| De laatste duik zijn we op zoek geweest naar de zeepaardjes bij Anna Jacobopolder. Helaas liep dit helemaal mis, waardoor er vandaag toch wat twijfel is om weer op zoek te gaan. Dinsdagavond krijg ik nog een tip dat er een mooie geel paardje op het vierde tentje rond tien meter bij Zoetersbout zit. Vooruit maar weer denk ik. Na een duikloze zomer waarin talloze paardjes werden gespot staat de familie de Kok nog steeds op nul. Bij zoetersbout staan twee auto's en het is een behoorlijke modderbende, omdat de aardappelen gerooid worden. Gauw omkleden en het water in, er zit een zeepaardje te wachten denk ik. Pffff, het is springtij en ook nog laagwater, wat een onhandige instap is het dan bij Zoetersbout. Gelukkig kom ik er zonder kleerscheuren in en laat ik me onderzakken. Het zicht is niet goed, maar ook niet slecht. Ik schat rond de twee meter. Ik laat met snel zakken naar 9 à 10 meter en ga op zoek naar de tentjes. Ik heb hier al een paar jaar niet meer gedoken, dus hopelijk kan ik ze snel vinden. Hmmmm, denk ik na ruim tien minuten langzaam peddelen. Ik zal er toch al geweest moeten zijn. Ik zwem weer terug, alleen nu anderhalve meter ondieper. Als ik merk dat ik bij de nol ben, baal ik behoorlijk en ik keer opnieuw en ga weer een meter ondieper. Inmiddels staat mijn klokkie op 35 minuten. Rond de 7 à 8 meter is het zicht echt knudde. Vreselijk, ik zie soms geen hand voor ogen. 30 tot 50 cm, meer zicht heb ik niet. De tentjes ga ik zo natuurlijk nooit vinden. Na 50 minuten klaart het zicht weer op en besef ik dat ik nu weer veel te ver doorgedoken ben. Ik ben er klaar mee en zwem tussen de 6 en 7 meter terug naar de instap. Ik wil er snel uit, fles vullen en nog een duikje gaan maken bij de Nieuwe Kerkweg. Ik zie nog een zeenaald en besluit nog een foto te maken, zodat ik toch nog een plaatje van deze duik heb. Als ik klaar ben, zwem ik verder en zie ineens een sepiatentje staan. Ik speur het tentje helemaal af, maar vind geen paardje. Ik ga weer verder en ontdek een paar meter verder weer een tentje op 6,5 meter. Er komen van de andere zijde twee duikers aan, die gelijk gaan liggen. Ik zie het zeepaardje zitten. Hoe is het mogelijk, denk ik. Ik besluit toch maar niet naar de Kerkweg te gaan en even te blijven hangen. Ik lig er inmiddels wel al 65 minuten in. Hopeliijk kijken die duikers niet te lang rond bij het tentje. Het zicht is inmiddels weer hopeloos, dus foto's gaan het nog niet worden. Na ruim een kwartier vertrekken ze. Bijna 80 minuten op mijn klok en ik heb het een beetje fris. Het getij trekt langzaam alle stof weg en daar zie ik het gele knaapje zitten. Gedurende 20 minuten maak ik diverse foto's. Hierbij veel wachten op een goed moment om een plaatje te maken. Tweemaal verhuist het diertje van stokje en zie ik hem happen naar kleine kreeftjes. Helaas ben ik steeds te laat om een foto te maken van het zwemmoment. Inmiddels ben ik zwaar in de reserve beland en zie ik dat ik al 1 uur en 48 minuten in het water lig. Tijd om afscheid te nemen van de gele rakker. Ik begin gelijk aan de veiligheidsstop. Het water staat alweer wat hoger, maar het water uitkomen blijft hier zeer onhandig. Nieuwe kerkweg laten we maar voor wat het is, denk ik tevreden. |
| |
