| Duik 574 (Nieuwe Kerkweg, woensdag 10 december 2014, 19.45u) Deze woensdag begint met harde wind en veel regen, ik stuur Goof nog een berichtje om mijn zorg te delen. Zijn antwoord is echter weer lekker nuchter…”wat nu valt, valt vanavond niet meer”. Een waarheid als een koe, we zullen dus wel zien vanavond op onze vaste duikavond. Gelukkig verandert het weer gedurende de dag en wordt het steeds beter. Het heeft de afgelopen dagen flink gewaaid uit het zuidwesten en de zichtberichten over de Oosterschelde zijn daarom niet om enthousiast van te worden. We nemen dus maar het zekere voor het onzekere en plannen een duik in het Grevelingenmeer bij de Nieuwe Kerkweg. Dat is weer eventjes geleden en altijd een welkome afwisseling, daarnaast ligt het redelijk beschut voor de nog altijd stevige zuidenwind die er vanavond staat. De parkeerplaats is leeg, zoals we ondertussen wel gewend zijn in dit seizoen. Ik parkeer de auto met zijn neus naar de wind, wat betekent dat ik dwars in twee parkeervakken sta. Nee, dat is niet zoals het hoort, maar het is dan ook geen zondagmiddag wat betreft de drukte. Met de achterklep omhoog hebben toch genoeg beschutting tegen de zeer frisse wind. Muts op, handschoentjes aan en dan pas de duikspullen pakken. Ook een lekkere dikke winterjas over mijn onderpak doet zijn werk, zo krijgen we het in ieder geval niet koud voordat we in het water liggen. Dat het water weer een paar graden kouder zal zijn dan vorige week is wel duidelijk. Beetje bij beetje wordt het onderwater ook serieus winter… Als we alles gepakt hebben, lopen we in het donker naar de steiger. We zien vanaf de dijk dat er toch nog best een flinke golfslag staat door de wind. We gaan rechts van de steiger te water via een van trappen die dit jaar zijn aangelegd. Toch wel handig moet ik zeggen! We trekken onze vinnen aan en ik doe mijn automaat in mond om alvast de eerste ademteug te doen. Helaas ontdek ik dat mijn kranen nog dicht staan en ik moet Goof nog even vragen om te helpen. Goof zijn plan is om richting de reefballs te gaan en ik meld dat ik het nog niet echt weet, maar dat ik eerst maar een stuk met hem mee duik. Eenmaal onder water valt het zicht wat tegen. Het is melkachtig door het stof en het deint nog best redelijk ook. We duiken in een rechte lijn richting de oude dijkwand en ik doe wat lucht in mijn pak en wil ook een pufje lucht in mijn wing doen. Op het moment dat ik dat doe, blokkeert de knop en blaast mijn wing volledig op. Ik hang dus vrij snel weer aan het oppervlak, wat natuurlijk niet mijn bedoeling was. Nu kwam ik slechts vanaf twee a drie meter, maar toch. Met wat klappen op de knoppen en een beetje spoelen is het probleem snel verholpen en daal ik weer af om de duik voort te zetten. Ik zie dat Goof ook even is komen kijken, maar zijn hulp is nu niet meer nodig. Bij het bereiken van de dijkwand zak ik af naar een diepte van vijf meter. Goof zijn duiklamp verdwijnt vrij snel door het aanwezige stof. Ik merk ook meteen dat er een lichte stroming richting het oosten staat, dus ik besluit naar het westen te duiken. Op die manier lig ik met mijn snufferd in de goede richting voor het fotograferen, anders wordt ik door het eventuele stof wat ik maak achtervolgd. Meestal heb ik voorafgaand aan een duik wel een idee wat ik wil gaan fotograferen, vandaag heb ik dat niet. Dus ik kijk rond of ik iets interessants kan vinden om met de 45mm macrolens op de sensor te zetten. Het aantal zeeappeltjes valt me erg op, de ene is nog mooier dan de andere. Ook zitten ze op goed toegankelijke plekjes dus ik sla mijn slag en probeer het diertje er mooi op te zetten. Met mijn snoots richt ik zodanig dat ik alleen het zeeappeltje raak en het diertjes mooi geïsoleerd op de foto kan zetten. Op mijn display zie ik de mooie kleuren goed terug komen, ik ben dus tevreden. Tussen de oesters zie ik ook een aantal koornaarvissen die goed benaderbaar zijn. Deze vissen komen vaak erg dichtbij, maar het lukt me nooit om ze goed op de foto te krijgen. Ook vandaag is het weer hetzelfde verhaal, wat ik ook probeer, het wil niet lukken en dus geef ik het maar op. Toch jammer, want ik wil echt graag eens een mooi visportret van deze vis maken. Hier moet ik dus nog meer op oefenen. Op een rotsblok zie ik een mooie zeedonderpad liggen, ik kijk of er een nestje in de buurt is. De periode dat de zeedonderpadden nestjes maken is nu wel aangebroken, maar ik kan niets ontdekken. Hij is goed te benaderen en ik kan er een paar foto’s uit peuteren, voordat hij weer tussen de oesters gaat liggen. Een groot exemplaar van een steurgarnaal zit er goed voor en ik probeer zijn kop goed groot in beeld te krijgen. Als ik afdruk zie ik dat zijn ogen van het scherm af spatten, hij staat er dus goed op. Ik duik verder en zoek naar interessante onderwerpen, maar ik vind het vanavond toch maar een beetje saai. Er is weinig leven te bekennen op wat kreeften en Noordzee krabben na. Grondels zijn er wel, maar ook maar zeer beperkt en andere vissen zie ik niet. Ja, het is echt winter geworden. Ondertussen ben ik een dik uur aan het duiken en besluit weer richting de kant te gaan. In het ondiepe deel probeer ik nog een gewone garnaal te fotograferen, maar die heeft er geen zin in. Mijn zin is ook op en ik zwem in één streep door naar de steiger en zie dat Goof er ook net uit klimt. Dat is mooi getimed! Goof vertelt me dat hij nog een sepiola gezien heeft bij de reefballs en laat zijn foto’s even zien, maar hij was het wel met mij eens dat het verder een saaie boel was vanavond. Toch zijn we blij dat we gegaan zijn, volgende keer weer beter. De flessen vullen we onderweg nog even voor volgende week en we drinken een bak koffie met een inmiddels keihard geworden stroopwafel. Toch smaakt hij er niet minder om. Onderweg naar huis kijken we alvast vooruit naar eventuele andere duikavonden, met onze zin om te duiken in de winter is dus niets mis. Volgende week weer een nieuwe duik! Max. diepte 7,5 m, temp. 6gr.C., zicht 2-4m, duikduur 70min. |
| |
