| Duik 416 (Dreischor, 16-1-2013, 19.45u)
Afgelopen zondag was het weer al aan het omslaan na mijn duik bij
de Nieuwe Kerkweg, maar op maandag was het dan zover…. De
eerste sneeuw van de winter van 2012/2013 kwam uit de lucht
vallen. Dit zorgde weer voor de nodige chaos op de wegen en dus
was ik ook bang dat ik op mijn vaste duikavond niet in Zeeland zou
gaan komen. Gelukkig kwam dat toch goed, want ik had wel een
missie…namelijk het vinden van de jonge zeedonderpadjes net uit
het eitje of nog half in het eitje.
Mijn vaste buddy Frank kampt momenteel met een verkoudheid en
voorhoofdholte ontsteking, dus die moet eerst goed uitzieken. Ik
had daarom met Gijs afgesproken en ook met Kaj en Jos, via
Facebook. Uiteindelijk zou Gijs niet meer komen en zou ik dus met
Kaj en Jos te water gaan. Ik had ook al vernomen dat Peter en
Merel ook aanwezig zouden zijn. Thuis zette ik dus maar een flinke
pot koffie om mee te nemen.
Eigenlijk twijfelde ik thuis nog of ik wel op pad moest gaan, vanwege
de staat van de wegen. Je weet immers nooit echt wat je
tegenkomt. Gelukkig had ik al vernomen dat het in ieder geval tot
en met Nieuwerkerk goed te doen was, dus de rest geloofde ik ook
wel. Ik heb winterbanden onder de auto zitten, dus dat scheelt al
een hoop. De buitentemperatuur bij vertrek was -3 graden Celsius
en onderweg zag ik dat tot -8 kelderen. Ik dacht toen echt
nog….waar ben ik aan begonnen? Maar ik hield de moed er in en
besloot maar te kijken wat het zou worden. Er stond in ieder geval
totaal geen wind, dus ik wist ook dat de gevoelstemperatuur mee
zou gaan vallen. Eenmaal in de buurt bij de duikstek was de
temperatuur weer tot -2 “gestegen”.
Ik was de laatste van het stel die aankwam en we maakten dus
even een praatje met elkaar. Om niet te veel af te koelen door lang
buiten te staan, zijn we meteen de duikpakken aan gaan trekken.
Als je die eenmaal aan hebt, ben je voorlopig goed beschermd
tegen de kou. Ook het aantrekken van handschoenen tijdens de
voorbereidingen hoort daar bij, want met koude handen in je
handschoenen gaan staat garant voor een “kouwe klauwen duik” en
daar had ik weinig zin in.
Met zijn drieën liepen we naar de steiger en moesten in het donker
goed kijken waar we onze voeten zetten, aangezien er flink was ijs
lag her en der. We willen natuurlijk wel zonder kleerscheuren in het
water komen. Met deze temperaturen, de sneeuw en de duisternis
besef je wel hoe gek je toch eigenlijk bent van de hobby duiken en
onderwaterfotografie. Een paar jaar geleden zou ik een ander voor
gek verklaard hebben, maar nu laat ik me echt zomaar niet meer uit
het veld slaan als het gaat om de omstandigheden waarbij ik duik.
We spraken af elkaar goed in de gaten te houden en in de buurt
van elkaar te blijven. Dat is hier niet moeilijk natuurlijk en gaat
vanzelf. Ik ging als eerst te water en moest even moeite doen om
onder te komen. Later bleek dat ik mijn extra duiklamp vergeten
was en aangezien ik toch al niet al te veel lood bij me heb, merkte ik
dat toch. Eenmaal op 3 meter diepte ging het verder vanzelf. Kaj en
Jos volgde al snel en we begonnen onze zoektocht.
Mijn missie van vandaag was dus het vinden van jonge
zeedonderpadjes die net uit het eitje of wellicht nog net half in het
eitje zaten. Dus ik zwom eigenlijk meteen naar een reefball waarvan
ik wist dat je de nestjes van de buitenkant goed kon bekijken. Toen
ik bij dit nestje aankwam zat vader zeedonderpad nog steeds zeer
getrouw op wacht. Ik hoefde maar even te kijken en vond meteen
een jong zeedonderpadje wat al vrij rond zwom. Ook zag ik een paar
oogjes uit en eitje steken, dus ook die zou niet veel langer
“gevangen” zijn in zijn eitje en de wijde wereld in kunnen trekken.
Ik had niet in de gaten dat Jos achter mij netjes op zijn beurt aan
het wachten was, dus toen ik dat zag heb ik meteen plaats voor
hem gemaakt en hem even op de jonge zeedonderpadjes gewezen.
Een paar reefballs verder zag ik Kaj aan het werk en ben ik zelf even
wat andere dingen gaan fotograferen. Helaas lukte het vandaag niet
echt zoals ik had gewild. Ik miste in ieder geval al mijn Subsee +10
diopter vanwege een vochtprobleem aan de binnenkant, dus die
was voor garantie terug naar de winkel.
Uiteindelijk heb ik bij een ander nestje nog wat jonge
zeedonderpadjes gevonden, waarbij ik de grootste moeite had om
ze er op te krijgen en ze te kunnen belichten met de flitser. Het
was een behoorlijk onhandige positie. Na een tijdje vond ik het wel
welletjes en kreeg ik tot overmaat van ramp ook een flinke klets
zout water in mijn linkeroog toen ik mijn masker wilde klaren. De
tranen rolden door mijn masker en dat was voor mij wel het teken
dat het genoeg geweest was. Ik seinde naar Jos dat ik naar boven
ging. Gek genoeg had ik vandaag totaal geen last van koud, niet op
mijn lijf en ook niet aan mijn handen. Toen ik nog eens op mijn
duikcomputer keek tijdens de opstijging zag ik dat ik ook al bijna
70min gedoken had!! Wow, dat had ik niet verwacht, zeker niet
gezien de watertemperatuur van 4 graden Celsius. Je gaat er
blijkbaar toch aan wennen.
Na de duik hebben we nog gezellig wat na gekletst onder het genot
van een warme bak koffie. De terugweg ging voorzichtig aan, want
de temperatuur was gezakt tot -6 graden Celsius en er hingen flinke
mistbanken in de polder. Gelukkig liep ik niet veel vertraging op en
was ik na een dik uur weer thuis voor een warme douche.
Maximale diepte 8.5m, temp. 4gr.C., zicht 4+m, duikduur 70min.
|
| |
