| Duik 430 (Zeelandbrug, 24-4-2013, 20.30u)
Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van Vanessa met
daarin de vraag of ik tijd en zin had om in deze week een of
meerdere duiken met haar te doen, want ze zou dan een weekje in
Zeeland zitten. Uiteraard had ik daar wel zin, echter wel
avondduikjes dan aangezien ik gewoon moest werken. We planden
voor de woensdagavond een laagwater duik bij de Zeelandbrug.
De kentering stond deze avond op een best mooie tijd, waardoor er
genoeg tijd overbleef om heel erg rustig aan te kunnen doen. Er
was ook tijd genoeg om even bij te kletsen, zonder te hoeven
haasten. Ook wel eens lekker, want dat is wel eens anders. Ik had
Vanessa ook gevraagd of ze van mij een nieuwe “profielfoto” bij de
Zeelandbrug wilde maken, want mijn huidige foto is gemaakt in een
zoetwaterplas…en dat kan natuurlijk echt niet…haha.
Zo gezegd, zo gedaan en we gingen daarna op ons gemak richting
het water, iets vroeger dan gepland en achter een paar Belgische
duikers. Het was vanavond rustig op de duikstek. Vanessa heeft nog
wel het een en ander op haar “afstreeplijstje”, dus ik voelde me
geroepen om haar te helpen om daar in ieder geval iets vanaf te
kunnen strepen. In dit geval een Zeedonderpadje, dat leek me te
doen! Met die missie in mijn hoofd gingen we naar de trap.
Toen we eenmaal via de onhandige instap te water waren en onze
vinnen aan hadden, gingen we onder. En ja hoor, ik was weer eens
wat vergeten….! Bij de eerste ademteug trok ik mijn 2e trap zo’n
beetje vacuüm…aaahhh, mijn kraan vergeten open te draaien. Snel
weer naar boven en met het schaamrood op mijn kaken moest ik
Vanessa vragen om de kraan open te draaien. Tjonge jonge, het
gaat de laatste tijd wel lekker zeg.
Bij de 2e poging ging gelukkig alles goed en begonnen we aan onze
duik. Het avondlicht was nog voldoende om het landschap te
kunnen zien, want het zicht was ook best goed! Eindelijk, dat is voor
mij lang geleden zeg. Ik had er al wel veelvuldig over gelezen in de
afgelopen week, dus ik was bang dat het wel eens over kon zijn.
Dat was dus niet het geval!
Meteen begonnen we de stenen te onderzoeken naar interessant
leven. Al snel vielen een aantal Galatheakreeftjes op die, brutaal als
ze zijn, op hun kenmerkende manier van onder een steen komen
kijken wat die vreemde wezen met hun lampen komen doen.
Eventjes laten ze het toe om ze te bekijken, waarna ze weer in de
schaduw verdwijnen. Tussen de stenen “zweefden” ook de nodige
blonde grondeltjes.
Vrij snel al vond Vanessa een paar Slanke waaierslakken, die ik dit jaar
nog niet gezien had. Dus dat was fijn om die mooie roodgekleurde
slakjes weer eens te vinden. Vanessa ging fanatiek met haar camera
aan de slag en ik keek ietsje achter haar naar wat andere stenen,
zodat ik haar zo min mogelijk zou storen en het mogelijke stof in
ieder geval weg zou stromen. Ik probeerde met mijn snoot wat
foto’s te maken van de tubularia, want die staan er in grote getale.
Op slechts 5m diepte deinde het helaas toch een beetje, waardoor
het een hele uitdaging werd.
Steen voor steen bekeken we daarna en zagen talloze Zilverblauwe
knotsslakken van een paar millimeter tot maximaal 1,5 centimeter
groot. Met een vaste hand en een beetje steun van een steen kon
ik er toch wat foto’s uitpeuteren en ging daarna verder op zoek.
Een Slanke waaierslak op de foto zetten was in dit geval mijn
volgende plan, maar geen van allen zaten ze in de goede positie. Erg
frustrerend is dat!
Bovenop een van de stenen vond ik een jong exemplaar van een
Zeedonderpad en toonde deze aan Vanessa, missie geslaagd zou ik
zeggen! Later in de duik zagen we er minimaal nog 4! Dus ze mag
niet klagen.
Na zo’n 45 minuten zijn we omgedraaid, omdat Vanessa aangaf het
toch wat fris te krijgen. Uiteindelijk vonden we op de terugweg nog
de nodige Dodemansduimen, Slanke waaierslakken, Vlokkige
zeenaaktslakken en wat kreeften, verscholen in de holen tussen de
stenen.
Na zo’n 68 minuten kwamen we weer boven, uiteindelijk hadden we
het dus toch best lang volgehouden! Voorzichtig klommen we weer
uit het water en genoten na van de duik. We hadden heerlijk relaxt
gedoken! Op de parkeerplaats praatten we nog wat na en even
later kwam ook Kaj uit het water, die was blijkbaar later
aangekomen. Aangezien we alle drie fotograferen, hadden we
genoeg gespreksstof en Kaj en Vanessa planden voor de donderdag
meteen een nieuwe duik.
Moe maar voldaan reed ik weer naar huis, aanstaande vrijdagavond
gaan Vanessa en ik weer een duik maken. De locatie weten we nog
niet….dat mag Vanessa beslissen, ik pas me wel aan.
Maximale diepte 8m, temp. 9gr.C., zicht 2-3m, duikduur 68min.
|
| |
