| Duik 570 (Bergse Diepsluis, woensdag 12 november 2014, 19.30u) Het is weer woensdagavond en mijn nieuwe “partner in crime” voor deze vaste duikavond is Goof! Met hem plan ik een duik bij de Bergse Diepsluis. We hebben allebei zin om bij het hoge water van vanavond lekker in het ondiepe stuk te gaan snuffelen en foto’s te maken. Eerdere duiken kwam Goof eerst met zijn auto naar mij toe en dan reden we door naar Zeeland. Maar om dit nog wat efficiënter te maken zoeken we naar een carpoolplaats om elkaar daar te ontmoeten, zo hoeft Goof alleen maar even de snelweg af en verliezen we op deze donkere avonden wat minder tijd. Ik rijd op tijd van huis weg en zie dat hij er al staat als ik aankom. We leggen zijn spullen in de auto en draaien meteen de snelweg op richting Zeeland. Het is gelukkig droog en er staat niet veel wind, op de parkeerplaats van de Bergse Diepsluis staat slechts één andere auto van duikers. Zeer waarschijnlijk komen die er al uit voordat wij te water gaan, dus we hebben het rijk weer eens voor ons alleen. Met onze uitrusting aan lopen we richting het water en zien daar dat de andere duikers inderdaad al weer bijna bij de trap zijn. Hun lamplicht is als twee lichte vlekken in het water goed zichtbaar. We verwachten dan ook dat het zicht erg goed zal zijn. Het is vanavond hoog water en dat betekent dat het mooiste deel van de Bergse Diepsluis mooi gevuld met water is. Het deel tot vier meter onder de hoog water lijn is namelijk dat mooiste deel voor ons. Hier bevindt zich zoveel mooi leven dat het een genot is om hier ongestoord rond te scharrelen. Snel trekken we onze vinnen aan en zetten we onze maskers op, Goof is als eerste weg en ik volg niet veel later. We volgen ieder onze eigen weg op zoek naar wat moois. Ik ben nog maar net onder water en mijn aandacht wordt getrokken door de vele alikruiken die hier op de stenen zitten. Ook valt het op dat er veel kleine heremietkreeften zitten en de ene zit nog mooier dan de andere. Vanavond heb ik weer de 60mm macrolens gemonteerd en met het goede zicht wat hebben, moet dat weer mooie plaatjes gaan opleveren. Ik concentreer met op een mooie heremietkreeft die bovenop een steen zit. Een paar foto’s kan ik maken, voordat het diertje al weer wegschiet. Een meter verder vind ik een mooie roodgekleurde Groene zeedonderpad, te herkennen aan het kleine uitsteeksel naast zijn bek. Het diertje is echt prachtig gekleurd en ik probeer zijn kopje er beeldvullend op te zetten. Ik moet een redelijke afstand houden om dat voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk heb ik hem gevangen in het licht van mijn snoots en ben ik tevreden. Dan besluit ik om het zand wat verder te gaan bekennen en tussen een stukje roodwier valt mijn oog op een langgerekt visje wat even op een zeenaald lijkt, maar het lichaam is er te dik voor en de lange snuit ontbreekt. Héé…nu zie ik het! Het is een jonge paling van nog geen vijftien centimeter groot, wat gaaf zeg! Ik heb bij de Bergse Diepsluis en bij Sint Annaland ooit al wel een keer glasaal gezien, maar een paling van dit formaat heb ik nog niet eerder gezien. Het is ongelofelijk, maar ondanks dat de Bergse Diepsluis soms een “saaie bak water” lijkt, staat deze stek garant voor bijzondere ontmoetingen. Ik ben erg blij met deze vondst en het lukt me ook om er twee foto’s van te maken, voordat het dier in een stofwolkje verdwijnt…hij schiet er vandoor. Ondertussen zit ik op ongeveer zeven meter diepte en volg de zandhelling. Er zijn veel grondels te vinden en één van deze grondels is een mooi model. Er zit veel verschil in de grondels, sommigen zijn ontzettend schichtig en anderen zijn weer heel goed te benaderen. Meestal probeer ik het gedrag van deze grondels te “lezen” om vergeefse pogingen met de camera te vermijden. Die tactiek lukt vanavond ook weer en ik kan een paar leuke plaatjes maken. Met een schuin oog zoek ik ook naar slakken, de volgende foto opdracht van Aquashot Zeeland voor december. Ik vind er echter geen op het zand, stenen of oesters. Jammer, ik had gehoopt misschien een vlokkige zeenaaktslak te vinden. Het laatste deel van de duik besteed ik weer op een diepte van slechts twee meter en zie dat Goof ook in de buurt is. Af en toe zie ik een flitslicht van zijn flitsers. Mijn laatste onderwerpen voor de foto zijn een mooie slibanemoon en een hooiwagenkrab. Ik besluit maar weer eens richting de trap te gaan, zodat ik onze afgesproken maximale duiktijd van vijf kwartier niet overschrijdt. Plotseling schiet er een klein kogelachtig vormpje onder mij door en meteen weet ik wat het is. Het is een sepiola! Heel even kan ik het diertje bekijken, maar hij schiet er net zo snel vandoor als hij kwam en laat en klein inktwolkje achter. Wat een opgefokt typetje! Leuk zo’n sepiola nog half november, dat had ik niet meer verwacht eerlijk gezegd. Als ik boven water kom bij de trap zie ik dat Goof ook al weer boven komt. Samen lopen we terug naar de auto en wisselen we onze ervaringen uit. Beiden hebben we genoten van deze relaxte scharrelduik. Nog even vullen we onze flessen bij De Schakel en tevreden rijden we naar huis, zoals gebruikelijk heeft Goof voor een zoete snack gezorgd dus we komen niets te kort! Een mooie start van een wekelijks terugkerende duikavond! Max. diepte 9 m, temp. 10gr.C., zicht 5m, duikduur 75min. |
| |
