| Na een duikje bij de Zeelandbrug gelijk doorgereden naar Den Osse om op zoek te gaan naar adderzeenaalden. Inmiddels heb ik ruim 900 duiken om mijn naam staan en slechts eenmaal een adderzeenaald mogen begroeten. Ik heb begrepen dat er aardig wat exemplaren zijn gespot bij de Nieuwe Kerkweg dus fingers-crossed. Ik ben alleen als ik aan de waterkant sta. Hmmmm, de wind staat wel hard op de kant. Ik laat mij zachtjes zakken en besef dat het ondiep niet heel handig duiken en/of fotograferen gaat worden. Het water deint enorm. Balen, ik zie talloze groene wierslakken, maar fotograferen gaat niet lukken. De slakjes stuiteren in het rode wier heen en weer. Ik besluit de diepte wat op te zoeken. Vanaf vijf meter is de deining weg en is het zicht ook een goede vier meter. Lekker hoor! Ik besluit weer eens bij de twee dahlia's te gaan kijken. De eerste vind ik rap, maar de tweede duurde toch wat langer. Hij zat wat verder dan ik me herinnerde. Na de zeedahlia's even de bollen afgestruind. Het is duidelijk herfst en het wordt al wat kaler. Ik kom veel noordzeekrabben tegen, een steenbolk, die zich probeert te verstoppen. Helaas geen adderzeenaald, maar wel een grote zeenaald op het zand, die even wil poseren voor een foto. Langzaam ga ik weer terug richting de steiger. Ondiep wordt het zicht weer heel matig en zet ik flink het tempo erin. Foto's gaan het hier toch niet meer worden. |
| |
