| Duik 451 (Den Osse, Nieuwe Kerkweg, 4-7-2013, 21.15u)
Ondanks dat ik 1,5 week geleden nog gedoken had, was de
behoefte om te duiken erg groot. Een week vol drukte door de
operatie van mijn vrouw Cindy en daarna ook de operatie van mijn
vader, hakt er wel in. En een lekker stukje bellen blazen is dan de
beste remedie om die extra rust te vinden, gecombineerd met wat
fotograferen. Heerlijk gewoon!
Voor vanavond had ik een oproepje op Facebook geplaatst en
eigenlijk niet helder nagedacht en Gijs gewoon even berichtje
gestuurd. Hij reageerde zelf dus op mijn oproep en zodoende was
het sinds eind mei weer tijd voor een duik met Gijs. De laatste duik
met hem was een hele mooie sepia duik met goed zicht en veel
sepia’s. Maar die tijd is voorbij, tijd voor ander soort duiken.
Ik had echt weinig zin in stroming en eventueel slecht zicht, dus ik
gaf aan liever even de Grevelingen te doen. Gijs opperde daarop om
bij de Nieuwe Kerkweg te gaan duiken en dat leek me wel wat.
Lekker scharrelen in het ondiepe, beetje langs het wandje, rondje
reefballs, je kent het wel. Ik zou wat later met hem afspreken, want
het begin van de avond stond in het teken van een bezoekje aan
mijn net geopereerde vader. En dat is uiteraard het aller
belangrijkste. Maar omdat hij nog niet echt aangesterkt is na de
narcose, was ik na een half uurtje weer weg en reed richting
Zeeland.
Precies tegelijk kwamen Gijs en ik aanrijden en reden de nagenoeg
lege parkeerplaats op. Onder het omkleden praatten weer wat bij
en daarna liepen we rustig richting de steiger. Daar was nog een
opleiding bezig, waar 3 man aan deelnamen, dus het was verre van
druk op de stek. Ik vroeg nog hoe het zicht was en kreeg niet het
antwoord waar ik op hoopte. Deze duiker meldde namelijk dat het
zicht redelijk was en niet over hield. Hmm, hoe tref ik het toch
steeds?
Gijs sprong van de steiger en ik ging weer van het trapje, om mijn
cameraset te beschermen. Even ontluchten en we gingen onder. In
dit ondiepe gedeelte was het zicht goed, ik had meteen een heerlijk
relaxt gevoel. Het scharrelen begon meteen, want het aantal
groene wierslakken is hier nog steeds erg groot. Ook de grondels
zijn zwaar vertegenwoordigd en het krioelt er van allerlei klein spul.
Heerlijk, hier was ik echt aan toe!!
We doken heerlijk rustig en letten daarbij niet op ons kompas,
opeens had ik door dat we gewoon weer tegen de duik aan
gedoken waren…haha. Ok, dat hoeft nu ook weer niet, dus we
draaiden om en gingen nu wel richting het iets diepere gedeelte. In
en op de oesters vallen de vele botervisjes op, maar ze zijn allemaal
zo beweeglijk, dat ik geen poging hoef te doen om er foto’s van te
maken. Jammer, want ze zijn erg fotogeniek. Het zicht werd richting
de 5m diepte toch een stuk slechter en op sommige stukken echt
minder dan 1 meter. Bah, hier had ik absoluut geen zin in, maar
gelukkig is het voor macro fotografie niet zo heel erg.
We doken langs het wandje en ook hier zat best veel leven. Er liep
een groot aantal kreeften vrij rond en varieerde sterk van grootte.
Er zaten oude “jongens” tussen, maar zeker ook een hoop jonge
exemplaren. De anemonen zijn ook sterk vertegenwoordig en zijn
altijd een dankbaar object om te fotograferen, toch kan het wat
afgezaagd worden qua compositie, dus ik heb het verder maar
gelaten voor wat het was. Wel probeerde ik een zeedahlia te
vinden, maar dat is niet gelukt.
Een zeenaald bleef gewillig poseren en daar maakte ik nog wel een
aardige foto van, maar van de zwarte grondels wilde het maar niet
lukken. Net als op mijn 2e dag NK kreeg ik ze maar niet voor de lens.
Uiteindelijk gaf ik het op en heb ik een tijdje niets gefotografeerd.
Gijs seinde dat hij naar de reefballs wilde en ik volgde hem. Niet veel
later vonden we ze inderdaad en we keken er even rond. In de
reefballs zaten ook weer flinke kreeften.
Uiteindelijk kwamen weer op het ondiepe gedeelte terecht aan het
einde van de duik en hier vonden we de nodige puitaaltjes. Helaas
waren ook deze vissen te beweeglijk en bleven niet liggen voor een
goede foto. Wel probeerde ik nog een laatste keer de grondels op
de plaat te krijgen en eindelijk vond ik 2 grondels die erg
nieuwsgierig van aard waren en niet achterdochtig en dus mooi
bleven liggen. Gelukkig, toch nog gelukt!
Na precies 100minuten staken we onze hoofden weer boven water
en ik had nog exact 50bar over. Eerlijk is eerlijk, dat is meer geluk
dan wijsheid, want ik heb na de 70min niet meer op mijn
duikcomputer en manometer gekeken. Dat krijg je als je helemaal in
je element bent!
Topduikje dus en voor herhaling vatbaar.
Maximale diepte 8m, temp. 17gr.C., zicht 1-4m, duikduur 100min.
|
| |
