| Duik 455 (Haven De Val -> Zeelandbrug, 14-7-2013, 20.00u)
Zondagavond, wederom tijd voor een verfrissende duik. Met Gijs
hadden we het plan om vanaf de haven De Val richting de
Zeelandbrug te gaan driften. De kentering dacht ik namelijk net niet
te halen deze avond.
Het was heerlijk weer vandaag en de wind die er was, verdween in
de avond volledig. Met mijn auto weer volgepakt met duikspullen
reed ik rond 18.00u thuis weg en zou Gijs bij de duikstek zien. Toen
ik sms’te dat ik toch iets vroeger aankwam, meldde hij dat hij er al
was en dat het rustig was met duikers. Wel een boel vissers op de
kant en een bootje wat voor anker lag onder de pijler.
Ik had er echt weer zin in en hoopte op redelijk tot goed zicht en
wat leuk leven onderwater. Ik had nog nooit vanaf de kop van de
haven ingang gedoken, dus weer een nieuwe ervaring die er bij zou
komen. Nooit verkeerd vind ik zelf. Mijn cameraset stond op standje
“macro”, dus het grotere spul zou ik niet kunnen fotograferen.
Op de parkeerplaats aangekomen bleek het inderdaad verre van
druk. De drukte van overdag kan ik me wel voorstellen, maar daar
maak ik gelukkig geen deel vanuit. Ik voel me altijd bevoorrecht als ik
met maximaal 10 auto’s op een duikstek sta in de avonden. Gijs zat
heerlijk te relaxen op het bankje op de dijk en genoot van de
avondzon en de heerlijke buitentemperatuur. Ik ging ook even op
de dijk kijken en zag dat de Oosterschelde er weer prachtig bij lag.
En inderdaad, een paar vissers waren vanaf de kant bezig om
zeebaars te vangen en een klein vissersbootje lag tussen de 1e en
2e pijler in voor anker. Niet echt een lekker plekje, zo in een
duikcorridor. Blijkbaar interesseert het ze niet veel dat er duikers
onder hen door duiken……
Snel heb ik mijn fles nog even afgevuld en na wat zweten waren we
omgekleed en klaar om te vertrekken voor de korte wandeling
richting de punt van de haven ingang ten oosten van de
Zeelandbrug. Op die punt stond ook 1 visser, maar daar konden we
vast op een normale manier mee omgaan, zodat we van elkaar geen
last hadden.
Omdat het net na de hoogwater kentering was, konden we heel
gemakkelijk te water. In het water trokken we onze vinnen en cap
aan en gingen we onder. We moesten eerst even door een woud
van zeewier heen en daar was het plaatselijk even heel slechts zicht
door het stof wat er uit komt als je te veel woelt. Achter het wier
klaarde het meteen op en was het zicht best redelijk. We daalden af
tot een meter of 8 diepte en lieten ons met de rustig opkomende
stroming mee driften richting de Zeelandbrug.
De wand is hier wat steiler dan bij de Zeelandbrug en ook mooi
begroeid met van alles en nog wat. Ik tuurde naar slakjes, maar die
kon ik helaas niet ontdekken. Vermoedelijk zaten we dan ook wat te
ondiep, maar dat vond ik niet erg. Wat wel opviel waren de vele
Dodemansduimen in witte en oranje variaties. Het blijft toch een
mooi gezicht, de enige koraalsoort van Nederland, tussen de diverse
soorten anemonen die we hier kennen.
Tijdens de drift vond Gijs ineens een sepia en we zagen dat deze
zelfs een klein kreeft aan het oppeuzelen was. Hij/zij liet zich even
goed bekijken en ging er daarna achterwaarts vandoor. We driften
weer even verder en mijn lamplicht valt op een nog kleiner
exemplaar van zo’n 20cm groot. Helaas kon ik weinig met mijn
macrolens en deze sepia was nog eens schichtig ook. Leuk, deze
late ontmoetingen met sepia’s. Eigenlijk was ik meer op zoek naar de
nakomelingen die nu toch zo’n beetje uit hun eieren moeten
komen.
Op een gegeven moment passeerden we wat sepia tentjes en zag
geen sepia eitjes hangen, wel van de pijlinktvis.
Gijs wees mij diverse malen op de dodemansduimen en ik maakte er
diverse foto’s van. Het is echt heel lastig die goed op de foto te
krijgen. Het stroomde inmiddels redelijk en het focussen ging erg
lastig, want ik constateerde dat mijn focuslampje was volgelopen.
Dus ik moest het doen met de ingebouwde lampjes van mijn flitsers.
Dat ging wel, maar het was wat experimenteren.
Uiteindelijk kwamen we duidelijk in de buurt van de Zeelandbrug en
vond ik de eerste slakjes. Groene wierslakken, Boompjesslakken en
wat Harlekijntjes. De meesten zaten lekker onhandig, dus foto’s
maken was niet echt een succes. Gijs vond ook nog eens 2 flinke
Satijnslakken, wat toch weer lang geleden was voor mij dat ik die
gezien had. Na zo’n 85minuten was het mooi geweest en gingen
we boven water kijken waar we inmiddels beland waren. Dat bleek
zo’n 5m vanaf de nieuwe trap te zijn, dus dat was mooi
genavigeerd…..!
Ik was bijna uit het water toen ik besefte dat ik ook nog even naar
wat paardenanemonen wilde zoeken om daar wat foto’s van te
maken, dus ik ging nog even onder. Gijs deed hetzelfde en ging zijn
eigen weg. Ik vond vrij snel wat mooie exemplaren van de
paardenanemoon en kon er wat leuke foto’s van maken.
En na 98minuten had ik nog maar 20bar in mijn fles en werd het tijd
dat ik mijn hoofd boven water stak.
Op de parkeerplaats genoten we heerlijk na. Een frisdrankje en een
koekje erbij….even de innerlijke mens verwennen, waarna we
beiden voldaan huiswaarts keerden!!
Maximale diepte 9m, temp. 18gr.C., zicht 1-3m, duikduur 90min.
|
| |
