| Duik 580 (Dreischor Reefballs, dinsdag 13 januari 2015, 20.00u) Vandaag heb ik niet veel buiten gekeken en ben ook niet buiten geweest. Het was een beestenweer, de hele dag al. Maar toch zijn de voorspellingen niet eens zo verkeerd. Goof post dan ook vrolijk op Facebook de weersvoorspelling voor de hele dag om mij te laten zien dat we gewoon kunnen gaan. De Oosterschelde laten we maar weer links liggen, het waait er te hard voor en afgelopen weekend was Nederland nog in de ban van een serieuze zuidwesterstorm. Het originele plan voor vanavond was om bij de Bergse Diepsluis op jacht te gaan naar heremietkreeftjes om nieuwe plaatjes te kunnen maken voor de opdracht van Aquashot Regio Noord-Brabant. Maar van onze razende reporter Raymond kreeg ik maandagavond al de actuele zichtberichten uit de Oosterschelde. Met nog geen halve meter zicht was het niet veel bijzonders, ofwel...dan maar weer naar het Grevelingenmeer. Ook in het Grevelingenmeer heb je met deze weerscondities plaatsen waar je dan beter niet kan zijn. Zo weten we nu ondertussen wel dat we echt niet naar Den Osse Nieuwe Kerkweg hoeven te gaan. We maken daarom een veilige keuze, namelijk Dreischor Reefballs. Deze duikstek ligt immers aan de Noordoosten kant van het eiland, dus het water ligt lekker in de luwte. Het is inderdaad droog geworden en we zien vanuit de auto al een sterrenhemel. Op de parkeerplaats wijst Goof mij al op een prachtig heldere lucht en samen genieten we even van dit schitterende plaatje. Ik zie net boven de dijk het sterrenbeeld “Ursa major” en een stuk naar het oosten zie ik “Orion”. Een satelliet zweeft boven ons langs en langzaam aan wordt het tijd om ons om te gaan kleden. We beginnen in ieder geval heerlijk relaxt op deze manier. De wind is stiekem toch wel guur en ik zorg dat ik snel in mijn pak sta. Goof pakt zijn spullen ook bij elkaar en samen wandelen we naar de steiger. Met mijn duiklamp schijn ik alvast in het water en zie dat het niet het fantastische zicht meer is van afgelopen week. Eenmaal in het water voel ik het weer prikken in mijn bovenlip, het is toch nog steeds “lekker fris”. Samen duiken we onder en ik besluit eerst eens onderaan de paal van de steiger te kijken om te zien of de groene zeedonderpad van een paar weken geleden toevallig nog aanwezig is. Helaas is er geen spoor van een groene zeedonderpad te vinden. Goof duikt meteen richting de reefballs, die gaat op zoek naar een reefball waar hij vorige week nog een slanke knotsslak zag. Ik hang in de buurt en maak wat testfoto’s om mijn snoots af te stellen. Het duurt niet lang of Goof geeft het signaal om even te komen kijken. Hij wijst mij zijn vinger naar een slakje van slechts een paar millimeter groot, ik herken het meteen. Het is zo klein dat ik echt via de display van de camera moet kijken om er kaas van te kunnen maken, maar dat zijn we gewend met deze slakkensoort. Er staat een hele lichte stroming vanuit het oosten. Net genoeg om het plukje waar de slak op zit te laten bewegen. Met deze afmetingen is iedere beweging te veel, dus ik besluit het plukje tussen mijn vingers te klemmen en met mijn andere hand de camera te bedienen. Leuk zo’n slakje, maar fotogeniek vind ik ze niet en echt voldoening haal ik hier ook niet uit. Waar ben ik toch mee bezig denk ik nog. Ik zie op de display dat het gelukt is dus ik besteed er verder geen aandacht meer aan. Het zicht is vanavond echt niet best, ik kan maar één reefball verder kijken en waar ik ook kijk, echt interessante dingen vind ik niet. Maar dan zie ik op de bodem, langs de rand van een reefball een donker vormpje verschijnen. Ik weet meteen dat het weer om een juveniele vorskwab gaat en probeer het dier te fotograferen. Maar zoals altijd, is ook dit exemplaar erg schuw en moet ik het al snel opgeven. Ik ben vanavond inspiratieloos en besluit na vijfenveertig minuten langs de dijkwand terug naar het ondiepe deel te gaan om daar te zoeken naar eventuele groene wierslakken of gewillige garnalen. In het ondiepe deel moet ik alle lucht uit mijn pak en wing dumpen om een beetje stabiel te kunnen liggen. Wat dat betreft ben ik wel goed uitgelood, maar voor het gemak en comfort gedurende de winter, is een kilootje extra niet verkeerd eigenlijk. Voor nu lukt het wel en ik ga op zoek naar garnalen. Boven de reefballs trof ik weer af en toe een vrij zwemmende gewone garnaal aan, dus het zal hier ook vast lukken. En ja hoor, al snel zie ik een mooie gewone garnaal met een zeer rustig karakter. Langzaam zie ik dat hij zichzelf ingraaft en uiteindelijk moet ik datzelfde doen met de poort van het onderwaterhuis om de diopter goed zijn werk te laten doen. Ik maak wat foto’s en ben tevreden. Het wordt nu wel erg fris en stiekem bedenk ik hoe lekker het door Goof beloofde kopje soep zal gaan smaken na de duik. Ik besluit er een eind aan te breien en net als ik de trap op stap is ook Goof weer boven water. Bij de auto genieten we na onder het genot van een warme kop soep en hebben we er weer een mooie nachtduik op zitten. Max. diepte 8,2m, temp. 5gr.C., zicht 2-3m, duikduur 67min. |
| |
