| Duik 622 (‘t Koepeltje, dinsdag 14-7-2015, 20.30u) Na het debacle van vorige week bij Zoetersbout, gaan we weer met hernieuwde hoop richting Zeeland. Door het slechte weer van de afgelopen twee dagen twijfelen wat een goede keuze is. We besluiten in de auto pas te beslissen waar we naar toe rijden… De duik bij Zoetersbout vorige week woensdag was dermate waardeloos voor wat betreft het zicht, dat Goof al na dertig minuten op de kant stond en ik na veertig minuten. Beiden hebben we geen foto’s kunnen maken, dus dat was een gevalletje “snel weer vergeten, zonde van de tijd”. Vandaag hebben we ook twijfels en we weten allebei niet goed wat wijsheid is of waar we zin in hebben. Een aantal duikstekken passeren de revue, maar net voor de afslag richting de A16/A17/A59 besluiten we dat we bij Burghsluis willen gaan kijken dus ik zet koers voor het eiland Schouwen-Duiveland. Onderweg zien we dat de windmolens niet eens zo hard draaien, we hadden verwacht dat de westenwind wat sterker zou zijn. Als we langs de Oosterschelde rijden richting de Plompetoren zien we een mooi rustig wateroppervlak en krijgen we wat hoop. Een tussenstop bij duikstek Plompetoren doet onze hoop echter verdwijnen, we zien duidelijk de modder aan het oppervlak en de rest van het water ziet er ook te licht uit, veel stof dus. Bij Burghsluis besluiten we daarom ook maar even bij de instap te gaan kijken, ook hier ziet het eruit alsof de Oosterschelde in een modderstroom is veranderd. Snel besluiten we naar het Grevelingenmeer te rijden en eens bij het Koepeltje te gaan duiken. Dat is erg lang geleden voor mij en Goof heeft er überhaupt nog nooit gedoken. Mooi, goed plan! Er zijn wat mensen die op hun bootje in het haventje zitten te genieten van hun rust en een jong stel is een potje aan het tennissen op de parkeerplaats, er is wat bedrijvigheid zo in de zomer. Ik vertel Goof waar ik altijd te water ga en dat is een opluchting voor hem, even dacht hij helemaal naar de steiger te moeten lopen en dat is natuurlijk een flinke wandeling. Maar wij tuigen onze spullen op om net naast de haveningang te water te gaan en dan in oostelijke richting te duiken. Helaas trek ik mijn siliconen polsseal kapot, maar gelukkig heb ik ook mijn droogpakhandschoenen bij me. Beetje overdreven in de zomer natuurlijk, maar ik kan nu gelukkig wel gewoon duiken. We ronden af en wandelen naar het water. Het Grevelingenmeer ligt er mooi rustig bij en het water in het ondiepe baaitje achter de golfbrekers ziet er kraakhelder uit, dat oogt een stuk aantrekkelijker dan de Oosterschelde! Ik heb vandaag mijn zinnen gezet op een ontmoeting met een sepiola, want dat is in de zomerperiode bij deze duikstek bijna een garantie. We spreken af maximaal een uur te duiken en duiken onder. Het zicht is goed, beter dan ik had durven hopen. Ik zet koers richting het oosten en scharrel langs de oesterbankjes als ik richting de zes meter diepte ga, hier zie ik het begin van een doodse schimmelbodem en weet dat ik vandaag niet dieper hoef te gaan. Ik zie ook dat het zicht hier steeds slechter wordt, dus voor de foto’s blijf ik vandaag lekker ondiep op zoek naar sepiola’s. Ik passeer een heuveltje welke ik vandaag kan overzien. Al een aantal keer heb ik op deze duikstek mijn oriëntatie verloren als ik het alleen op zicht deed, dit heuveltje werkt verwarrend zie ik nu wel. Het “rif” is begroeit met vele weduweroosjes die er mooi fris bij staan, ik zie grondels wegschieten, krabben over de bodem kruipen, een puitaaltje wat nieuwsgierig komt kijken en de nodige oorkwallen in de waterkolom. Af en toe zie ik een kleine zeenaald en het valt me ook op dat er wat legsels van slakken zijn. Als ik goed kijk, zie ik een paar bruine plooislakjes zitten. Leuk! Helaas zitten ze erg onhandig om er foto’s van te maken. Een stukje verderop zie ik ze nog een paar keer. En dan zie ik waar ik voor kwam…een kleine schim die een typische beweging maakt! Onmiskenbaar een sepiola! Yes, de ontmoeting is er, nu nog een mooie foto. Ik stel mijn camera in en maak de eerste foto’s. Meteen besef ik me weer dat de 60mm macrolens niet de meest ideale is voor dit diertje, ik had beter de 45mm kunnen hebben nu. Maar ik doe mijn best en het goede zicht zorgt er voor dat ik toch op flinke afstand het sepiola’tje kan fotograferen en met mijn snoots kan belichten zonder al te veel stof. Dit is genieten, wat zijn dit toch leuke diertjes. Ik maak foto’s van het diertje op de bodem, maar gelukkig is deze ook zo nieuwsgierig dat hij steeds in het licht van mijn focuslamp komt kijken. Dit houd ik wel een half uur vol en uiteindelijk zie ik twee van deze diertjes. Een aantal foto’s zijn naar mijn zin en kan zou nog wel langer willen blijven, maar ik moet het helaas voor gezien gaan houden, het uur is bijna voorbij. Tevreden zwem ik terug naar de instap waar ik Goof al boven water aantref, we hebben ons weer netjes aan de afspraak gehouden. Helaas heeft Goof geen sepiola’s gezien, dus we zullen nog een keer terug moeten. Maar dat zal pas na zijn vakantie zijn. De komende 3 weken zal ik op zoek moeten naar een andere compagnon… Max. diepte 8,0m, temp. 20 gr.C., zicht 2-4m, duiktijd 65 min. |
| |
