| Duik 448 (Halverwege, 14-6-2013, 13.00u)
Na de eerste duik van de dag bij de Bergse Diepsluis met slecht
zicht, had ik me toch ietsje meer zicht voorgesteld voor een 2e duik.
De 2e duik van de dag zou ik met Paul gaan doen bij de Halverwege,
om toch nog een keertje sepia’s te zoeken. Voor mij niet per se
nodig, maar Paul wilde graag nog betere foto’s van deze mooie
dieren maken.
Ik wist dat Cornelis en Marco er ook waren, want die had ik ’s
morgens bij de Bergse Diepsluis al gesproken. Onderweg naar de
Halverwege besloot ik Cornelis te bellen om na te vragen hoe het
zicht momenteel is. Gisteren was de wind erg sterk en er was veel
regen, niet de best ingrediënten voor goed zicht. Dat bleek dus al
wel bij de eerste duik van vandaag. Helaas kreeg ik Cornelis niet te
pakken en dus stemden Paul en ik af het gewoon te gaan proberen.
Op de parkeerplaats stonden al wat meer auto’s, maar druk was het
nog niet. Ik had er echt zin in en vulde alvast de fles die ik
vanochtend leeg had gedoken met Babette. Mijn set bouwde ik
alvast op in afwachting van Paul. Maar die kwam niet veel later en
we maakten eerst kennis met elkaar. Tot nu toe hadden we elkaar
alleen nog via Facebook gesproken in een groep voor Olympus PEN
gebruikers. Altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen en
vandaag waren het dan zelfs 2 personen, want ook Babette had ik
niet eerder gezien.
Naast me stond een Belgisch buddypaar een ik werd aangesproken
met “ben jij René Weterings?”. Ik antwoorde ja en hij stelde zich
voor, ook hij bleek iemand te zijn die ik alleen nog via Facebook
“kende”. Aangenaam kennis te maken, dit keer met Olivier! Hierna
werd het tijd om te gaan omkleden en richting de Halverwege te
gaan wandelen. Het was daar prima weer voor, net niet te warm en
het windje verkoelde ook nog wat.
De wandeling er naartoe hebben we rustig aan gedaan, want anders
kom je er al met een verhoogde hartslag en bezweet aan. Het was
laag water, dus het te water gaan is even voorzichtig aan doen. Het
touw wat als een leuning zou moeten dienen hangt veel te slap en
daardoor te laag, dus echt functioneel is deze niet. Ook in het water
is het oppassen, want daar liggen wat stenen op het pad en je
struikelt er makkelijk over. Maar goed, het lukte en na een paar
minuutjes konden we onder water.
Vanaf de kant hadden we al gezien dat het zicht niet veelbelovend
was. Onder water werd dit meteen bevestigd, want veel meer dan
1m was het niet en daarbij was ook veel stof aanwezig. Paul volgde
mij en ik dook richting de 6-7m om naar sepiatentjes te gaan
zoeken. Die vonden we ook, maar ik vond er maar geen sepia’s. Ook
het aantal eitjes op de stokken vond ik erg tegenvallen.
Op een gegeven moment was het zicht net genoeg om van
ongeveer 1,5m een sepiapaartje te ontdekken. Snel seinde ik Paul
en die kwam kijken. Helaas waren deze sepia’s erg schuw en het
was daarom lastig om ze in de gaten te blijven houden in dit zicht.
Paul probeerde wat foto’s te maken, maar ik had niet het idee dat
het echt de moeite was. Ook ik probeerde het nog maar eens, maar
het lukte niet. De sepia’s zwommen steeds weg en op een gegeven
moment was ik niet alleen de sepia’s kwijt, maar ook Paul.
Zoals afgesproken zouden we 1 minuutje zoeken en daarna
opstijgen naar het oppervlak. Dat deed ik dus en daar trof ik Paul
ook weer aan. We hadden inmiddels pas zo’n 25 minuten gedoken
en besloten om de duik gewoon weer verder af te maken. We
zwommen eerst even terug naar de kant en vanaf daar doken we
weer richting de 6-7m. Wederom speurden we ieder sepia tentje af,
maar het enige wat we vonden waren de eitjes van sepia’s en van
pijlinktvissen. Ook de eitjes van de pijlinktvissen waren niet in grote
getalen te vinden.
Zigzaggend tussen de 6-9m had ik steeds de hoop om nog wat te
vinden, hoewel die hoop toch snel vervloog. Uiteindelijk kwamen we
weer bij de grof gebouwde bouwwerken van Joop en Felice op zo’n
6,5m diept, die mooi begroeid zijn met hele fijne tubularia en grote
zeeanjelieren. Nadat we deze uitgebreid hadden bekeken, keerden
we om en na een paar minuutjes had ik ons weer precies bij de trap
uit laten komen. Sterk staaltje navigeren al zeg ik het zelf….!
Na de wandeling richting de parkeerplaats praatten we nog wat na
over deze toch wat tegenvallende duik. Althans, het ontbreken van
de sepia’s dan. Verder was het toch een duik waarbij we veel gezien
hebben en toch hebben we beiden lekker gedoken. Dus het was
dan ook voor herhaling vatbaar.
Het was een heerlijk dagje vrij met prima weer, gezelligheid en
lekkere duikjes.
Maximale diepte 7m, temp. 16gr.C., zicht 0,5-1m, duikduur 85min. |
| |
