoetingen met personen die ik eerst
alleen nog maar via Facebook had gesproken. Echt heel leuk om nu
de gezichten bij deze personen te kennen en kennis te maken met
personen die allemaal hetzelfde type camera gebruikt voor hun
onderwaterfotografie. Want zo is dit idee ontstaan…een groep
enthousiaste fotografen die in het bezit zijn van een Olympus PEN
camera die wilde vieren dat er weer een nieuw type uitkwam. Dat
was in december 2012, zeg maar de oorsprong van deze hele
happening, maar die heb ik helaas niet meegemaakt. (De Olympus
PEN is een camera die de brug slaat tussen de compact camera en
de digitale spiegel reflex die in de afgelopen 3 jaar zeer populair is
geworden.)
Na het eten van een broodje en wat te drinken werd het voor mij
dus tijd om te water te gaan om de winnende foto te gaan maken…
ahum. Iedereen had een lootje gekregen waarop zijn/haar
wedstrijdnummer stond en dat moest de eerste foto op de SD kaart
zijn, zodat je later kon aantonen dat je geen foto inleverde die je
eerder gemaakt kon hebben. Ik heb niet het idee dat er ook maar 1
persoon aanwezig was, die ook maar 1 seconde aan “frauderen”
heeft gedacht, maar toch is het een goede regel.
Mijn spullen had ik vrij snel aan, want ik had er echt zin in. Ook deze
duik zou ik solo gaan maken, want een buddy had ik niet geregeld
en om last-minute met een onbekende buddy te gaan duiken zag ik
ook niet zitten. En eerlijk is eerlijk, fotograferen is toch het fijnst als
je nergens anders aan hoeft te denken (zonder daarbij te zeggen
dat ik met slechte buddy’s duik natuurlijk..haha). In het water was
het al druk toen ik op de steiger aan kwam, zowel links als rechts
van de steiger zag ik diverse bubbelsporen. Links iets meer dan
rechts, maar toch koos ik voor links, want daar had ik wat objecten
onder water gezien waar ik eventueel weer een mooie foto van kon
maken.
Via de trap maakte ik de afdaling en ik lag snel in het water op een
meter of 3 diep, vanwaar ik de duik begon richting het westen. Ik
wilde wederom een stuk die richting uitzwemmen om het ergste
stof te vermijden en ik niet al te veel moeite moest doen om een
mooie heldere foto te kunnen maken met de 8mm fisheye lens.
Wederom speurde ik de bodem op zo’n 7 a 8 meter diepte af naar
aantrekkelijke oesterbankjes en zocht eigenlijk naar een plekje waar
ook een kreeft huisde. Dan had ik in ieder geval ook een mooi model
op de foto staan, maar dat wilde niet echt lukken. Ik probeerde
diverse onderwerpen en het ging allemaal best aardig, maar besloot
toch ook maar eens op de duikwand te gaan kijken. Daar bedacht ik
een bepaalde compositie en deze heb ik best lang proberen te
verbeteren, totdat ik tevreden was en wist dat het niet beter ging
worden.
Uiteraard wilde ik ook nog iets anders proberen en zocht nog een
nieuwe compositie, dit keer werd het een soortgelijke foto, maar
vanuit een iets andere hoek en een andere achtergrond. Ook niet
verkeerd, maar nog steeds had ik niet het idee dat dit een winnaar
kon zijn. Ik ging daarom terug naar de zandbodem op zo’n 7m
diepte en zocht weer verder naar een mooi onderwerp. Dat vond ik
in de vorm van een mooi rechtop staande oesterbank met daarop
een aantal zeeanjelieren. Ik wilde een zogenaamde “close focus wide
angle foto” maken (een foto waarbij je met een extreem grote
kijkhoek van 180graden heel dicht op je onderwerp kruipt om zo
toch een wat kleiner onderwerp als onderwerp te kunnen krijgen).
Dit lukte aardig en bedacht na een paar foto’s dat ik beter een foto
in “portret” formaat kon maken. De meeste fotografen kiezen vaak
voor de makkelijke weg en gaan dus voor een “landschap” formaat.
Om dit goed uit te kunnen voeren, moest ik mijn flitsers volledig
anders positioneren, maar na wat testfoto’s en wat bijstellen, lukte
dat naar mijn zin en had ik vrij snel een foto die naar mijn idee goed
genoeg was om in te gaan leveren.
Inmiddels was ik zo’n 75minuten onder water en begon mijn
manometer richting de 50bar te kruipen. Tijd dus om naar ondieper
water te gaan en daar besloot ik om dan ook maar meteen richting
de steiger te zwemmen. Ik ben even boven water gaan kijken waar
ik ongeveer was en zag dat ik zeker zo’n 200m moest afleggen. Ik
dook terug naar zo’n 2m diepte en zwom met een flinke vinslag
richting het oosten. Daarbij passeerde ik in de buurt van de steiger
nog wat andere duikers, die nog druk bezig waren om hun
winnende foto te maken.
Op de steiger stond jurylid Linda Raaphorst als kantwacht met een
2e dame (naam ben ik helaas kwijt) en zij noteerde mijn naam op
het papier, zodat men wist dat ik weer boven water was. Netjes
geregeld dus! Ik sjokte op mijn gemak richting mijn auto, waar ik
mijn spullen af deed. Toen ik mezelf weer in gewone kleding had
gehesen heb ik de foto’s op mijn laptop bekeken in de auto. Ik was
vrij snel klaar met mijn keuze, want ik had onderwater al gezien
welke het moest worden. Deze foto leverde ik in bij Linda, de
partner van Karin, en op dat moment was het afwachten.
Dit wachten deden we onder het genot van een goed verzorgde
BBQ en ik koos daarbij voor een heerlijk fris pilsje. Met de andere
deelnemers praatte ik wat na en zo werd het een hele gezellige
boel.
De te winnen prijzen waren ter beschikking gesteld door Olympus
NL, Scubacam, Sealife en Dive and Travel en logen er niet om voor
een event als dit!! Hulde daarvoor dus! De juryleden waren Linda
Raaphorst, Ron Polet (van Scubacam) en Rudi Brocken, personen
met veel ervaring!!
Bij de prijsuitreiking steeg de spanning even en helaas werd mijn
hoop niet beantwoord. Ik viel niet in de prijzen. De mooie prijzen
gingen aan mijn neus voorbij. Volgende keer beter!
De rest van de avond resulteerde in een gezellig samenzijn met een
klein groepje overblijvers, er werd Stroh rum, bier, witte wijn
gedronken en ABBA werd opgezet….nou dan weet je het
wel….haha. Om 23.00u vertrokken we allemaal weer richting huis en
werd het eindelijk weer rustig op de parkeerplaats. Wat een topdag
met een top organisatie, topjury en topduikers, wat een gezelligheid
en super sfeer onder elkaar!
Volgend jaar ben ik er weer bij!!
Maximale diepte 9m, temp. 19gr.C., zicht 1-3m, duikduur 85min.
|
| |
