| Vorige week vielen onze duikplannen in het water vanwege de storm.Deze week veel rustiger weer, maar met 1 graad wel behoorlijk fris. De kentering valt niet goed, dus kiezen we maar weer eens voor Anna Jacobapolder. Ditmaal niet de haven in, maar rechts bij de steiger. We gaan eerst een kijkje nemen bij de steigerpalen. Een van de palen zit helemaal vol met vlokslakken. Zoals meestal zitten ze verre van fotogeniek ergens tussen gepropt. Ik zie een mooi eisnoer en een stukje verder een slak die zijn koppie even omhoog doet. We zwemmen verder als ik Marielle ineens hard hoor rammelen. Yesss, een mooie jonge snotolf zit ons vanaf een stukje broodspons aan te staren. Hij blijft rustig zitten, maar als de camera te voorschijn komt, draait hij zich om. Het bekende spelletje is weer begonnen: wanneer draait hij en kijkt hij op? Snel klik, ach weer net te laat. Wie gaat er winnen, het kleintje snotaapje of de grote zwarte reuzin met de enge camera. Na 20 min houdt Marielle het voor gezien en bekijk ik het snotolfje even op mijn gemak door mijn loep. Rare is dat hij nu wel blijft kijken, nu hij zeker weet dat er geen foto gemaakt wordt. We duiken nog even onder de steiger door waar Marielle nog een fel gekleurde donderpad ziet. Vervolgens gaan we rustig naar het noorden en zakken naar een meter of negen. Ik zie dat de watertemperatuur slechts 4 graden is. Jemig, dat is toch wel rap afgekoeld in twee weken. Het rif ziet er doods uit. Ik kom een paar krabben tegen en wat zeeappels. We keren om en zwemmen weer richting de steiger. Misschien kunnen we het snotolfje weer terug vinden, denk ik als ik de camera aangereikt krijg. We zoeken samen, maar helaas we vinden hem niet meer. Als Marielle eruit gaat blijf ik toch even doorzoeken en ineens is het snotaapje er weer en ik daag hem ook uit voor hetzelfde spelletje. Ik denk dat ik met 25 - 2 verloren heb, maar met die twee goals ben ik reuze blij. Ik zeg gedag en ga rap het water uit, want we moeten snel naar huis voordat de regen/ijzel begint. |
| |
