| Duik 464 (Zoetersbout, woensdag 7-8-2013, 20.30u)
De laatste duik van de vakantie in Zeeland, dit keer met Rob Adan,
stond gepland voor de woensdagavond. Deze avond hadden we
eigenlijk weer een duik gepland bij de Nieuwe Kerkweg, maar ik had
daar inmiddels 3 keer gedoken en had het wel weer gezien en zin in
de Oosterschelde. Ik stelde aan Rob voor om bij Zoetersbout te
gaan duiken en hij stemde in.
Na 5 duiken met de 8mm fisheye lens vond ik het ook weer tijd voor
een echte macroduik. Dus ik monteerde de 60mm macrolens en
nam ook de Subsee +10 diopter en Inon UCL-330 mee. Bij
Zoetersbout vind je altijd veel anemoontjes in allerlei soorten en
maten en die lenen zich altijd erg goed voor mooie close ups. Met
een volledig geprepareerde camera set trok ik er op uit en kwam
aan op een parkeerplaats, waar al een paar auto’s stonden. Dit keer
vond ik dat niet zo heel erg, want ik had ’s morgens op Facebook
weer eens een vers bericht gelezen over auto inbrekers op een
duikstek en daar heb je natuurlijk geen zin in. Dus een paar extra
ogen is dan nooit weg. Natuurlijk loop ik dit risico een heel jaar door,
maar ik was me er vandaag toch wat meer van bewust.
Rob arriveerde niet veel later en na een gezellig praatje over van
alles en nog wat, maar vooral onderwaterfotografie, liepen we
richting de duikstek. De Oosterschelde lag er mooi strak bij en er
was nagenoeg geen wind. Vanaf de kant zag het water er best
redelijk uit qua zicht en moesten weer voorzichtig te water,
aangezien het afgaand water was en we ongeveer midden tussen
de kenteringen te water gingen. Rob vroeg welke kant we op
gingen en ik antwoordde volmondig “linksaf”.
Zo gezegd, zo gedaan en we gingen langzaamaan richting het
oosten. Er stond een lichte stroming die ons richting de kop bracht.
Rob begon al vrij snel wat foto’s te maken en ik deed hetzelfde. We
zaten erg ondiep, zo rond de 4m, dus toen we bij de kop van de
dijk aankwamen voelde we de stroming even flink sterk worden. Ik
bedacht me dat dit inderdaad niet heel handig is en we beter rond
de 7m diepte hadden kunnen duiken, want daar is de stroming net
wat minder sterk. In de stroming zag ik een aantal flnke zeebaarzen
voorbij schieten en daar achteraan volgden 2 kleinere exemplaren.
Echt leuk om te zien, dat is toch iets wat je in de wintermaanden
mist….grote vissen.
Na wat flinke vinslagen en stiekem ook wat klim en klauterwerk met
de linkerhand “overwonnen” we de stroming en kwamen we in het
stuk waar de stroming nauwelijks of zelfs helemaal niet meer
aanwezig was. We fotografeerden beiden en gelukkig was het zicht
vandaag best redelijk tot goed en verloren we elkaar ook niet uit
het oog. Ik zocht vandaag wat naar eventuele sepia’tjes in het zand,
maar vond niets. Meestal vind ik er wel een paar op deze duikstek,
maar dat is wel altijd wat later in het seizoen als de sepia’tjes een
paar centimeter groot zijn. Daarom zocht ik verder naar leuke
onderwerpen en deze duik dan vooral naar anemoontjes.
Anemoontjes zitten hier in allerlei soorten en maten en vooral de
groene golfbrekeranemoontjes vallen daarbij erg op door hun aparte
kleur. Echt groot zijn ze natuurlijk niet, maar ik vind ze altijd erg mooi
en kenmerkend voor deze duikstek heb ik het idee. Daarnaast vind
je in het zand vele slibanemoontjes, die ook diverse variëteiten aan
kleuren hebben en van groot tot klein te vinden zijn. Met de 60mm
lens op manuele focus ging ik te werk, want alleen dan kun je op de
juiste plaats scherpstellen. De tentakels zorgen er namelijk altijd voor
dat de autofocus erg in de war raakt. Gelukkig lukte een aantal
plaatjes erg goed en had ik ook niet te veel stof te pakken, ondanks
dat ik geen snoots gebruikte.
Na zo’n 50min seinde Rob om weer om te keren en net voordat ik
instemde, wees ik hem nog op een joekel van een kompaskwal, net
achter zijn hoofd. Ik ben niet bepaald fan van deze dieren als het
gaat om hun lange tentakels, die heb ik bij Burghsluis al eens over
mijn bovenlip gekregen en dat was geen pretje! Maar het zijn wel
fantastisch mooie dieren en dit grote exemplaar zag er zeer mooi uit!
Tijdens de duik had ik ook al een paar kleine exemplaren gezien en
het verveelt nooit.
Op de terugweg pakte de stroming ons weer op en bracht ons
zonder moeite weer een stuk terug richting de instap. Hier waren
we inmiddels weer ondiep aanbeland en het zicht was daar ook erg
goed. De begroeiing is hier, zoals gewoonlijk, erg kleurrijk met de
kolonie vormende zakpijpen. Toch zagen we deze duik verder niet
echt bijzonder leven. Geen enkele slak bijvoorbeeld, maar wel het
legsel van een millenium wratslak. Ook dit legsel legde ik vast met de
60mm in manuele focus en zag er goed uit op de display.
Na zo’n 85minuten waren we ongeveer weer bij de instap en zijn
we het water weer uitgegaan. Het was een relaxt fotografie duikje
zonder echt bijzondere dingen, toch was ik erg blij met de keuze
van duikstek, want de Oosterschelde trekt mij toch echt het meest.
Rob en ik praatten op de parkeerplaats nog wat na en schudden
elkaar weer de hand met de belofte dit nog eens over te doen.
Rob was de 8e buddy in bijna 1 maand tijd, toch erg leuk die
connecties via Facebook. Je kunt van Facebook vinden wat je wilt,
maar ik heb er voorlopig alleen maar voordelen aan als het gaat om
het uitoefenen van mijn passies….duiken en onderwaterfotografie!
Maximale diepte 8m, temp. 21gr.C., zicht 1-3m, duikduur 85min.
|
| |
