| 2018-45 Vandaag weer het water in. Vanwege de zomervakantie in het hoge Noorden zes weken niet gedoken. Het is lang geleden dat mijn spullen zo droog waren. Eerst de fles vullen en aan de waterkant met diverse bekenden een praatje gemaakt. Het onderwerp is onder andere de zeepaardjes die ook dit jaar weer bij de Zeelandbrug zitten. De kentering is alweer zo’n 20 minuten voorbij voordat ik in het water stap. Het is heel druk als ik naar links kijk. Iedereen is blijkbaar op zoek naar het paardje. Ik ga even dit kant op, maar na 10 minuten besluit ik het toch wat dieper te gaan. Met al die duikers is het toch behoorlijk stoffig. Ik laat me afzakken naar de overgang op zo’n 11 meter. Heerlijk om met vier meter zicht rond te kijken. In mijn vorige vier duiken was het zicht steeds zo’n 0,5 meter, dus dan waardeer je dit helemaal! Ik zie diverse harlekijnen. Ze zijn niet groot, maar het blijft een schitterende naaktslak op te zien. Foto’s hiervan hebben we inmiddels al meer dan genoeg, dus ik besluit hier geen energie in de steken. Op de vlakte zie diverse jonge sepia’s. Ze zijn behoorlijk schichtig, maar af en toe blijft er een rustig liggen en ik besluit toch wat foto’s te maken. De foto’s van de sepia’s in het voorjaar waren namelijk niet zo’n succes. Talloze pauwkokerwormen en paarse kokerwormen kom ik tegen. Zeker als je op de paarse gaat letten, zie je er steeds meer. Na ruim een half uur beginnen er steeds meer brokkelsterren te verschijnen en ik besluit wat op te stijgen en weer richting het westen te duiken. Ik zie een mooie zeedonderpad en ineens flitst er een zeebaars voorbij. Tja, daar moet ik ooit ook nog eens een goede foto van zien te maken. Ik kom bij een rotsblok dat helemaal vol zit met de kleine paarse kokerworm. Ploep ploep, ploep……, alles is in getrokken. Ik besluit even te blijven wachten en één voor één komen ze weer naar buiten. Het kost even wat tijd, maar op een gegeven moment kan een mooie close-up maken. Stukje verder zie ik een mooie gekleurde zeedonderpad. Ik zoek een gunstige fotohoek en als ik deze net gevonden hebt, tikt iemand op mijn schouder. Het is een bekende, die vraagt of ik naar het zeepaardje wil komen kijken. Ik ben de zeedonderpad gelijk vergeten en zwem achter mijn gids aan. Even later word ik netjes bij de manege afgeleverd. Er liggen al vier duikers ter plaatse, dus ik besluit wat rond te scharrelen om de fotograaf zijn moment te gunnen. Even ga ik er scheef boven hangen en het kost me even wat moeite voor ik het paardje gevonden heb. Nu ik weet hoe het beestje zit, ben ik blij dat ik maar één flitser heb gemonteerd. Tis best krapjes. Ik beslis hoe ik mijn foto wil gaan maken. Het hele zeepaardje moet er op inclusief zijn omgeving. Zo realistisch mogelijk, dus de snoot eraf, zodat ik alles gelijkmatig kan belichten. Even een proeffoto om een stukje spons en ik ben er klaar voor. Nu alleen nog wachten op mijn beurt. Ik ging als laatste het water in en heb vermoedelijk meer lucht dan de meeste hier, dus mijn tijd komt nog. Na kwartiertje krijg ik een seintje. Rustig bekijk ik het kleine wondertje. Inmiddels heb ik al aardig wat zeepaardjes gezien, maar het blijft toch een bijzondere verschijning onder water. In eerste instantie zit het paardje achter het stokje, maar langzaam draait hij/zij erom heen. Ik maak een foto en pas nog wat aan de flitser en dan schiet ik nog zeven foto’s, waarbij het beestje netjes in de lens kijkt. Ik ben blij en snel tevreden met mijn foto. Naast mij zie ik weer iemand die ik al jaren ken. Duidelijk dat ze heel graag een plaatje wil maken. Ik maak plaats, want ik heb toch nog genoeg lucht. Langzaam wordt het weer iets drukker en er verschijnen ook weer een tweetal sepia’s. Eentje gaat zelfs weer eieren afzetten. Bijzonder allemaal. De fotograaf is weer weg en er komen nog vier duikers aan, die het zeepaardje om de beurt bekijken. Na tien minuten is iedereen weg en geniet ik op mijn gemak van het diertje. Maak nog ene vijftal foto’s, maar op de eerdere foto’s zit een zeepaardje beter. Inmiddels is het ruim 2 uur na de kentering en zit de duiktijd al in de drie cijfers. De stroming valt reuze mee en ik peddel rustig terug en kom als laatste uit het water. Omkleden, een aantal gezellige vakantie- en zeepaardenpraatjes en dan snel weer naar huis. |
| |
