| Duik 575 (Dreischor Reefballs, woensdag 17 december 2014, 19.45u) Het is weer woensdag, het ritme van de vaste avond met Goof zit er al snel in. Vanavond is het weer gelukkig een stuk beter dan de voorgaande dagen en de wind is gaan liggen. Mooie gelegenheid om onder te duiken bij een favoriete winter duikstek, Dreischor Reefballs. Het water wordt langzaamaan steeds kouder, dus de kans op zeedonderpadden met nestjes wordt steeds groter. Het zou leuk zijn als we al iets zouden kunnen vinden vanavond. Het is tot nu toe eigenlijk nog maar een paar dagen echt koud geweest, dus ik denk dat het nog vroeg is. Maar wie niet waagt…. De parkeerplaats is wederom verlaten, ik parkeer de auto met zijn neus in de nog aanwezige wind naast de vulcontainer en we kleden ons aan. Als we op de dijk staan overzien we het Grevelingenmeer, het water ligt er mooi strak bij. Dat ziet er uitnodigend uit in ieder geval. Goof gaat als eerste via de trap te water. Met mijn vinnen aan daal ik ook de trap af en op het platform ga ik even staan om mijn masker te voorzien van een vers laagje speeksel. Ik spoel hem daarna even af en zet hem op. Tijd om af te dalen. Ik ben nog geen twee meter diep en ik voel een koud stroompje bij mijn linkerpols, ik weet meteen dat het mis is met mijn handschoen en zorg dat ik zo snel ik kan weer op het platform van de trap sta. Als snel zie ik het probleem…ik heb de ring van de handschoen niet in de juiste positie gezet voor ik het water in stapte. Even flink vloeken helpt natuurlijk niet, maar het lucht wel op. Ik wring mijn binnenhandschoen uit en trek hem weer aan, dit is voor mij geen reden om de duik te staken. De ring van de buitenhandschoen positioneer ik nu wel goed en plaats hem weer op mijn mouw. Inmiddels komt Goof terug om te kijken wat er aan de hand is en ik vertel hem wat het probleem was. Goof hoort het even aan en vertelt me dat hij onderaan de paal een groene zeedonderpad heeft gezien, dat is alvast de eerste zeedonderpad! Samen dalen we weer af en ik voel dat de handschoen nu wel gewoon lekdicht is. De natte handschoen begint mijn hand wel meteen af te koelen, dus ik ben erg benieuwd hoelang ik het vanavond ga volhouden. Het zicht is erg goed, dus hopelijk hoef ik er niet al na een half uur uit van ellende! Even bekijken we samen de zeedonderpad en daarna besluit ik een rondje reefballs te doen om alvast een inspectie op zeedonderpad nestjes uit te voeren. Ondertussen kijk ik natuurlijk ook naar andere interessante onderwerpen om te fotograferen. Eén voor één bekijk ik de reefballs met mijn lamp en zie, zoals gebruikelijk, in elke reefball wel een kreeft die er zijn huis van gemaakt heeft. Ook zie ik vandaag met enige regelmaat een vorskwab, dit keer zijn het relatief kleine exemplaren. Ze zijn slechts zo groot als een flinke zwarte grondel, leuk om te zien. Zulke kleintjes heb ik nooit eerder gezien. De reefballs beginnen ook weer mooi begroeid te raken met anemoontjes. Toch kan ik er niet echt enthousiast van worden om te gaan fotograferen. In een van de laatste reefballs die ik bekijk zit een mooi puitaaltje op de bodem, helaas te ver weg voor een foto. Dan valt mijn oog op een mooi steurgarnaaltje op een steen naast de reefball. Deze zit er perfect bij en ik zie een uitgelezen kans om hem van voren te fotograferen. Meestal zijn de foto’s van steurgarnalen schuin van boven of van opzij, dus dit is een prima afwisseling lijkt me. Heel voorzichtig benader ik het diertje en ik merk dat hij er niet van onder de indruk is en blijft dus mooi zitten. Ik positioneer mijn snoots in de juiste positie en leg de lenspoort met diopter op de steen, zo heb ik maximale steun voor het maken van een dergelijk macrofoto. Ik stel scherp op zijn rechteroog en druk een paar keer af. Het ziet er op de display goed uit, dus ik ben een tevreden mens. Het garnaaltje draait zich nu naar opzij, dus het feest is toch over. Mijn linkerhand begint inmiddels toch serieus af te koelen, maar het is in dit water van vijf graden Celsius toch nog steeds redelijk vol te houden. Mijn duikcomputer geeft aan dat ik al weer dik vijftig minuten in het water lig, daarom begin ik maar voorzichtig aan de terugweg. Niet dat ik mijlen ver van de instap ben, maar toch. Op mijn gemak bekijk ik op de terugtocht de dijkwand en zie ook daar weer een vorskwab in een holletje wegschieten. Deze was wel van de grootte die ik gewend ben, mooi om te zien. Als ik terug bij de steiger kom, bekijk ik nog even de steigerpaal om dat groene zeedonderpadje te zoeken, maar ik kan hem niet meer vinden. Na een dik uur kom ik boven bij de trap en zie dat Goof ook net aankomt. Samen lopen we tevreden terug naar de auto, heerlijk die rust onder water. Rust en regelmaat, de bekende kreet...voor kinderen heel belangrijk, maar voor grote kinderen zoals wij ook. Rust zoeken we tijdens het duiken en de regelmaat krijgen we door stug door te duiken in de winter. Gewoon dat uurtje rust pakken onderwater en de gezelligheid van de autorit vooraf en nadien! Het was weer lekker vanavond, dus volgende week gaan we gewoon weer! Alleen dan op de dinsdag…haha. Max. diepte 8,5m, temp. 5gr.C., zicht 4-5m, duikduur 61min. |
| |
