| Na de storm van vorige week hopelijk weer wat beter zicht. De Oosterschelde laten we vanwege de sterke bloei maar even links liggen en we gaan een kijkje nemen bij de Nieuwe Kerkweg. Het restaurant is inmiddels aardig verbouwd en mooi geworden. Het blijkt opvallend rustig. Slechts vier duikers die net het water uitkomen en nog vier die het water in gaan. We toppen de flessen op, want we we willen de diepte in. Als we bij de steiger aankomen ziet het water er best helder uit. Er staan een lichte windje op de kant. Via de linker zijtrap gaan we te water en we duiken richting de rode boei. Het zicht is de eerste acht meter wat minder, maar dieper hebben we zeker twee volledige lengtes schat ik, dus rond vier meter. Langzaam gaan we dieper en dieper. Opvallend is dat er heel veel roodwier is, dat gewoon door loopt tot een meter of twintig. Zou dit misschien het nieuwe roodwier betreffen dat recent in de Grevelingen terecht is gekomen. Het zogenaamde Teer pompoenwier. Geen idee, ik heb weinig verstand van wieren. Veel bijzonder leven komen we niet tegen. Af en toe een tergipes met eitjes. Dieper dan 20 meter wordt het zicht weer minder, dus dieper gaan we niet en dan langzaam weer wat ondieper. Ik zie een heremietkreeftje, dat alweer best lang geleden dat we er eentje zagen. Ze zijn best schaars aan het worden. Zeker in de Oosterschelde zie je ze bijna niet meer. Marielle vind nog wat hoefijzerwormpjes en een steur garnaal en laat me een klein kwalletje zien, dat door een anemoontje is gevangen. Later beseffen we dat het een parrasolkwalletje was. Rond de 12 meter komen we bij een leuk stuk van het rif met veel rotsen, scheuren en gaten. Ik zie een paar flinke kreeften en het lijkt wel of we in Noordzeekrab-city zijn aanbeland. Overal waar je kijkt zitten enorme noordzeekrabben. Leuk is ook de vele geel-oranjesponzen hier. We duiken alweer ruim drie kwartier en besluiten terug te gaan naar de dijk. Het zicht wordt langzaam minder. We zien diverse blonde grondels en af en toe een jonge botervis. Ik vraag me onderweg ook af waar al die zwarte grondels zijn, die ik vroeger altijd tegen kwam. We komen aan bij het dijkje en slaan af richting het oosten. Ik zoek naar de dahlia en even later kom ik hem tegen op het wandje. Marielle schiet een paar macro’s en dan wil ze de camera aan mij geven. Ik schud nee hoor. We liggen er al dik een uur in en ik moet nodig naar toilet. Het is prima geweest. We duiken schuin richting de steiger en krabbelen een paar minuten later het water uit. Bij de parkeerplaats is het nog steeds rustig. Er zijn slechts twee duikers bij gekomen, deze hebben zo meteen de Nieuwe Kerkweg voor hun alleen. |
| |
