| Duik 420 (Sint Annaland, 24-2-2013, 20.15u)
Eigenlijk had ik me er niet meer op ingesteld, een duik op de
zondagavond. Buddy Gijs moest het helaas nog steeds af laten
weten door een aanhoudende verkoudheid en echt moeite voor
een andere buddy had ik nog niet gedaan. Toch was redelijk
spontaan een duik gepland op een van de mooiste duikstekken in
Zeeland, Sint Annaland.
’s Ochtends had ik mijn spullen nog gespoeld van de duik van
woensdag. Ja ik weet het, niet echt goed voor de spullen, maar ik
had het steeds maar uitgesteld en uiteindelijk had ik zin en tijd om
het te doen. Het weer zat ook niet echt mee, want wederom viel
er weer sneeuw en dus zag ik het duiken niet meer gebeuren. Toch
een beetje balen, want de laagwater kentering viel vanavond erg
goed en ik heb toch ook wel de drang om de eerste keer in 2013
een snotolf te zien en te fotograferen.
Tijdens afstruinen van Facebook zag ik ineens een foto van Bas
voorbij komen en reageerde erop en vrijwel meteen kreeg ik reactie,
waaruit ik kon opmaken dat ik een buddy voor de avond had
gevonden. Mooi! Snel mijn spullen weer bij elkaar gezocht en er voor
gezorgd dat mijn cap weer droog zou zijn in de avond. Na het
avondeten heb ik mijn spullen gepakt en ben naar Breda gereden
om Bas op te halen.
Hij had de snotolf bij Sint Annaland al gezien vorige week, dus ik had
een goede gids bij me. Ook had ik zijn muts nog in de auto liggen
van de vorige mislukte duikpoging bij de Bergse Diepsluis, dus alle
reden om met hem de duik daar te maken. Onderweg hebben we
bij gekletst en nog eens hartelijk gelachen om die mislukte duik.
Waar we niet echt om konden lachen was de natte sneeuw die
toch vrij hard naar beneden kwam . We hadden beiden niet echt zin
in een nat onderpak, dus we duimden maar dat het bij Sint
Annaland een stuk minder was.
Zoals verwacht, was de parkeerplaats leeg. Ik parkeerde de auto
dan ook heerlijk onder de lantaarnpaal, toen wij even werden
opgeschrikt door een vreemd uitziend persoon die heel duidelijk
onder invloed van alcohol of drugs was. Ik had echt even de twijfel
of we hier de auto dan wel onbeheerd moesten achterlaten, maar
na een tijdje verdween dit obscuur persoon toch in de verte. Op
ons gemak liepen we even naar de duikstek om te gaan horen of er
golfslag stond. Dit was niet het geval, dus onze hoop op een beetje
zicht was weer gegroeid.
Met onze duikspullen aan, trokken we ten strijde richting het
strandje. Het is ook hier toch echt pikkedonker en de wind die er
stond voelde guur aan. Het water was serieus laag en we moesten
bij het instappen dan ook even oppassen, dat we niet ineens over
het randje te diep in het water zouden zakken. Toen we onze
spullen gereed hadden, begonnen we onze toch richting het
westen, waar ergens rond de 4-5m diepte een snotolf met een
nestje te vinden zou moeten zijn.
Er stond nog een lichte stroming, waarvan we nu mooi gebruik van
konden maken. Het kostte geen moeite om de goede richting in de
drijven. We zakten af naar zo’n 6m diepte en speurden de
oesterbanken helemaal af. Aangezien ik wist dat de snotolf niet
dieper dan 5m zit, had ik wel het gevoel dat we niet te lang op 6m
moesten blijven, want dan zouden we hem gaan missen. Ik merkte
aan Bas, dat hij ook even moeite had om zich naar de snotolf te
oriënteren.
Het zicht was echt heel goed en dan komt deze duikstek toch echt
heel erg goed tot zijn recht met de vele sponzen, rechtopstaande
oesters en andere begroeiing. Zeeappels, krabben en een dikke
kreeft lieten zich goed bekijken. Ook vond ik nog een mooi eipakket
van de Wulk, waarvan ik goed een leuke groothoekfoto van kon
maken, zodat je ook goed de omgeving kon zien. Een eindje
verderop kroop een Wulk, die wellicht de eigenaar van die eitjes
was.
Na een klein half uurtje viel mijn lamplicht en dus ook mijn oog op
een grote rode vlek….ofwel, ik vond de snotolf. Ik seinde Bas dat hij
moest komen en meteen maakte ik de eerste foto’s. Wat een mooi
exemplaar is dit zeg en wat een mooi nest met diverse blaasgaten
erin. Helaas lag meneer snotolf mijn zijn kop van ons af en tegen een
andere oester, dus echt ideaal voor fotografie was het niet. Hij
maakte ook geen aanstalten om te gaan keren. Om beurten
maakten Bas en ik foto’s van de snotolf en van elkaar. Ik merkte dat
Bas tijdens mijn fotograferen boven me ging hangen en van mij een
foto maakte. Dat is ook wel eens leuk, want ik heb eigenlijk nooit
buddy’s met een camera.
We hebben zo’n 15min van de snotolf genoten en dat is eigenlijk
ook wel weer genoeg. Het is nu eenmaal een bewegingsloze vis en
door zijn positie niet echt aantrekkelijk voor meer foto’s. Bas seinde
dat we weer terug richting het strandje gingen en ik antwoorde
bevestigend. Aangezien de watertemperatuur slechts 1 graad
Celsius was, vond ik toch al wel dat we het weer goed uithielden.
Bij het strandje vond Bas een zwemmende pier die hij mooi belichtte
met zijn lamp en er ook een paar foto’s van maakte. Ik probeerde
dat ook, maar de instellingen waren niet echt ideaal en omdat ik het
toch vrij fris kreeg had ik ook weinig zin meer om er moeite voor te
doen. Mijn duikcomputer gaf zo’n 50min duiktijd aan toen Bas aangaf
dat we er maar weer uit moesten gaan. Ik vond het wel prima en
een paar minuten later kwamen we voldaan boven. Het was een
hele mooie duik met goed zicht en we hadden het doel van
vanavond ook bereikt!
Dat was de eerste snotolf van 2013, op naar de volgende!
Maximale diepte 6,5m, temp. 1gr.C., zicht 3+m, duikduur 56min.
|
| |
