| Duik 373 (Den Osse Kerkweg, 16-7-2012, 19.45u)
Het zit me niet mee, plan je een duik naar Burghsluis, krijg je een herfststorm voor je kiezen met windkracht 6 en windstoten van windkracht 8.....we kozen dus maar eieren voor ons geld en gingen naar Den Osse Kerkweg.
Mijn buddy Gijs was over de OS-kering naar Schouwen-Duiveland komen rijden, dus hij kon de situatie onderweg naar Burghsluis goed inschatten. Toen hij meldde dat het echt heel slechts was, baalde ik ontzettend om te moeten uitwijken naar de Grevelingen, maar mijn verstand had inmiddels ook al wel bedacht dat we maar een andere keer naar Burghsluis zouden moeten gaan. Het zicht en de condities waren nu eenmaal gewoon bizar slecht. Omdat we de plannen onderweg wijzigden kon ik op tijd de juiste route richting Den Osse kiezen.
Op de duikstek aangekomen trof ik een lege parkeerplaats aan, wat eigenlijk ook niet gek was naturlijk. Ik had even het gevoel dat we de enige duikers in heel Zeeland zouden zijn....het zag er zo uitgestorven uit en dat op 1 van de drukste duikstekken van Zeeland (althans, in het weekend).
Ik ben snel even de dijk op gelopen om te kijken wat hier de condities waren en zag dat het hier ook wel wat golfde, ik verwachtte dus ook hier geen superzicht, maar al snel beter dan bij Burghsluis.
Na een paar minuten kwam Gijs er ook aan en hebben we de auto's maar dwars op de parkeerplaatsen gezet, zodat we toch een beetje droog konden omkleden.
We zijn naar de steiger gewandeld en Gijs sprong er snel in, maar ik koos gewoon de trap, want met een relatief zware cameraset om je nek maak ik niet graag zo'n sprong. De kans dat ik mezelf ermee raak is groot en het kan ook sneller beschadigd raken.
In het water aangekomen bleek het zicht inderdaad niet heel erg goed voor de Grevelingen, maar na de duik van gisterenavond in De Winput van Lage Zwaluwe, was ik allang blij met meer dan 2m zicht.
We zijn meteen wat gaan scharrelen en langzaam richting de reefballs gegaan. Ik zag meteen een flinke puitaal wegschieten, wat weer lang geleden was dat ik die gezien had. Ook vond ik een mooi exemplaar van een groene wierslak. Goed begin dus! Fotos maken ging hier nog niet door de deining
als je niet uitkeek, werd je gewoon zeeziek
haha.
We voelden door de wind toch een beetje stroming en hoefden dus weinig te doen om die kant op te gaan. In het begin zag ik zoveel zand, dat ik mezelf even afvroeg waar het interessant gedeelte zou beginnen. Maar gelukkig kwamen we al snel bij het oude zeedijkje en eenmaal daarover hadden we een mooi wandje om te gaan speuren. We gingen vanaf hier weer richting het westen en even later vonden we dan ook wat reefballs.
Het zicht wisselde heel erg, vanaf 6m diepte was het zeker 3-4m en daarboven was het echt een stukje minder. Toch kwamen we op 7-8m diepte ook af en toe een slechter stuk tegen, vreemd eigenlijk aangezien we de enige duikers waren en je zou verwachten dat het op 1 diepte wel hetzelfde zou zijn.
Tussen de oesters en op de reefballs zaten ontzettend veel botervisjes, krabben, kreeften en het andere gebruikelijke spul. In een holletje zat heel stoer een gewone zeedonderpad van flink formaat en een holletje verder zagen we nog net de kop van een paling. In het water zweefden tal van kwallen. Veel ribkwallen en af en toe nog een oorkwal. Ook een paar dode kompaskwallen waren te vinden, die ten prooi waren gevallen aan de bloemdieren.
De duik verliep heerlijk rustig en ik was toch echt weer blij in zout water te kunnen duiken na bijna 1 maand niet in Zeeland te hebben gedoken door allerlei omstandigheden, die ik hier maar buiten wegen laat. Ik had dus nog een stukje frustratie te verwerken zullen we maar zeggen.
Na 94minuten kwamen we iets te ver ten westen van de steiger weer boven en besloten dus onder water de steiger te gaan benaderen, zodat we niet in die golfslag hoefden te zwemmen aan het oppervlak. Een paar minuten later waren we weer bij de steiger en merkten we dat de wind nog harder was geworden. Toen we bovenaan de trap aankwamen zagen we tot onze verbazing dat er nog 2 buddyparen aan het omkleden waren om nog een duik te doen. Die gingen dus nog redelijk laat te water en we voelden onszelf ineens niet meer zo heel gek om met dit weer te duiken...haha. Bij de auto aangekomen bleek 1 van de Belgische duikers voor mij een oude bekende te zijn, Dirk. Met hem heb ik reeds een paar duiken gedaan in voorgaande jaren. Nadat we even snel hadden bijgepraat ging hij met zijn buddy richting duikstek.
Al met al was het dus toch een lekker duikje, ondanks dat het niet op mijn favoriete duikstek Burghsluis was. Maar het zoute water op zich was vanavond al voldoende om mijn frustraties voor een gedeelte weg te nemen. We spraken af dat we ook morgenavond zouden gaan duiken, als de gezinsagenda dat zou toelaten.
Maximale diepte 8m, temp. 18.gr.C., zicht 1-4m, duikduur 97min.
|
| |
