| Net als vorige week weer super lekker duikweer. Na het zoetwateravontuur weer terug bij de vertrouwde zeelandbrug. Het zit tegen springtij aan, dus het water staat lekker laag als je bij de trap onder de brug te water gaan. Als het stof van het instappen is weg gestroomd zien ik het zicht optrekken naar meer dan drie meter, dat wordt heerlijk duiken. We gaan richting de pijlers. Op een meter of vier zie ik al de eerste zeeabrikoos. Jeetje die verspreiden zich snel. Een stukje verder zit een enorme vlokslak. Helaas zit het met rinoforen naar beneden, dus duiken we maar door. Bij de peiler scharrelen we wat rond. De tubelaria staat er weer heel fraai bij. Er schiet nog tweemaal een donderpadje voorbij als je tussen de peilers door gaan en de diepte opzoeken. Het is duidelijk voorjaar en alles ziet er weer fris en fruitig uit. De Harlekijnslakkenplaag is nog lang niet over. Plotseling hoor ik Marielle roepen. Wow, die is heel blij en zwaai heel enthousiast met haar lamp. In drie slagen ben ik bij haar. Marielle wijst een gevlekt koffieboontje aan. Wat een mooi slakje. Schitterend, ik kijk nog even met mijn loep en dan kan Marielle haar gang gaan met de foto\\\'s. Na een paar minuten het ok teken en ons eerste koffieboontje is vastgelegd. Rond de 12 meter scharrelen we over de vlakte. Erg mooi allemaal! We zien zeeabrikozen en zuurstokzakpijpjes al naast elkaar groeien. Een stukjes verder een slanke waaijerslak. Persoonlijk vind ik dit een van de mooiere slakken. Paar meter verder staat een Sponspootkrab ons aan te kijken. Helaas gaat jij op een bijna onmogelijke plek zitten, zodat Marielle flink aan het tobben is om het beestje vast te leggen. Eindelijk stopt ze en ik ben benieuwd wat ze ervan gemaakt heeft, maar dat zie ik vanavond thuis wel.. Langzaam weer wat ondieper en we gaan op de terugweg. Hier veel pauwkokerwormen en paarse kokerwormen. Als we bij de bij de sepiatentjes aan komen is het rif een stuk minder mooi. Hier is het veel kaler en we zwemmen snel door. Marielle komt naar me toe en haakt de camera aan mijn jacket vast. Een uur gedoken en ze gaat eruit. Ik knik en sein dat ik nog even tussen de pijlers ga neuzen. Drie minuten later ben ik er en zie een bekende heel geconcentreerd met de tubelaria bezig. Paar meter verder vind ik een brede ringsprietslak en kan ik zelf ook aan de slag. Naar een zes foto\'s buigt de slak naar beneden met zijn kop achter een oester. Jammer en ik duik weer verder. Tussen de pijlers vind ik nog een afgekloven bosjes tuberlaria. Met de loep ga ik op zoek en yes ik vind eindelijk weer eens een gymnota. Dat is alweer een tijdje terug. Het slakje is klein en ik heb de grootste moeite om hem door de zoeker te vinden en de snoot te richten. Uiteindelijk maar zonder de snoot, want ik wil het beestje vast kunnen leggen. De manometer staat heel diep in de reserve. Het is maar vier meter, maar veel langer moet het natuurlijk niet gaan duren. Nog een klik en zoef naar de trap en er uit. Marielle staat me bij de auto als enthousiast op te wachten. Mooie duik he, volgende week weer? |
| |
