| Duik 469 (Dreischor Reefballs, woensdag 28-8-2013, 20.00u)
De laatste woensdag dat ik niet met buddy Frank kan duiken, dus voorlopig ook de laatste woensdagavond dat ik met een andere buddy duik. Dit keer zag ik op Facebook een oproepje van Linda, dus ik hoefde zelf geen oproepje te doen. Ze wilde bij Dreischor Reefballs gaan duiken en dat leek mij een prima plan.
Zaterdag 7 september staat de Olympus PEN Experience 2013 gepland en daar is ook een fotowedstrijd aan verbonden. Ik had afgelopen zondagavond een foto gemaakt, waarvan ik vind dat het een goed onderwerp voor zo’n wedstrijd kan zijn en dus wilde ik ook op de plaats van de wedstrijd gaan kijken of ik dat zou kunnen reproduceren. Ik vertrok weer lekker op tijd van huis en kwam op een parkeerplaats aan, waar het gezellig druk werd. Er waren 2 groepjes duikers aanwezig die een introduik zouden gaan maken met Arco. Linda arriveerde niet veel later, want ook zo was “lekker vroeg” vertrokken. Grappig, we dachten dus allebei hetzelfde.
Beiden moesten we onze flessen nog even afvullen en dus konden we op ons gemak bijpraten. Het was mooi weer en aan deze kant van de dijk nagenoeg windstil. Echt een heerlijk avondje dus. Ik trok mijn natpak aan we maakten ons klaar voor de strijd! Op de steiger kwam net een groepje duikers het water uit, die met de Witte Boulevard hadden gedoken. Volgens mij hadden ze genoten, want ze waren heel opgewekt. Vanaf de steiger leek het water redelijk helder en dus klom ik vol goede moed de trap af.
Eenmaal in het water wierp ik een blik naar beneden en kon meteen zien dat het toch flink stoffig was. Nadat Linda ook te water was gegaan en ik haar cameraset kon overhandigen, zijn we rustig aan afgedaald. Ook bij de reefballs was het flink stoffig, maar toch goed genoeg om elkaar wat ruimte te geven en toch elkaar niet kwijt te raken. Meteen hebben we de voet van de dijk gevolgd, waarbij ik eigenlijk maar 1 doel had. Dat doel was het fotograferen van een bepaald onderwerp, maar dat viel nog niet meer.
Het door mij gezocht onderwerp zit er wel veel, maar niet de juiste grootte. Dus dat wordt volgende week zaterdag erg goed zoeken voor mij. Ik heb me na een paar foto’s dan ook maar weer op een ander onderwerp toegelegd, je moet immers ook een back-up onderwerp hebben vind ik. Linda zwierf een stukje van mij vandaan en daarbij kon ik niet zien waar ze mee bezig was, zo stoffig was het wel. Op de zandbodem was ook een hele lichte stroming voelbaar, waardoor het stof toch een beetje wegdreef. Dat kwam in ieder geval goed uit nu.
Ik probeerde van alles qua instellingen en zocht daarbij naar mooie composities en goede belichting, ook een juist gebruik van scherptediepte testte ik wat uit. Ik lag heerlijk op mijn gemak op 8m onderaan die dijk. Op het zand zaten vele grondels, maar poseren wilde ze dit keer niet. Vervelende vissen zijn het, met het NK had ik ook al zo’n ruzie met deze diertjes…haha. Op de oesters die op het zand liggen zitten momenteel veel zakpijpjes, maar verder is het er vrij doods en kaal. Het meest interessante is momenteel toch gewoon de dijk zelf en de oesterbegroeiing die daar op zit.
Met mijn snoot probeerde ik ook wat betere foto’s te maken, want die gebruik ik eigenlijk vrij weinig. En na flink wat pogingen wist ook meteen weer waarom! Ik mis echt een focuslampje op de flitser, die in het midden zit, want de snoot richten is echt heel lastig. Na een tijdje heb ik het opgegeven en heb met de grotere doorlaat wel wat kunnen fotograferen. Want dan komt het niet zo nauwkeurig.
Op een klein oesterbankje vond ik een zakpijpje waar een flinke snoer met slakkeneitjes te vinden was. Ik wist meteen dat die van de kleine vlokslak moesten zijn en na wat speuren vond ik een paartje een halve meter verderop in het zand. Ze waren duidelijk een anemoon naar binnen aan het werken, want kun kopjes staken in het zand. Van dichtbij zie je eigenlijk pas hoe mooi deze slakjes zijn. Toen 1 van de slakjes toch weer boven het zand uit kwam nam ik er wat foto’s van. Geen topfoto’s, want dat ging totaal niet onder de omstandigheden van vandaag.
Na zo’n 75 minuten zag ik dat mijn manometer weer op zo’n 60bar stond en zwom op mijn gemak richting de dijk. Linda volgde ook en ik zag dat het zicht op zo’n 3m weer een stuk beter was dan toen wij de duik begonnen. Bovenaan de dijk zwommen schooltjes met kleine visjes. Ik kon niet goed zien welk soort, maar ik vermoed dat dit stekelbaarsjes zijn. Het was in ieder geval een mooi gezicht en deed me denken aan mijn duik in zoet water afgelopen vrijdagmiddag.
Toen we uit het water kwamen, was de parkeerplaats een stuk leger. We praatten nog wat na over de duik en keerden beiden weer huiswaarts. Het was een lekker duikje, maar niet meer dan dat.
Maximale diepte 8,5m, temp. 20gr.C., zicht 1-3m, duikduur 80min. |
| |
