| Duik 390 (Zoetersbout, 19-9-2012, 19.45u)
De vorige duik mocht ik nog wel denken dat we weer in ons oude ritme zaten, maar helaas melde mijn buddy Frank zich af door een verkoudheidje. Maar zoals bijna altijd was Gijs beschikbaar voor een duikje bij Zoetersbout.
Vanavond was ik 20minuten eerder op de duikstek dan afgesproken. Ik had blijkbaar toch wat tijd ingehaald op de snelweg en ik had mijn voorbereidingen ook al grondig gedaan. Op de parkeerplaats stond helemaal niemand. De buitentemperatuur was ook nog maar zo’n 14 graden, dus je begint al weer te merken dat de herfst zijn intrede doet…brrr. Snel heb ik mijn thermo ondergoed aangetrokken en mijn onderpak, zodat ik lekker tegen de wat gure wind beschermd zou zijn. Eenmaal aangekleed ben ik op mijn gemak op de dijk gaan kijken naar het water en heb daarna nog wat op de kop van de dijk staan turen.
Vanaf het oosten zag ik een bruinvis aan komen zwemmen, altijd leuk om te zien! Hij/zij bleef daarna een hele tijd enkele tientallen meters uit de kant om te jagen, je zag duidelijk dat hij/zij aan het jagen was. Toen ook Gijs gearriveerd was ontdekte hij een 2e bruinvis en hebben we nog heel even van het schouwspel staan genieten. Het water zag er op zich helder uit, maar er was wel wat golfslag van de schepen die voorbij kwamen.
Snel zijn we ons gaan omkleden om het niet nog veel kouder te krijgen. Ik moet er echt weer even aan wennen dat het ’s avonds al weer zo snel donker en koud wordt. Maar goed, het duiken hoeft er niet minder leuk om te zijn, dus met goede moed gingen we te water. We spraken af dat we linksom zouden gaan en maar zouden zien hoe het met de stroming uitkwam. Het was immer springtij, dus dan weer je nooit precies wat je tegen komt.
Links van de trap ben ik meteen gaan speuren naar eventuele jonge sepia’s, maar ik kon maar niets vinden. De inmiddels gebruikelijke aanwezigheid van pitvisjes gaf me echter weer dat vertrouwde gevoel, er waren er weer meerdere te vinden. Ik vind het mooie, opvallende visjes met en mooie tekening op hun lichaam. Helaas wilde het fotograferen niet helemaal lukken met de geleende camera, dus ik kreeg er maar 1 schamele foto uit gepeuterd.
De stroming was overigens meteen na de instap goed te voelen. Er stond een redelijk sterke stroming in oostelijke richting, wat feitelijk in tegengestelde richting was, want het was afgaand water. We konden dus een heel stuk richting de kop driften en ik moest me af en toe echt even goed tegenhouden om iets wat beter te kunnen bekijken of te fotograferen. Toen we dichterbij de kop kwamen, bemerkte ik dat de oostelijk stroming veranderde in een stroming die de neiging had je naar dieper water te duwen. Dit was niet heel sterk, maar je merkte het wel. We doken gewoon door een stuk verderop werd die stroming vrij abrupt veranderd in een stroming richting het westen…de stroming als gevolg van het afgaande water dus. Wat een vreemde situatie zeg, dit heb ik hier nog nooit meegemaakt en echt heel relaxt maakt dat de duik ook niet moet ik zeggen. Daarom kozen we ervoor om niet tegen die stroming in te gaan en dus weer om te keren.
Onderweg konden we wel genieten van het goede zicht, we hadden zeker 3m zicht en heel soms nog meer zelfs. De dijkwand met de oester begroeiing zag er nog steeds heel mooi uit en de bruine plooislakken zijn nog steeds aanwezig. Toch begint hun aantal al weer terug te lopen. Diverse kreeften lieten zich zien het aantal zeedonderpadden begint weer in aantal toe te nemen. Gijs vond een flink exemplaar van zeker 30cm, wat onder water uiteraard overkomt als een flinke jongen! Erg mooi om te zien. Ze zijn er weer in allerlei kleuren en patronen. Nog een paar maanden wachten en we kunnen de eitjes weer bewonderen!
Op de terugweg kwamen we uiteraard weer in de stromingspatronen terecht die ons naar het westen hadden geduwd. Dus moesten we toch een stukje door de stroming, wat het nodige sportmomentje opleverde. Uiteindelijk kwamen we weer bij de zanderige bodemstructuur in de buurt van de trap uit en probeerde ik nog wat leuke foto’s te maken van wat weduwroosjes en slibanemoontjes.
In de buurt van de instap bekeek ik onderwater Gijs zijn nieuwe bottomtimer van Liquivision, de “XEN”. Wauw, wat een gave display is dat zeg. Alles duidelijk te zien met verlichte letters en cijfers, daar wordt je jaloers van. Ik zou de duikcomputer van dat type wel willen, maar de prijs staat me helaas niet aan. Wellicht in de toekomst als dit soort display’s meer gebruikt gaan worden.
Na zo’n 70min staken we onze hoofden weer boven water en waren we het er over eens dat het toch een leuk duikje was!
Bij het omkleden en een sanitaire stop, schrok ik van een flinke lichtflits in de verte…het weer was aan het omslaan met regen en onweer. Op de weg terug naar huis werd ik dus getrakteerd op een flinke plensbui! Bah….ik haat de herfst en winter! Toch zal ik me er op moeten instellen.
Maximale diepte 10m, temp. 17gr.C., zicht 3-4m, duikduur 70min
|
| |
