Duik 868

Na vorige week had ik nog wat goed te maken bij Dreischor. De laatste duik van het jaar wordt dus het gemaal. Even twijfel ik of we wel moeten gaan, want er is 35 mm regen voorspeld en windkracht 6 met stoten naar windkracht 7. Gelukkig trekt de regen eind van de ochtend al weg en ligt Dreischor qua wind ideaal. We hebben de stek helemaal voor ons alleen. Met dit weer natuurlijk niet heel vreemd. Achter de dijk ligt het water er prima bij. Snel omkleden, want aan deze kant giert de wind ons om de oren. Binnen 20 minuten klauteren we de dijk over en kan de laatste duik beginnen. We vinden binnen een minuut de eerste rolsprietslak, maar voor we er een vinden die ideaal zit zijn we weer even verder. Mariëlle maakt de plaatjes en ik zoek naar gunstig zittende bifida’s. Mariëlle laat af en toe wat zien. Op de display ziet het er heel fraai uit. Vandaag ons allerkleinste snootje erop geschoven. Zelf lukt het me hier niet mee, maar Mariëlle heeft het beter onder de knie. Na 25 minuten zwemmen we over het dijkje en gaan we een paar meter de diepte in. We vinden een oranje drietandkalkkokerworm, die mooi aan de binnenzijde van een oester zit. Mariëlle is weer even bezig en ik scharrel wat rond. Het zicht is vandaag rond de acht meter en mijn computer geeft 5 graden aan. We vervolgen onze weg naar het gemaal en zoeken daar naar knotsslakjes. Helaas kunnen we deze niet vinden. Wel diverse spookkreeftjes en onder het gemaal springen duizenden garnalen rond. Net voor het gemaal slingert nog een visje rond. Volgens mij een stekelbaarsje dat niet heel lang meer mee zal gaan. Vermoedelijk door het gemaal naar buiten geperst. Alweer 50 minuten onder water en Mariëlle haakt de camera los en geeft aan dat ze zo terug gaat. Ik neem hem over en ga nog even een kwartiertje foto’s maken. Eerst de garnalen en later probeer ik de groene wierslakken in het ondiepe stuk te vereeuwigen. Het mini-snootje gaat eraf, want daar bak ik nog steeds niets van. Na ruim 70 minuten is het prima. Het begint fris te worden. De laatste duik van 2018 zit er op. Het is een mooi duikjaar geweest. Zodra ik het muraltmuurtje weer over klim, giert de wind me weer om de oren. Toch bijzonder dat je hier onderwater helemaal niets van meekrijgt.

Brrrr, het is rond het vriespunt als ik bij gemaal van Dreischor uit de auto stap. Rap omkleden en snel het water in, voordat ik snel afkoel. Als ik klaar ben met omkleden komt er net een duiker het water uit. Even een kort praatje en ik begrijp dat het water 6 graden is, het zicht is 4 à 5 meter en het leven onderwater wat stilletjes. Prima weer dus om foto’s te maken van de slanke rolsprietslakken, die er in overvloed zijn. Ik ga gauw de trap op en heb er heel veel zin in. In mijn enthousiasme struikel ik op de trap en val ik naar links. Ik probeer gelijk weer over eind te komen, maar zit op een of ander manier met mijn fleskraan vast in het prikkeldraad. Wat een kluns, ik kan geen eens traplopen. Gelukkig komt mijn belgische collega-duiker mij helpen en bevrijd me uit deze lastige positie. Even checken: Camera, flitser, trimvest en droogpak , alles lijkt te functioneren. Alleen mijn linkerknie voelt wat beurs. Ik bedankt mijn tijdelijke buddy en heel rustig loop ik naar het water. Geen stommiteiten meer vandaag neem ik mij voor. Op een meter diep kijk ik eerst heel goed naar camera en de flitser en ik zie nergens bellen uitkomen. Wel blijkt het linkerhandvat van de flitser verbogen te zijn. Nu even onhandig maar dat is thuis wel te repareren. Het ondiepe stuk zit vol met de slanke rolsprietslakken en ik ga aan de slag met een mooi exemplaar boven op het roodwier. Ik wil netjes inzoomen en shit de camera reageer niet. Shit, toch schade denk ik verschrikt??? Na een paar minuten proberen wordt het me duidelijk wat er aan de hand is:. ZOOMRING VERGETEN !!! Vandaag dus een kluns in het kwadraat. Daar gaan de fotoplannen voor vandaag, want de lens staat helaas helemaal uitgezoomd. Teleurgesteld duik ik verder richting het gemaal en laat me zakken naar een meter of negen. Ik zie veel geknikte aasgarnalen en een mooie kleine zeenaald die langzaam rond zwemt. Ik besluit toch maar te gaan fotograferen. Allebei de macro-lensen erop en volledig uitgezoomd. Rare instelling, maar het is niet anders! Misschien kan ik van het weekend nog wat croppen en komt er nog wat moois uit. Lastig om de beweeglijke zeenaald te belichten met het snootje, slechts éénmaal krijg ik het licht netjes op het zeenaaldje en dan schiet het beestje een holletje in. Vervolgens besteed ik nog wat tijd met de wat grotere aasgarnalen en de weduwenrozen op het gemaal. Ik heb het inmiddels best wel naar mijn zin en baal ervan dat ik eruit moet omdat de lucht bijna op is. Ik had vandaag maar een 7 liter fles (200 bar) meegenomen in de veronderstelling dat een uur voldoende zou zijn. Binnenkort maar weer terug met zoomlens en beter gevulde fles is het plan. Heel rustig beklim ik de trap. Mijn belgische redder in nood zal inmiddels wel weg zijn, dus geen foutjes meer!

Vandaag besluiten we richting het Gemaal in Dreischor te gaan. Het zicht is vermoedelijk nog steeds goed, dus kunnen weer lekker aan de slag met de groothoek. Zowel bij de Dreischor-Parking en het Gemaal is niemand. Snel omkleden en het heldere water in. Als we ons onder laten zakken en richting het dijkje zwemmen verschijnt er al negen graden op de computer. Brrrr, het gaat snel naar beneden. We volgen het dijkje onderwater richting het gemaal en doen ons best om de Hermea Bifida (Slanke Rolsprietslak) te vinden. Helaas kunnen we het slakje niet vinden. Als we bij het Gemaal aankomen ga ik tussen en naast de palen hangen en Marielle schiet een aantal plaatjes. Vandaag is er geen zon en alles ziet er erg grauw en grijs uit. Hoewel het zicht tussen de 6 en 8 meter bedraagt, hangt er toch veel troep in het water. Best jammer, want zo'n groot object is erg lastig uit te lichten met onze kleine flitsers. De zon hebben we hard nodig. Marielle geeft het op en geeft de camera aan mij en maakt duidelijk dat ze op zoek gaat naar de Hermea Bifida. Ik probeer het nog even, maar echt goede foto's gaan het niet worden. Via het duikje ga ik weer terug op zoek naar Marielle en de slakken. Ik zie veel hele grote Groene wierslakke. Verder diverse grondels die al wat trager aan het worden zijn. Ik maak nog wat landschapsfoto's van de wieren en begroeiing. Deze zien er nog redelijk fris uit. Marielle heeft bij een begroeide paal eindelijk de slak gevonden. Knap gevonden, mij is het niet gelukt. Na ruim zeventig minuten heb ik het behoorlijk fris. Volgende keer de wanten weer aan en een extra laagje.

zicht 1-3 mtr, paling

zicht 2-5 mtr, flinke rode donderpad