| Duik 456 (Zeelandbrug, 16-7-2013, 20.00u)
Zondagavond had ik een heerlijke duik gemaakt met Gijs en vandaag
was het de tijd om met Frank een mooie kenteringduik te gaan
maken bij de Zeelandbrug. Dat was voor ons gevoel veel te lang
geleden en al helemaal met een beetje acceptabel zicht. De wind
was nog steeds erg zwak en kwam uit de goede richting, dus vol
goede moed trokken we er op uit!
Even twijfelde ik nog of ik mijn natpak moest pakken, maar ik koos
een beetje laf (ik weet het) toch maar gewoon voor mijn droogpak.
Eigenlijk meer uit gewoonte dan er bij nadenkend, dat een natpak
met deze warmte eigenlijk stiekem toch lekkerder is. Maar goed, het
is nu eenmaal ook echt geen straf in een droogpak. Frank had
blijkbaar hetzelfde idee, want ook hij had gewoon zijn droogpak bij
zich.
In de auto praatten we wat over mijn duik van afgelopen zondag en
voor vandaag maakten we het plan om weer gewoon eens te
beginnen bij de oude instap, dan naar de pijler te gaan om daar rond
te snuffelen en dan zouden we verder wel zien. Onder de pijler
wilden we natuurlijk de zeebaarzen en harders zien, maar dat is in dit
jaargetijde gewoon een kwestie van er naar toe duiken en gaan
hangen. Ze komen dan vanzelf wel voorbij.
We waren vandaag wat te vroeg voor de kentering eigenlijk, maar
zo 1 dag voor doodtij verwachtten we eigenlijk niets bijzonders en
hadden daarom het plan gewoon op ons gemak onze spullen aan te
trekken en niet op de kentering te gaan wachten. Echt veel te
vroeg waren we nu ook weer niet, dus het zou moeten kunnen.
Een beetje stroming is ook niet erg. Er kwamen nog wat bekenden
aanrijden (Arco en Paul) toen wij onze flessen nog even vulden en
daarna maakte we een gezellig praatje. Het omkleden duurde
daarom wat langer. Uiteindelijk stapten we tegen 20.00u in het
water, zo’n uur voor de kentering.
Het water zag er vanaf de kant redelijk helder uit en we zagen aan
de wervelingen ten oosten van de pijler dat het nog best aardig
stroomde. Ach ja, we zouden wel zien. We stonden inmiddels toch
met ons middel in het water, klaar voor vertrek. Eenmaal onder
water merkten we meteen een toch redelijk sterke stroming, wat
me een beetje tegen viel. Het was toch nog best een beetje
“sporten” om op kompaskoers in de stroming bij de pijler uit te
komen. Gelukkig lukte dat verder gewoon en konden we onderweg
meteen al wat rondkijken op de stenen. Daar vonden we meteen
wat dodemansduim en zagen we de eerste flinke zeebaarzen of
harders (onderwater zie ik het verschil niet) weg schieten.
Eenmaal onder de pijler zochten we een beetje de luwte van een
van de pilaren op en bekeken we de begroeiing op de bodem, maar
hielden we ook een oogje in het zeil voor de zeebaarzen en harders.
Tegen een nog redelijk licht groene achtergrond zagen we de
schimmen in grote getale voorbij schieten. Dat blijft toch een van de
hoogtepunten van het duikseizoen rond de pijler van de
Zeelandbrug voor mij. Vissen zie je een heel jaar toch al zo weinig,
dus deze ontmoetingen zijn erg welkom ter afwisseling.
Op de bodem onder de pijler vind je zoals gebruikelijk de mossels
met daarop divers ander leven. Ik was ijverig aan het zoeken naar
slakjes, maar kon er door de stroming niet heel goed mijn aandacht
op focussen. Ik vond nog een mooi klein pauwkokerwormpje, wat
nog heftig in de stroming stond te wapperen. Op zich niet erg,
want ik kreeg nu de kans om ook de koker zelf te bekijken en te
fotograferen. Toen de stroming even wat rustiger was, kon ik nog
een foto maken van de waaier in open stand. Het blijft toch een
mooi diertje.
Inmiddels zag ik Arco en Paul ook verschijnen en seinde ik Frank in
dat ik aan de andere kant van de pijler wat dieper wilde gaan en dan
tegen de stroming in richting de nieuwe trap. Frank stemde in en
heel rustig doken we richting de 12m om daar op de stenen te
speuren naar slakjes.
Ik vond wat boompjesslakken en een paar hele kleine
harlekijnslakjes. Maar helaas zat het merendeel op een onmogelijke
plaats voor een goede foto. Jammer, maar het blijft toch genieten.
Ook hier vonden we weer de nodige dodemansduimen. Arco en
Paul hadden dezelfde koers en dus moesten we even om ze heen
om verder te kunnen. Inmiddels was de stroming een stuk minder
sterk geworden en het zicht was ook best aardig. Na zo’n 70min zag
ik dat ik nog 70bar had en dus seinde ik Frank dat we ondieper
moesten gaan. Dat deden we en konden op zo’n 5m mooi even
blijven hangen.
In het wier vond ik nog een mooi klein harlekijnslakje wat ijverig aan
de “wandel” was. Ik probeerde er foto’s van te maken, maar het viel
niet mee. Ik zag op de achtergrond dat ik Frank inmiddels was kwijt
geraakt, maar die zou ik wel weer terug vinden. Het was inmiddels
toch einde duik. Bij de trap aangekomen zag ik hem hangen en ik
maakte nog maar een keer van de gelegenheid gebruik om de
paardenanemonen op te zoeken en wat foto’s te maken. Dit lukte
niet erg goed qua belichting en ontdekte ook waarom….mijn rechter
flitser was inmiddels zonder power gekomen. Dus ik had er nog maar
1 over en die stond niet goed gericht.
Na zo’n 92minuten kwamen we eruit en liepen we voldaan naar de
auto. Daar hebben we nog lekker lang nagepraat met Arco,
waardoor het een latertje werd. Mijn spullen heb ik thuis snel in de
garage geparkeerd en om 00.15u lag ik in mijn bed na te genieten
van een leuke duik
Maximale diepte 12,3m, temp. 18gr.C., zicht 1-3m, duikduur 92min.
|
| |
